Paradoks

Podsumowując, jest to dobra zabawa skupiona na składaniu hołdu przeszłości. Należyty fundament, na którym, miejmy nadzieję, zostanie opracowana lepsza nadbudowa. A jest na co czekać. W drugim sezonie bowiem zobaczymy historie napisane m.in. przez samego J.M. DeMatteisa.

Jeśli znacie gry, to oglądanie będzie tym mocniejszym doznaniem, bo znajdziecie sporo nawiązań i smaczków. Nie jest to jednak konieczne, żeby docenić ten tytuł. Amazon Prime Video zrobił tym razem świetną robotę.

Stanowi doskonałą odtrutkę po wspomnianej wcześniej telenoweli "Szpada i róże", której nawet nie dałam rady obejrzeć do końca i z niecierpliwością będę oczekiwać na kolejne sezony. Mam nadzieję, że twórcy uraczą nas nimi jak najszybciej.

Oglądając dzisiaj "Drużynę A" można czuć się lekko zażenowanym wspomnianą wcześniej naiwnością i uproszczeniami, pewną schematycznością postaci, ale mimo to z przyjemnością człowiek na to patrzy.

Mimo wszystkich zastrzeżeń serial ogląda się na tyle dobrze, że trudno nie westchnąć nad jego przedwczesnym zakończeniem. Można było przecież poprawić scenariusz i zaryzykować drugi sezon.

Jest śmiesznie, jest emocjonalnie, momentami jest lekko strasznie. Wszystko zostało bardzo dobrze zbalansowane i naprawdę nie mogę się doczekać kolejnego sezonu. Jest to kawał świetnej produkcji rozrywkowej.

Serial zdobył Nagrodę Emmy za scenografię i Kryształową Statuetkę Widzów w kategorii Ulubiony Serial Komediowy, plus dziewiętnaście innych nominacji.

W drugiej części trup nadal ściele się gęsto, jak na mój gust stanowczo za gęsto - w końcu jest to film dla dzieci. Nadal też mamy za dużo poprawności politycznej. Coś jednak ulega subtelnej zmianie.

W drugiej części trup nadal ściele się gęsto, jak na mój gust stanowczo za gęsto - w końcu jest to film dla dzieci. Nadal też mamy za dużo poprawności politycznej. Coś jednak ulega subtelnej zmianie. Żeby nie spoilerować, powiem tylko, że mamy tu znacznie więcej He-Mana w He-Manie.

Serial zdecydowanie warto obejrzeć. Prosty, zabawny, absurdalny, będąc przy tym nacechowany licznymi motywami wartymi uwagi i godnymi refleksji.

Chociaż trudno ocenić Nierealne po zaledwie sześciu epizodach, to na razie zapowiadają się na całkiem przyjemny serial z potencjałem. Oby on nie zginął w kolejnych odcinkach, na które czekam z niecierpliwością.

To produkcja, która idealnie pokazuje, jak powinno się przekładać książkowe serie na język filmu czy serialu. Fani Pullmana na pewno nie będą zawiedzeni i jeśli nie widzieli tej produkcji, to powinni szybko ją nadrobić.

Reasumując: czy mi się podobało? Wcale. Czy będę dalej oglądać? Ależ oczywiście! Szczególnie że na aktorską wersję chyba nie ma już co liczyć.

Całkiem przyjemnie zapowiadająca się seria. Z pewnością spodoba się dzieciakom, do których głównie jest kierowana.

Nie jest źle, choć liczyłam na więcej.

Oczywiście wolałabym, żeby Kajka i Kokosza przeniesiono na mały ekran z taką drobiazgowością, jak serię o przygodach Gala Asteriksa, ale lepsze to, niż nic. Zresztą nie jest wcale źle.

Nie tylko nawiązuje do filmów Karate Kid 1 -3, ale wręcz nadaje im nowy wydźwięk, jednocześnie utrzymując je w duchu klasyków. Jest to coś nowego, ale również coś bardzo dobrze nam znanego. Klimat tamtych czasów jest trochę jak ze Stranger Things, choć Cobra Kai jest zdecydowanie lżejszym, familijnym serialem.

Za nami dwa sezony. Nie ma żadnego powodu, by oczekiwać po trzecim jakiejś poprawy. Zresztą tu już się nie da nic poprawić. Należałoby wyrzucić to, co jest, i zacząć wszystko od początku, wątpię jednak, by teraz ktoś się na to porwał.

Miałem małe problemy z oceną, bo uważam, że druga połowa serialu jest wyraźnie lepsza niż pierwsza, a muszę brać pod uwagę całokształt. Sądzę zatem, że będzie jeszcze lepiej, a na razie daję bardzo solidną siódemkę, choć końcówkę sezonu oceniłbym na pewno wyżej.

W serialu zrealizowanym dla Netflixa brakuje kilku wątków znanych z książki, wiele innych jest potraktowanych marginalnie, ale twórcom mimo to udało się zachować ducha powieści.

Serial jest jednak trochę niewykorzystaną szansą i trudno mi na niego nie patrzeć przez pryzmat tego, czym mógł się stać, a się nie stał. Dla fanów powieści i seriali kryminalnych jest tu stanowczo zbyt dużo dziur i nielogiczności, dla widzów, którzy tym gatunkiem się na co dzień nie pasjonują, na pewno produkcja jest bardziej do przyjęcia i może się podobać.

Muszę przyznać, że pierwszą serię netflixowego "Wiedźmina" obejrzałam wyłącznie z sympatii dla autora i jego dzieła. Nie wiem, czy przymuszę się do obejrzenia drugiej.

Warto to wszystko obejrzeć, wtedy efekt robi jeszcze większe wrażenie. Jednak nawet bez tego obok "Czarnobyla" nie da się przejść obojętnie. Jest to po prostu dzieło wybitne.

Ogromny sukces "Gry..." to również przejaw odrodzenia zainteresowania wysokobudżetowymi serialami telewizyjnymi, które swój triumfalny pochód w toku lat dziewięćdziesiątych zdawały się mieć już za sobą.

Ma potencjał i daję mu szansę, chociaż po pierwszym odcinku jestem zawiedziony. Mając pieniądze, którymi dysponuje Disney, można było naprawdę stworzyć serial na powalającym poziomie, a tymczasem wyszło smutne potwierdzenie powiedzenia "pieniądze to nie wszystko".

Broni się tym, że jest opowieścią pełną pasji i mimo wszystko... mało obraźliwą.

LEGO Nexo Knights część 3 i 4 to solidny "upgrade", ale są to dalej przeciętne animacje dla dzieci niewyróżniające się niczym poza stojącą za dziełkiem potężną licencją duńskiego magnata świata zabawek.

Daję Castlevanii kredyt zaufania i mam nadzieję, że twórcy zapewnią mi jak najlepszą rozrywkę. Mam jednak nadzieję, że godzinne sezony nie staną się wkrótce normą.

LEGO Ninjago to taka "bezpieczna" z różnych względów produkcja. Z jednej strony wiemy, że tak naprawdę cała ta opowieść o ninja, walczących ze złym dżinem, to tylko pretekst by opchnąć jak najwięcej produktów, ale z drugiej nie przeszkadza nam to aż tak bardzo, bo dajemy się ponieść ciekawej wyprawie, na którą ruszamy wraz z interesującymi postaciami.

Nie jest produkcją, do której będę często wracał myślami, ale jest na tyle przyjemną serią, po obejrzeniu której nie powinniśmy mieć wyrzutów sumienia z powodu wydanych pieniędzy.

Jest to produkcja do zobaczenia na raz, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy będziemy szukać powodu, aby przestrzelić komuś kolano.

Nie wiem do kogo skierowane jest to anime. Fani doktora House'a zrobią z płyty podstawkę pod kubek, nie czekając nawet na koniec pierwszego odcinka. Ludzie oglądający Ostry dyżur padną z nudów, dobici sztucznością problemów. Ray the Animation polecić mogę chyba tylko fanom Na dobre i na złe i tym oglądającym filmy z Michaelem Dudikoffem.

W odróżnieniu od wielu modnych obecnie paranormalnych seriali ten zapowiada się bardzo ciekawie i może nawet okazać się nieszablonowy. Nie ze względu na oklepany schemat typu "zły rząd i dobrzy mutanci", a wspomniane patrzenie na ich świat przez oczy człowieka nie tylko obdarzonego niezwykłą mocą, lecz też zupełnie nieradzącego sobie ze swoją psychiką.

Nieco metafizyczne rozważania nad naturą zła, znane z filozoficznych dialogów pierwszego sezonu ustąpiły tutaj destrukcji w stanie czystym. Przez to, że jest ona niejednoznaczna i dotyka także dobrych ludzi, wiemy, że to kontynuacja nagradzanego serialu.

Jeśli chcecie wiedzieć jak C-3 PO odzyskał pamięć, czego nie lubił jadać na śniadanie Anakin, nad jakimi imionami dla syna zastanawiała się Padme oraz czy Admirał Ackbar odzyska Daisy May, a C-3PO swojego drogiego przyjaciela R2-D2, to obejrzyjcie "Opowieści droidów".

Komu warto polecić Szkolne szaleństwo: fanom DC i szalonych komedii, starszym dzieciakom oraz tym, którzy chcą "skosztować" tej inkarnacji Młodych Tytanów i przekonać się, co robią w czasie wolnym od walki z przestępcami.

Jest kolorowym serialem trzymającym poziom żartów filmowych przygód ludzików Lego. Jeśli trafia do Ciebie humor z kinowego uniwersum Lego Przygody i lubisz się pośmiać - to ta kreskówka jest zdecydowanie dla Ciebie!

Gdyby nie niesamowicie zabawny odcinek ósmy, druga dawka perypetii bohaterów serii "Samurai Champloo" pozostałaby niewiele wnoszącą kontynuacją serialu. Pozostaje mieć nadzieję, że twórcy przygotowali jeszcze niejedną fantastyczną rozrywkę dla widzów.

To anime mogę każdemu polecić z czystym sumieniem. Zawieść może się chyba tylko ten, kto zbyt wcześnie zrezygnuje z oglądania.

To anime przede wszystkim dla miłośników wampirów. Jednak fanom krwiopijców "w starym stylu" może nie do końca przypaść do gustu albo stanie się pozycją do obejrzenia na jeden raz.

Dobre i wciągające anime. Połączenie sprawdzonej i lubianej tematyki, dobrej muzyki i niezłej animacji musiało poskutkować ciekawą serią. Reideena polecam wszystkim fanom animacji, nie tylko miłośnikom mechów.

Bardzo przypomina mi "Guyvera", głównie ze względu na strój oraz walkę. A ponieważ tego drugiego bardzo sobie cenię, to i ten pierwszy również wywarł na mnie pozytywne wrażenia. Zresztą czego innego można by się spodziewać od twórców "Teknomana"? Jeżeli ktoś lubi podobne klimaty, "Karasa" powinien zakupić w ciemno - naprawdę warto.