Woocash

W kwestii policyjnych duetów raczej trudno zrobić coś świeżego, ale tu zagrały dialogi + chemii między Gyllenhaalem a Peñą jest tyle, co w pracowni Skłodowskiej.

Jak na razie co sequel, to lepszy (chociaż nie na tyle, żeby dać wyższą notę). Takie akcyjniaki to ja mogę oglądać.

Utrzymuje poziom pierwszej części, a w sumie nawet ją przebija. Natężenie akcji może przyprawić o zawrót głowy, ale frajda jest.

Chyba najprostsza historia od Ghibli, jaką widziałem do tej pory, ale w tym między innymi tkwi jej urok. Idę kupić miesięczny na kotobus

Mocny nawet jak na Eastwooda. Postacie same w sobie mogłyby być nieco bardziej dopieszczone, za to relacje między nimi to już kosmos, podobnie jak obsada.

Tarkowski w swojej hojności stworzył film osobisty nie tylko dla niego, ale w pewnym sensie też dla mnie i chyba każdego. Dziękuję.

Czołówka MCU. Konkretna rozpierducha, dużo zaskoczeń i prawdopodobnie przełom w uniwersum. Trudno ocenić, bo wiele teraz zależy od drugiej części. Thanos ❤️

Fantastyczny Pan Wes przypomniał mi, jak bardzo lubię animację poklatkową. Ciepły, dojrzały film z trafionym, specyficznym humorem.

Mocne, brutalne kino. Iñárritu wkroczył w świat filmu z dużym przytupem, jak na debiut, to chapeu bas. Szkoda tych psiaków.

Ciekawy pomysł i początkowo dobrze się rozwija, ale w pewnym momencie skręca w stronę taniego akcyjniaka pełnego głupot. Szkoda. Na plus Naomi Rapace.

Janusz mode on KURŁA KIEDYŚ TO BYLI POGROMCY Janusz mode off. Cameo Murraya, Aykorda, Weaver i piankowego ludzika wywołały smutek, zamiast oczekiwanego uśmiechu

Ten plakat XD Na szczęście jakość filmu odwrotnie proporcjonalna. Wzorowe kino przygodowo-wojenne, kawał roboty odwala obsada. Praktycznie się nie zestarzał.

Miałem dać 8, ale kurde, to najlepszy film Machulskiego. Rewelacyjny heist movie, czuć przedwojenny klimat. Chyba tylko obsada bawiła się lepiej ode mnie.

Nie dokońca tak cięta ta riposta, jak oczekiwałem, ale lekkość i atmosfera oryginału zachowane. Końcowa intryga to złoto.

Nie dokońca tak cięta ta riposta, jak oczekiwałem, ale lekkość i atmosfera oryginału zachowane. Końcowa intryga to złoto.

Typowo westernowy motyw zemsty w coenowsko surowej stylistyce. Wspaniały Bridges, postać LaBoeufa wbrew początkowym pozorom jest zaskakująco niejednowymiarowa.

Szaleństwo. Kusturica to trochę taki bałkański odpowiednik naszego Barei, wytyka absurdy swojej kultury, jednocześnie podchodząc do niej z czułością.

Potencjał bardzo dobrego pomysłu zmarnowany praktycznie w całości. Do tego potrzebny byłby reżyser z większą wyobraźnią. Tremblay zawsze spoko.

Przyjemny powiew świeżości w polskiej komedii, chociaż to bardziej tragikomedia/dramat. Mistrzowski montaż.

I'M MAD AS HELL, AND I'M NOT GOING TO TAKE THIS ANYMORE! Tym razem Lumet skupia się na tylko jednym, ale za to bardzo gniewnym człowieku. Porażająco aktualny.

Paul Midas Anderson dotknął Sandlera i zamienił w złoto. Specyficzny, to słowo chyba najbardziej pasuje do tego filmu.

No ja się trochę cykam. Nie byłem świadom, jak bardzo wciągnął mnie ten film, dopóki pod koniec nie poczułem się jak po grubej imprezie. Dialogowy majstersztyk.

Obok "Lśnienia" najbardziej estetyczny horror, jaki znam. Oglądasz i myślisz, że trudno o coś bardziej wyrazistego, niż ta kolorystyka, ale wtedy wjeżdża muzyka

Początkowo oceniłem na 8, po rewatchu daję jednak 7. Klasyczne postacie dostały fajne backstory, a nowym pozwolono wybrzmieć. Przydałoby się więcej westernowego klimatu i mniej półmroku xd

Wszystko w tym filmie jest tak durne i spartolone, że aż można się z tego pośmiać i to jest jedyny plus oglądania tego. Szkoda, że obejrzałem sam i na trzeźwo.

Hopkins w więziennym uniformie zawsze spoko, mimo kiepskiego finału, który trochę mi popsuł jego postać. Całkiem niezły Gosling i kompletnie niepotrzebna Pike.

CL 10 >> Projekt: Monster >>> to. Trochę próbuje podrobić Aliena, trochę Cube, ale mu to nie wychodzi. Zero klaustrofobicznego klimatu, na który tak liczyłem.

Jak mam kosę z found footage i kompletnie nie trafia do mnie BWP, czy PA, tak tutaj ta konwencja dobrze mi siadła.

Rzym, miasto zepsute. Fellini zabił złotego cielca i pokazał jego zgniłe wnętrzności. Nie tak dołujące kino, jak z neorealizmu, ale i nie mniej przejmujące.

Oceniam na razie wersję podstawową. Dojrzewanie wśród arystokracji i psychologiczna walka dwóch charakterów w chyba najbardziej epickim filmie Bergmana.

Słodko-gorzki w formie i treści. Andersonowe stylistyka i humor mi się nie przejadają, bo jak dotąd każdy jego film ma w sobie coś unikatowego. Murray błyszczy.

Pierwszy prawdziwy przejaw geniuszu PTA. Dużo czerpie od Scorsesego (tylko 'gimme shelter' zabrakło) i szlifuje to wszystko pod swój styl. Życiówka Wahlberga.

Dobry jak na debiut, nienajlepszy jak na debiut Andersona, trochę zbyt bezpieczny.

Całkiem ciepły i zabawny (głównie dzięki obsadzie) świąteczny klasyk, do którego chyba jednak nie będę za często wracał. Szkoda tych kilku wątków-zapchajdziur.

Hitchcock przechwala się przed widzem, mówiąc "patrz, odkryję karty na początku i założę się, że i tak utrzymam cię w napięciu". No i wygrał zakład, skubaniec.

Najbardziej nijaki i naładowany patosem film Spielberga, ale przynajmniej dzięki niemu Amerykanie mają swojego Szarika. Scena ratowania konia wyszła najfajniej.

Hitchcock kpi sobie z nazioli i udowadnia, że potrafi świetnie sobie radzić w zamkniętych przestrzeniach. Kolejny jego film, który chciałbym zobaczyć w teatrze.

Bieda, raptem kilka gagów wartych uwagi. Sandler się starzeje, ale śmieszkiem nadal jest kiepskim, przerzucił się tylko na role ojców/mężów.

"Graliśmy uczciwie, ty oszukiwałeś, ja oszukiwałem. Wygrał lepszy." Zabrakło mi czegoś w tej intrydze, ale jej finał i ostatnia scena pozytywnie zaskoczyły.

Festiwal miłości własnej Reynoldsa trwa w najlepsze. Fabularnie znacznie lepszy od jedynki (choć jest świadomą zrzyną) + około tony nawiązań więcej.

Gal Gadot jest piękna, ale nie umie grać, ale jest piękna. Film jak na DCEU wypada nienajgorzej, choć cierpi na te same bolączki, co reszta uniwersum.

Polański wraca do klimatów "Dziecka Rosemary" i podnosi poprzeczkę jeszcze wyżej. Niepokój, obsesja i psychoza. Z Nykvistem to po prostu nie mogło nie wypalić.