Paweł Śmiechowski

Szczerze mówiąc film mnie trochę zawiódł. Niby wyścigi, niby szalona historia, ale... czegoś tu brakowało i po seansie miałem ogromne poczucie niedosytu. Niestety Wyścig o chwałę nie będzie wymieniany jako równy wspomnianym na początku filmom o Fordzie GT, czy Laudzie i Huncie.

Gliniarz z Beverly Hills: Axel F jest nakręcony w dokładnie tym duchu i nie ukrywam, że we współczesnym kinie bardzo brakowało mi takich lekkich i niezobowiązujących pozycji. Jeśli tak ma wyglądać nostalgia, to ja jestem na tak.

Boscy nie są filmem dla każdego. To troszkę kino eksperymentalne i nawet nie mam tu na myśli tego, że film opowiada o przygotowaniach do produkcji innego filmu.

Film jest spójny, z wciągającą fabułą i dobrze napisanymi bohaterami, z jedyną w swoim rodzaju animacją, która podkreśla klimat. To wszystko spowodowało, że po wyjściu z sali kinowej byłem zachwycony.

I to chyba uważam za największy atut produkcji, a mianowicie aktorów i chemię, jaką jako widz czułem między nimi. Prosty scenariusz daje im możliwość pokazania relacji między bohaterami i tego, jak te relacje się zmieniają. Choć jak już wspomniałem wcześniej fabuła bywa rozkosznie naiwna, to jednak tych kilka plusów dotyczących scenariusza i aktorów powoduje, że wieczór z filmem Pogrzebani był bardzo przyjemny.

Czy się bawiłem? Tak. Ale czy to był film genialny? No.... według mnie nie. Z chęcią pójdę za rok do kina, żeby zobaczyć jak też skończy się historia, ale nie traktowałbym produkcji, jako jakiejś o wiele lepszej od poprzedników. Jest dobra, bardzo solidna i nie ma się do czego przyczepić. Jedyną wadą jest to, że brakuje tam pierwiastka genialności.

To fajny film, który nie stara się oszukać widza, że jest czymś więcej, niż widowiskową zabawą w hurtowe odbieranie życia. Ma swój klimat, ma dobrych aktorów, ma egzotyczną scenerię, itd. Gdybym miał się do czegoś przyczepić, to może do długości, bo całość trwa prawie 3 godziny. Niestety gdzieś w połowie przypałętało się lekkie zwolnienie tempa i odrobina nudy. Uważam osobiście, że skrócenie czasu całości kosztem scen szwendania się Johna bez celu wyszłoby tu na dobre.

Widowiskowy, aczkolwiek bezsensowny akcyjniak. Twórcy postawili sobie za cel zebrać wszystko to, co w poprzednich odsłonach serii było atutem i wsadzają to w dwie godziny na ekranie.

Gdyby dać trochę więcej charyzmy, indywidualności i sprawczości głównemu bohaterowi, gdyby trochę pomyśleć i załatać niekonsekwencje w scenariuszu i gdyby złoczyńcy pragnęli czegoś więcej, niż tylko władza i bogactwo dla władzy i bogactwa, to byłby hit. A tak, otrzymaliśmy bardzo przyjemny i zabawny film, który w niedzielne popołudnie rozbawi podczas rodzinnego seansu i o którym zapomnimy kilka godzin później.

W zalewie kina superbohaterskiego i braku innych komedii kryminalnych na bezrybiu i rak ryba. Było ok. Może nie tak dobrze i zaskakująco, jak w Na noże, ale zdecydowanie powyżej średniej. Nie żałuję poświęconych dwóch godzin na seans.

Były momenty, że śmiałem się do rozpuku. Kilka scen krwistego rozprawiania się z terrorystami zostanie w pamięci, szczególnie, gdy wpadali w pułapki na strychu. Ale jako całość, film nie jest jakoś szczególnie wybitny. Prawdopodobnie twórcy mieli ambicje, by ich produkcja stała się stałym i corocznym elementem bożonarodzeniowego repertuaru, ale chyba tak się nie stanie.

Czy polecam? Ciężko powiedzieć. Ludzie wychowani na Monty Pythonie bez problemu się odnajdą. Będą się bawić absurdami i zaskoczeniem. Ale nie wszyscy polubią film, bo dla części widzów może być zbyt dziwny, a nawet przekraczający granicę dobrego smaku, czy obrazoburczy. Ja jestem oszołomiony.

Ma swoje wady, ale zdecydowanie wybija się ponad ostatnie spotkania z Yautja na srebrnym ekranie, które były wręcz tragiczne. Oczywiście nie dorównuje jakości "jedynce", ale jako-tako daje radę i nie uważam seansu za stratę czasu.