AdrianStorm

Niedziela z westernem: 28 gniewnych ludzi. Wiem, że to trochę rozprawka "jak być uczciwym", ale jak już ktoś ma mnie pouczać to w tym stylu ;) Andrews najlepszy

Lepiej mieć dziecko czy iPhone'a?

Powtórka i awans o jedno oczko. Mad Max z perspektywy "tych złych". Najlepsza rola Pattinsona w karierze i najlepsze zakończenie jakie pamiętam.

Z filmów Dolana wciąż płynie młodzieńcza energia oraz umiejętność portretowania szczęśliwych chwil. Kilka scen napisanych zbyt dużymi literami.

DKF: Przewrotne już na poziomie tytułu.

Śledczy okazuje się jest ważniejszy, niż śledztwo. Niesamowita postać i pomysłowy sposób portretowania.

"Niechciane ciąże, rozbite rodziny, konsekwencje alkoholizmu, oderwany od tradycji". Najcięższy film Ozu, choć też jeden z najbardziej bezpośrednich.

Kino dźwięku i ruchu.

Próba przełożenia orgazmu na język obrazu :o

Scenariuszowo to poligon zbiegów okoliczności, ale moralnie niepokojący. Ciekawy styl prowadzenia aktorów- rozmawiają spokojnie i przyciszonym głosem.

Godard burzy każdą ścianę.

Demony podeszłego wieku pukają do drzwi. Ferrara po swojemu, czyli monologami, ale nie wykłada wszystkiego, kilka wniosków ukrywa na twarzy Dafoe.

Podręcznik chwytliwej gadki. Im bardziej uliczny, tym bardziej mi się podoba, im bardziej dżentelmeński, tym mniej.

VHS: Czarni śmieją się z czarnych i sensacyjnego kina lat 80. Bywa chybione, ale najczęściej trafia w cel. Wayans przed "Scary movie" jednak potrafił rozbawić.

Mądre i pouczające.

Gdy umrze to co dawało nam moc, sami będziemy musieli ją w sobie znaleźć.

Ciężkie przypadki kociej agresji.

Leksykon wypadków miłosnych. Świetnie zarysowane skrajności i złożone monologi.

Bez ikry.

VHS: Jedna wielka ucieczka przez las, ale Fred Olen Ray potrafi doprawić ją całkiem niezłą dawką humoru i zaskoczeń. Głównie dla fanów reżysera :)

VHS: Głupie i wulgarne, ale gdy coś takiego robi Troma, jakoś łatwiej przymknąć oko i zobaczyć masę punkowej energii kipiącej z filmu.

Już w wydaniu Duńskim nie podobało mi się to ani trochę. Belgowie tylko utwierdzili mnie w przekonaniu, jak taka rozmowa wygląda dziwnie z perspektywy porwanej.

VHS: Z początku całkiem emocjonujące kino więzienne ze świetnym castingiem twarzy. Później dołożono ciut za dużo patosu.

Dzieciaki postanowiły pobawić się w lekarza i zrobiły... autopsję :o

Eko horror z fajną kreską, ale jakoś mnie ten klimat osaczenia... nie osaczył.

Luca Lynch w oparach niepamięci.

Cute

Między sierpem, a młotem.

Całkiem niegroźne. Tęsknota za wiejskim lifestylem i erą kasprzaków. Jest wóda, są sztachety, jest zabawa. Nic wielkiego, ale zaskoczenie pozytywne.

Polskie pierogi i włoskie lody :|

VHS: Międzynarodowe kino akcji z całkiem kreatywnymi ujęciami. Tęskniłem za tak wykonanymi strzelaninami - masa kaskaderki i "niekomputerowa" krew.

Jak dobrze napisana piosenka- może i słowa powtarzane, ale melodia się rozwija. Sceny, gdy bohaterowi pytają o radę nieznajomych to perełki.

Lubię stare Hollywood. Gorzka satyra, mocne punchlines, masa scen potencjalnie kultowych.

Być może nakręcony by być demem przyszłego pełnego metrażu. I ja jestem skłonny twórcom zaufać.

Tani kryminał, jakkolwiek odważny w założeniach, grzęźnie z powodu słabych zwrotów akcji. Intrydze pomógłby chyba tylko... Almodovar na stołku reżyserskim.

Melville ma jedyny styl, więc nawet jeżeli się powtarza, ogląda się przyjemnie. Jednak przyznać muszę, niezamierzenie to niezdarne i pulpowe.

Odbicie życia w sztuce oraz sytuacja, gdy bohaterowie przekraczający dotąd bariery prawa, znajdują możliwość łamania norm, ale... teatru.

Garść retro, szczypta szatana, koci pazur, wyciąg z surrealizmu, słoik dziecięcego talentu, kilka kropel nieoczywistości- do kotła to i porządnie wymieszać.

Rozgałęziające się drzewko ryzyk. A jak to z ryzykiem, może niezbyt mądre, ale napędza życie i kumuluje emocje.

Idzie podobnym torem co "Mama" Dolana, ale mamy tu sympatyczniejsze (czyt. agresywniejsze) dziecko. A film nie szuka winnych.

Odrestaurowana wersja: 67 minut. Na początku bardzo fajny, po scenie tańca już mocno telenowelowaty, ale całość "bezbolesna", ogląda się po prostu miło.

Porównania do "Władcy much" są trafione, bo to niemal adaptacja, tylko wywracająca sens książki. 8/10 za pierwszą godzinę i 5/10 za teledyskowość drugiej.