Duża ryba i begonia

Budujące przesłanie połączone z brakiem moralizowania sprawia, że Duża ryba i begonia zapewni przyjemny seans tak pojedynczemu widzowi, jak i całej rodzinie, choć chyba z nieco starszymi dziećmi.

Niesamowita opowieść nie tylko pod względem wizualnym.

Gotowe dzieło sprawdza się nadspodziewanie dobrze. Jest po stokroć lepsze niż rozpatrywane osobno składniki - nawet jeśli efekt przypomina raczej kawę zbożową niż aromatyczną arabicę.

"Duża ryba i begonia" dla fanów animacji azjatyckich jest pozycją obowiązkową. Choć może samo funkcjonowanie tego świata wydaje się dość uproszczone i nie zawsze jasne. Nie mniej bardzo silne wrażenia wizualne, całkiem niezły polski dubbing oraz klimatyczna muzyka tworzy bardzo intrygujące doświadczenie.

Przykład kina gwarantującego eskapistyczną podróż w głąb pierwotnych potrzeb i marzeń. To opowieść o potrzebie odnalezienia idealnego porządku, w którym prawo nie byłoby spisane rozumem, lecz dobrocią serca. To wreszcie historia o odwiecznym korowodzie miłości i śmierci.

Sposób animacji 2D jest tu znacznie uproszczony w porównaniu z dziełami japońskimi, ale ujęcia są bardziej skomplikowane, montaż bardziej dynamiczny, a akcja popychana do przodu tak intensywnie, że momentami niewprawny widz może zagubić się w wielowątkowej narracji.

W "Dużej rybie i begonii" znajdziemy wręcz nadmiar uniwersalnych prawd, wplecionych często kosztem zrozumiałości przekazu. Kiedy jednak poddamy się i przestaniemy próbować objąć opowieść rozumem, okaże się, że twórcy przemawiają do nas przede wszystkim nie baczącym na racjonalność językiem emocji, celując w nasze serca. I trafiając bez pudła.

"Duża ryba i begonia" będąc niejako trochę chińską wariacją na temat "Małej syrenki", jest przepiękną i mądrą baśnią, która ukazuje nam, jak bardzo miłość potrafi być złożonym i skomplikowanym uczuciem. I robi to o wiele lepiej niż niejeden film live action.

Jeśli porównywać "Dużą rybę..." do filmu Studia Ghibli, najbliżej byłoby jej do "Opowieści z Ziemiomorza". W obydwu przypadkach debiutanci tworzą zdumiewający, piękny, epicki świat fantasy. W obydwu siłują się z ambitną fabułą i nie potrafią dobrze wyważyć historii. W obydwu wreszcie zdobywają serce widza, dzięki szczeremu zapałowi, miłości do bohaterów i wizualnemu rozmachowi.

Chociaż twórcy mnożą wizerunki fantastycznej flory i fauny, a po ekranie szaleje parę tuzinów kolorowych postaci, na każde dwie chwile szczerego zachwytu przypada moment czkawki.

Tania, chińska podróbka japońskich klasyków.

Fascynująca baśń dla dorosłych. Podobna do "Dziewczyny bez rąk". Kolorowa, mistyczna, pociągająca, ale też brutalna.

Piękna baśń osadzona w świecie legend Państwa Środka, która jednak nie ustrzegła się pewnej odtwórczości i technicznych niedoskonałości.

Zajmująca i ponadczasowa baśń, która przybliża chiński folklor, przy okazji opowiadając o sile dobroci i niezwykłym poświęceniu, na jakie stać tylko nielicznych z nas.

Chińska animacja porywa przede wszystkim swoją odmiennością, bogactwem kulturowym, przepiękną animacją, muzyką i oczywiście opowieścią.

Film nieskomplikowany w przekazie i myśli wiodącej, ale opowiada historię, jak z najbogatszych snów, niezobowiązaną wobec żadnych praw fizycznych. Dzieci i ryby głos mają, a zabiegi artystyczne w tym filmie jak bukiet świeżych begonii wyglądają.

Wspaniała opowieść o poświeceniu, miłości i przyjaźni napędzana znakomitą realizacją.