Jeddite

Zabawna komedia szpiegowska z dużą dawką akcji. Można się na niej świetnie bawić, jeśli nie przeszkadza komuś specyficzna dla wielu anime konwencja. Fani serialu znajdą tu masę znanych motywów, a także kilka drobnych, ale ciekawych pomysłów. Scenariusz jest bardzo przyzwoity, choć szkoda, że wątek Yor nie został jakoś ciekawiej pociągnięty.

Urocza komedia szpiegowska i serial o budowaniu rodziny. Ogląda się świetnie, choć ma swoje niedociągnięcia. Najbardziej uwierały mnie irytująco nieregularnie pojawiające się sceny po napisach oraz narrator, który w kółko wyjaśnia to, co widz już wie. Konwencja jest urocza, ale raz na parę odcinków zdarzają się mocniejsze sceny przemocy (chociaż nigdy nie przekraczają granic dobrego smaku, jak w niektórych animacjach dla dorosłych). Za to pojawianie się w serialu papierosów jest zbędne i głupie.

Twórcy miotają się, aby reanimować ten remake, ale to poległo już na etapie założeń, więc ciężko odratować ten serial.

Kontynuacja szaro-burej wersji "Trzech muszkieterów". Mimo całkiem niezłej realizacji (nawet ciekawe sceny pojedynków), film bez większych emocji. Na minus - nic nie wnoszący wątek Matyldy oraz żenujące upychanie do filmu czarnego muszkietera.

O dziwo, scenariuszowo jest całkiem składne jak na tę serię (pomijając plan przeniknięcia do włoskiej mafii, który jest kretyński). Do tego samochodowe pościgi i w większości udany humor. Jak dla mnie jedna z lepszych odsłon cyklu.

Klasyk kina familijnego, który wzrusza do dziś.

Komedia, która nawiązuje do "Jak zostać Baskiem" i "Jak zostać Katalonką", ale z zupełnie innymi bohaterami. Pomysł na fabułę jest niezły, ale rozbija się o wykonanie. Jest kilka niezłych żartów, ale więcej takich, zrobionych bez wyczucia. A motywy o nielegalnej imigracji są wybitnie niestrawne. Przemiany bohaterów zachodzą zbyt szybko. Ale całościowo da się obejrzeć.

Film z leniwym scenariuszem, w którym wiele zdarzeń jest napędzanych przypadkiem. Bardzo wolno się również rozkręca, bo Cuma musi obejść i odwiedzić dosłownie wszystkie postacie z pierwszej części. Natomiast finałowy skok rozczarowuje. Można tu jednak znaleźć sporo bardzo dobrych scen i dialogów.

Niezła produkcja szpiegowska z dobrym klimatem. Aczkolwiek bohaterka rozwiązuje sprawę, idąc jak po sznurku. Przydałoby się nią trochę zakręcić. Oraz uznać, że Białoruś ma coś takiego jak kontrwywiad i polscy agenci nie mogą sobie hasać po Mińsku, jak po Krupówkach.

Druga część cały czas wyśmienicie działa jako komedia akcji. A w niektórych elementach jest nawet lepsza od jedynki.

Niewątpliwie to film zły, który przez większość czasu nuży, wyraźnie widać jak mały budżet w niego włożono. Jednak jest całkiem sporo momentów, gdzie nieporadność twórców lub dziwne pomysły mogą rozbawić. A poklatkowe potwory są zawsze fascynujące, nawet w takim (wcale nie tragicznym) wydaniu.

Udane oddanie humoru z oryginalnej "Nagiej broni" (na szczęście wycięto widoczne we wczesnych zwiastunach krwawe ujęcia, które nie pasowały do konwencji). Chociaż w niektórych momentach humor dałoby się jeszcze podkręcić. Neeson nie jest Nielsenem, ale daje radę.

Sama historia i postacie są w porządku - zapewniają niezłą rozrywkę. A tym co wybija ten film ponad marvelową średnią jest z jednej strony wpadająca w ucho muzyka, a z drugiej pieczołowicie wykreowany retro-futurystyczny świat, który ogląda się z wielką fascynacją.

Bardziej zbiór skeczy, niż konkretna fabuła. Ale ten staromodny humor ma swój urok.

Z jednej strony, ciekawa akcja, dobre zrozumienie postaci Supermana i typowy, gunnowski humor (nie przeszarżowany w mojej ocenie). Z drugiej, masa deklaratywnych dialogów i poczucie, że przeoczyliśmy jakiś prequel tego filmu. Jednak całościowo jest to bardzo dobra rozrywka.

Nie rozumiem fenomenu tego serialu. Od "Pamiętników z wakacji" różni go właściwie tylko profesjonalna realizacja techniczna. A tak analogicznie mamy nieciekawe historie antypatycznych ludzi. Rzekome przesłanie społeczne ogranicza się do kilku niezbyt subtelnych dialogów. Humor zazwyczaj żenujący lub obrzydliwy. I tylko wakacyjny klimat daje radę.

Film o maratonie łyżwiarskim. Przyzwoite historie postaci i stylizacja na starszą produkcję. Ogląda się nie najgorzej.

Maksymalnie schematyczna historia o Smerfach. Kilka udanych żartów nie zmienia faktu, że jest to sztampowy film złożony z wytartych klisz i trywialnych dialogów, gdzie końcowe rozwiązanie wyskakuje z d*py. W dodatku modele postaci sprawiają wrażenie zrobionych bardzo amatorsko (chociaż już tła wyglądają ładnie).

Serial, który z początku trochę irytuje powtarzalnym schematem programu kulinarnego. Jednak z czasem, gdy postacie otrzymują więcej miejsca dla siebie, okazuje się fajną zabawą typowymi motywami fantasy z masą ciekawych pomysłów i trochę szalonym, ale uroczym, humorem.

Nieszablonowa komedia romantyczna ze świetnym scenariuszem i bardzo dobrym aktorstwem.

Świetnie zrealizowane sportowe widowisko z dobrym aktorstwem i dialogami. Chociaż jest trochę przydługi. I Sonny trochę z niczego przekonuje się do gry zespołowej. Ale to drobnostki.

Sporo w tym filmie głupotek, ale widoki ładne i znośny poziom thrillera, więc ogląda się nie najgorzej.

Zrobiony ze sporym rozmachem (jak na ówczesną TVP) sezon udanie zapełnia lukę w serialu dotyczącą okresu powstania warszawskiego.

Jeden z ciekawszych polskich seriali po '89 roku. Co prawda 1. sezon nie do końca przekonuje, ale już sezony 2-3 są naprawdę świetne, a pozostałe, mimo różnych momentów, trzymają przyzwoity poziom. Jest to serial, który stawia na relacje między bohaterami i efektowność, kładąc mniejszy nacisk na realizm historyczny. I może dlatego tak dobrze się go ogląda.

Sztampowy kryminał z drętwymi dialogami i głupio zachowującymi się postaciami. Ale chociaż ujęcia Tatr ładne.

Póki mamy tu przygodowe kino w ładnych plenerach, to nieźle się to ogląda. Niestety wiele rzeczy kuleje. Fabuła prościutka i pełna głupotek, rozwoju postaci się nie uświadczy. Ujęcia z dinozaurami spacerującymi za plecami ofiar nadużywane. Finałowy mutant bez sensu - groźniejszy był już nawet papierek po Snickersie z prologu. Szkoda również, że dinozaury nie zżarły największego przygłupa spośród postaci. Podsumowując, maksymalnie wtórny film, który jednak może dać trochę frajdy fanom konwencji.

Zdecydowanie nie jest to najlepsza rola Arnolda, ale sam film jest całkiem uroczy.

Zupełnie nie mój typ muzyki, ale film ma swoje zalety. Przede wszystkim świetni aktorzy. Bardzo dobrze oddany klimat lat 90-tych. Fabuła też się jakoś składa, choć ma swoje mielizny.

Ciepły komediodramat z dość delikatnym, a momentami nieco żenującym humorem. Bardzo fajny pomysł na fabułę, ale szkoda, że wątek detektywistyczny przez większość czasu spada mocno na drugi plan.

Anime o walkach mechów, gdzie same walki nie są zbyt widowiskowe, ani istotne, a na pierwszy plan wysuwają się problemy i relacje bohaterów. Niestety poziom odcinków jest nierówny. Pierwsza połowa serialu jest dość przyjemna, a w drugiej robi się mroczniej, brutalniej i bardziej męcząco. Dwa ostatnie odcinki to już bezsensowna, nużąca sieczka. A obecne w każdym odcinku obsesje seksualne twórców są często, aż nazbyt żenujące.

Nieźle streszcza historię BlackBerry, ale duże przeskoki fabularne sprawiają, że przemiana głównego bohatera nie wypada przekonywująco. Zresztą wszyscy pierwszoplanowi bohaterowi są z różnych powodów irytujący. Trochę drażni również ten dokumentalny styl pracy kamery, choć można się do tego przyzwyczaić.

Produkcja na poziomie pierwszej części. Plus za całkowitą zmianę klimatu - z zimowych biegów narciarskich na letnie rowery.

Dokument o brazylijskich ojcach Rydzykach. Pozwala wniknąć w folklor brazylijskiej polityki, ale niestety ma sporo wad. Narracja jest chaotyczna i dość powierzchowna. Natomiast reżyserka nie próbuje zachować bezstronności i wprost przyznaje, że nie rozumie chrześcijaństwa - dlatego do informacji z tego filmu należy podchodzić ostrożnie.

"Dekameron" nie jest ekranizacją powieści Boccacia (bierze z niego tylko czas/miejsce akcji oraz ogólną ideę), choć zachowuje frywolny duch oryginału. Jednak serial ma trochę dziwaczny humor, do którego nie zdołałem się przekonać. Przeszkadza również obsada dobierana z klucza politycznej poprawności.

Historia pisana na kolanie, ale nieźle się ogląda. Plus to piękne światotwórstwo.

Zaskakujące, że Marvel w obecnym stanie zdołał stworzyć film, który jest zarówno zabawnym akcyjniakiem, jak i metaforą walki z depresją, wypaleniem zawodowym i wyobcowaniem.

Film o facecie, który chce naprostować siostrę poprzez sport. Produkcja zaledwie poprawna, ale sportowy klimat fajny.

Z jednej strony, serial trzyma się komiksowej historii powtarzając nawet dokładnie niektóre sceny i dialogi (co nie jest złe, bo są świetne). Z drugiej, dodaje nowe elementy, co bywa dobre (wiele udanych żartów, pogłębienie niektórych postaci, historia po napisach), jak i złe (kilka sztucznych dialogów z leniwymi ekspozycjami, nowe postacie, które są zbędne (Metadana) lub irytujące (Apoteka, matka Cezara)). Poziom animacji niższy, niż w filmach. Jednak całościowo jest to bardzo dobra rozrywka.

Film o facecie, który chce naprostować siostrę poprzez sport. Produkcja zaledwie poprawna, ale zdjęcia plenerów i sportowy klimat fajne. Jest to norweska wersja szwedzkiego "Poza trasą" - filmy są niemal identyczne, ale ta norweska wersja jest nieco sympatyczniejsza (mimo, że wątek brata kończy się gorzej).

Odstawienie Bay'a od reżyserii poskutkowało tym, że sceny akcji wyglądają lepiej, niż w poprzednich częściach, a finał tak nie nuży. Scenariusz wciąż szablonowy, żarty takie sobie, ale wizualnie wygląda jak zwykle dobrze. Można obejrzeć.

Świetna animacja skrząca się od nieustannych gagów, a mimo to nie stroniąca od mądrego morału. I tylko czasem ten szalony rajd po świecie klocków przystaje na kilku fabularnych mieliznach.

Mimo sporej ilości błędów logicznych, jest to zabawna i ciepła historia. Fajny klimat lat 80-tych. Finał całkiem niezły i nie nudzi tak, jak finałowe rozpierduchy w sequelach Transformersów. Aktorka grająca główną bohaterkę zaliczyła dobry występ - mimo, że w początkowych scenach jej postać irytuje, to szybko nabiera charakteru. Obok T1 zdecydowanie najlepsza część serii.