Piotroby

Dojrzewanie to mocna pozycja! Chyba największym atutem to skondensowana historia, bez zbędnych dłużyzn, nawet bym powiedział, że z wieloma niedopowiedzeniami które po seansie intrygują. To również technicznie majstersztyk, prowadzenie bez montażu kamery wymaga precyzyjnego przygotowania planu i tu to wychodzi genialnie. Scenariusz jest rzeczowy i staranny, ale to co chyba tu najbardziej zachwyca to ten młody aktor, który debiutuje a już wróżę mu świetlaną przyszłość. Brawo

To niezły serial, trochę mało śmieszny, ale ogląda się go dobrze, odcinki są na tyle krótkie, że naprawdę ta ilość odcinków mija bardzo szybko. Sezon 1 - 6 - bardzo bezpieczny, nic szczególnego, ale naprawdę ogląda się do nieźle.

Ten miniserial ogląda się na wysokim poziomie irytacji.Sama historia jest tak perfidna aż momentami trudno uwierzyć, że takowe praktyki są na porządku dziennym, i co najgorsza, dalej szerzy się tego rodzaju propagandę. Serial mocno uderza w autentyczną postać, wstawki mówione do widzów są bardzo ironiczne, co mnie absolutnie nie dziwi. To dobry serial, dobrze poprowadzony, zagrany, nie wyróżnia się żadną wybitnością ale z pewnością po seansie pozostaje refleksja nad kondycją ludzkiej psychiki.

Stamtąd to świetnie skrojony, socjologiczno-psychologiczny serial, z mieszanką horrorowych trików. Sezon 1 - 8 - świetnie wprowadzenie do świata miasteczka. Sezon 2 - 7.5 - momentami wprowadza zbyt wiele wątków, w połowie siada narracja ale finał nasyca tajemniczością. Sezon 3 - 8 - pomimo wielu głosów, że serial jest przegadany, dla mnie to ciekawy wstęp do dalszych perypetii. Sezon 4 - czekam...

Nieźle sformuowany miniserial, z ciekawymi wstawkami ironicznymi, przepełniony wieloma intrygującymi zabiegami narracyjnymi. Renee Zellweger świetnie odgrywa swoją rolę, a reszta aktorów dopełnia ją. Niestety nie znałem wcześniej historii dotyczącej Pam Hupp ale twórcy dobrze odwzorowują tę historię i nakreślają widzom.

Matki pingwinów to jeden z lepszych seriali 2024 roku w ogóle. Błyskotliwy, ważny a przede wszystkim poruszający temat traktowany dość ogólnikowo! Sezon 1 - 9 - świetnie rozpisany, świetnie zagrany oraz świetnie zrealizowany, nic dodać, nic ująć!

Oj Murphy.Makabreska zapowiadała się nieźle, pierwsze 2 a nawet 3 odcinki odpowiednio nawarstwiają niepokój oraz zagadkowość wszystkiego. Później się robi dziwnie, ale nadal jest to satysfakcjonujące, i nagle pojawia sie plot twist, który, moim zdaniem, rujnuje absolutnie wszystko! Znowu jest sporo dwuznaczności, sporo oceny aktualnej społecznej kondycji, znowu jest o równouprawnieniu, znowu jest o odmienności seksualnej, ja trochę mam już tego dość. To powtarzalny i mało zjadliwy już schemat.

Pingwin wspaniale kontynuuje dobrą passę Batmana z 2022 roku. To rewelacyjnie skrojony thriller polityczno-gangsterski z dwiema, wspaniale rozpisanymi rolami.Colin Farrell i Cristin Milioti tworzą pełnokrwiste, autentyczne I dramatyczne role przepełnione wieloma zagwozdkami, wypełnione jedną wielką niewiadomą. Trudno być za antagonistą , i tu twórcy absolutnie tego Nam nie ukazują, to trochę kronika złoczyńcy. Brudne Gotham, zniszczone przez władzę. Z niecierpliwością czekam na part II Batmana.

Jest to luźna adaptacja powieści. Sezon 1 - 6.5 - do 8 odcinka jest bardzo dobrze, pokazanie dalszych "powiedzmy" losów z pierwowzoru - miód dla wielbicieli. Niestety ostatnie dwa odcinki są przeciągnięciem, przez co w ostatecznym rozrachunku to produkt niezły z plusem. Sezon 2 - 7 - dobrze zrealizowany serial. Szkoda, że twórcy nie pociągnęli tego dalej.

Agatha jest dobrze zrealizowanym miniserialem.Od scenografii po warstwę tekstową.Widać, że twórcy dobrze odrobili lekcję i z szacunkiem kontynuuje magiczną trylogię której zwieńczeniem ma być serial o białym Visionie.Owszem na te 9 odcinków jest parę potknięć fabularnych, szkoda, że nie kontynuowano serialowej otoczki z pierwszej odcinka.Wspaniałe plot twisty i jestem ciekaw jak wykorzystają to w dalszym rozbudowywaniu multiwersum.A Kathryn Hahn jest stworzona do roli Agathy. Czekam an więcej

Z pewnością to serial nie dla mnie. Jednak mogę pochwalić stronę wizualną i ogólny zarys historyczny. Sezon 1 - 5.5 - momentami dłuży się, ale zgrabnie prowadzi wątki. Sezon 2 - tak czy siak czekam

Historia Pameli Anderson i jej kultowej sex taśmy. Z jednej strony to ciekawy serial ukazujący jaka jest tak naprawdę Pamela, czym była dla wytwórni w tamtym okresie i jak postrzegano jej pomimo próby wybicia się na aktorkę z klasą a nie bycia tylko produktem z wielkim biustem i blond czupryną. Niemniej jest w nich coś głupiutkiego -z pewnością to sława mocno uderzyła im do głowy. Serial nieźle mieszka momenty teraźniejsze z przeszłymi aby dobrze opowiedzieć tę historię, było to ok-bez zachwytów

Co by tu napisać o tym dokumencie - z pewnością jest to jakiś skok na kasę. Postać Simone Biles jest mi znana ale nie aż żeby zachwycać się jej umiejętnościami. Dokument ten skrupulatnie pokazuje pewny upadek i powstanie. Ogląda się to w porządku, ale czy było to potrzebne? Dla mnie z pewnością nie - ale w swojej strukturze jest to niezły dokument, uzupełniający jej historię i ukazujący to jak sportowcy są narażeni mocno na wypalenie. Do obejrzenia ale nie jest to jakieś „must have”.

Ooj jaki ten miniserial jest mocny, psychodeliczny, toksyczny i wybitnie irytujący. Początkowo widz aż sam czuje się zakłopotany i zdezorientowany. Współczuję się antagonistce tylko po to aby w kolejnej sekundzie mieć ochotę ja zamordować. I tak samo dzieje się z głównym bohaterem - to zresztą szalenie dobrze skonstruowane postacie i rewelacyjnie zagrane. Można rzec, że to wybitny serial, ale niestety, mam wrażenie, że końcówka jakoś siada pomimo dość ważnych informacji i ciekawego przekazu.

Kolejna adaptacja na polskim rynku serialowym. Sezon 1 - 6.5 - to naprawdę solidnie poprowadzona historia, niestety ma wiele momentów które można by było lepiej zainscenizować. Sezon 2 - 4 - był potencjał, ale cała intryga i poszlakowość była nurtująca oraz beznadziejna końcówka. Sezon 3 - 5 - lepszy od drugiego sezonu, ale to nadal serial mocno fragmentaryczny bez większego wgłębienia się w całość. Sezon 4 - 3 - bez komentarza. CAŁOŚĆ: 4 - był potencjał ale został on zmarnowany.

Z pewnością historia Trumana Capote i jego łabędzic jest ciekawą opowieścią o socjecie, plotkach, społeczno-socjologicznym dyskursem na tematy klasowe, ale też ukazuję obłudę prywatności i toksyczność bycia na pewien sposób osobą publiczną. Dla mnie Murphy się już wyczerpał. Nie była to zła historia, ale można było to zrobić w bardziej skondensowany sposób - 8 odcinków to zbyt wiele - a może to wina scenariusza i dość topornej momentami reżyserii. Niemniej warto obejrzeć dla samej historii.

Jak na polskie standardy adaptacyjne serial jest dobrze zrealizowany i poprowadzony. Zaginięcie - 7 - świetne tempo, dobra historia i Cielecka jest tu super jasnym punktem. Kasacja - 7 - ogląda się to z wypiekami na twarzy, Gierszał irytuje ale to chyba taka rola. Rewizja - 6 - widać zmiany w estetyce i wielu zabiegach stylistycznych co działa mocno na niekorzyść i chlejącą Chyłka - NIE! Inwigilacja - 6.5 - trzyma poziom, widać zmianę na stołku reżyserskim. Oskarżenie - 6.5 - poziom utrzymany

Serial Quinty Brunson to fajna rozrywka. Sezon 1 - 7 - dobrze rozpisany, dobrze zagrany, nie wyróżnia się na tle innych komediowych seriali. Sezon 2 - 7.5 - świetna farsa na temat problemów około szkolnych. Brunson świetnie to ukazuję w błyskotliwym scenariuszu. Sezon 3 - 7.5 - trzyma poziom, scenariuszowo klasa. Czekam na więcej

Szalenie nudny,kompletnie niepotrzebny miniserial z rąk Marvela. Geneza jak i historia bohaterki jest po prostu mało wciągająca i angażująca. Owszem, super, że to jest o rdzennej amerykance i jakaś część dialogów jest migowym językiem poprowadzona. Ale to nadal jest budowanie Multiverse Saga którego powoli już nie doceniam i nie kupuje. Sama Maya Lopez jest postacią bezpłciową i nudną, i nie wiem marketingowo dlaczego powstał miniserial o Niej. Szkoda czasu na to

The Bear jest w swojej formie brudny,duszny,skomplikowany,pełen wielu niedopowiedzeń i pytań bez odpowiedzi. Sezon 1 - 8.5 - pierwsza 2 odcinki mogą odepchnąć widza od tego serialu, wchodzimy od razu w akcje której początkowo nie rozumiemy,z czasem dochodzimy do wniosków,że jest to pewnego rodzaju prolog - opowieść o tym z czym trzeba się uporać aby pójść dalej. Sezon 2 - 9 - świetnie poprowadzony, z duszną atmosferą. I Jamie Lee Curtis - miazga Sezon 3 - 9 - jw. trzyma poziom

Bardzo ciekawy serial,z dobrze poprowadzoną historią,z odpowiednim wyważeniem fabularnym oraz ciekawymi bohaterami. Sezon 1 - 7 - ogląda się to z zaciekawieniem,pewnego rodzaju przejęciem, akcja jest dobrze rozpisana i poprowadzona. Sezon 2 - o ile będzie ... z wielka ciekawością czekam

To irytujące,że pomimo iż formuła wypaliła się już dawno ja wciąż oglądam to! Part 1 - 3 - intryga jest prowadzona bardzo ułomnie, Murphy znowu wkłada w bohaterów swoje idee. Roberts jedynie szkoda,że musi grać w takich serialach.

Ten dokument to zlepek najważniejszych informacji dotyczących procesu tego wieku.Deep v Heard jest poprawnie zrealizowane,nie wnosi nic nowego do całej historii.Ogląda się do nieźle,widz dowiaduje się tego co tak naprawdę powinien wiedzieć.A co do samej sprawy,prawda zawsze leży pomiędzy i tak też w tym przypadku uważam.Zresztą jest pewien aspekt który zarówno w życiorysie Deepa jak i Heard się powtarza i stąd można wnioskować ich toksyczno-patologiczne pożądanie.

To bardzo dziwny miniserial.Z jednej strony początkowo bardzo zaciekawia, ale im dalej tym dziwniej i całość traci na tym dość mocno.Za dużo też tu zagmatwań,owszem są projekty bardziej skomplikowane ale tutaj jest to prowadzone bardzo irytująco.Szkoda,bo zarówno obsada jak i scenariusz wydają się być porządnie napisane i dobrze zagrane.Niestety realizacyjnie nie udźwignęli tego.Jako ciekawostkę warto obejrzeć.Soderbergh słynie ze swojego sinusoidalnego talentu-tym razem nie pykło.

Nie wiem czym chciał być ten miniserial.Szalenie nudny,odcinki dłużyły się momentami strasznie a cała intryga pisana na kolanie jest mało wciągająca.Brakowało tu tego ducha Marvelowskich produkcji.Chciano się skupić może bardziej na psychologii postaci ale praktycznie spłaszczono wszystkie wątki.Najlepsza scena trwa 10 minut a to za mało jak na 6 godzinny materiał.Zawiodłem się-gorąco nie polecam

Długo zbierałem się do obejrzenia tego serialu-jakoś temat inwazji mnie nie zaciekawił i ślepo uwierzyłem,że to "kolejny serial o zombie".Jak mocno się myliłem. Sezon 1 - 9 - rewelacyjny pod każdym aspektem,ale najbardziej imponuje tu scenariusz który jest błyskotliwy,szalenie dobrze rozpisany.A niektóre odcinki narracyjnie są arcydziełem telewizji. Sezon 2 - 8 - gorszy od poprzednika, ale nadal kocham.

Candy trochę jak Dahmer cierpi z powodu metrażu, tylko o ile w Dahmerze było to przedłużone tak tu, brakowało mi jeszcze z jednego odcinka który domknąłby pare rzeczy które dla mnie powinny miec większe znaczenie.O ile pierwszy odcinek szalenie intryguje , tak dalej trochę ta aura zaniepokojenia znika.Jest to niezła produkcja pod względami estetycznymi, wizualnymi i scenariuszowymi.Biel jest świetna w swojej roli.Oczekiwałem czegoś bardziej brutalnego i psychologicznego a dostałem zalążek.

Miniserial o Królowej Charlottcie jest miłym zaskoczeniem.To przede wszystkim bardzo spójna historia,która zaciekawia i przedstawia Nam w bardzo fajny sposób drugoplanową rolę w historii Bridgertonów.Scenografia i oddanie klimatu tamtych lat jak zwykle wychodzi bajecznie.Gdzieś momentami wbija się pewnego rodzaju "efekt makiety" ale to chyba już znak rozpoznawczy tego świata.Narracyjnie ostatnie dwa odcinki trochę opadają na mieliznę ale reasumując jest to niezła pozycja warta obejrzenia.

Jestem zażenowany sobą.Tym,że łudziłem się,że z tej antologii coś jeszcze można wykrzesać.Otóż już nie,bo o ile osadzenie akcji w Nowym Jorku lat 80 i skupienie się na cywilizacyjnych aspektach ciekawi-ale sposób w jaki jest widzom przekazane to wszystko jest odrażające.Murphy łopatologicznie przekazuje Nam ważne treści,bez żadnej autorefleksji wbija w widza swoje ideologie.I ukazanie świata lgbt-okropnie,bez żadnego człowieczeństwa, jak dla mnie zbyt dziko,zbyt schematycznie.Okropny sezon

Porządny serial obyczajowy.Siłą tego projektu są autoironiczne dialogi.Narracja powolna,ciekawe prowadzenie kamery. Sezon 1 - 7 - dobry wstęp,na razie nie rozumiem "wybitności" tego serialu o której tak głośno się mówi. Sezon 2 - 5.5 - strasznie mnie ten sezon wymęczył - były momenty "wtf wooow" a były też takie,że odcinek oglądałem 4 dni. Sezon 3 - 4 - męcząca narracja, świetne poszczególne sceny, ale im dalej tym gorzej (dla mnie). Sezon 4 - 5 - 2 odcinki porwały,reszta zabiła nudą CAŁOŚĆ: 5

Nie chce dramatyzować,ale mam wrażenie,że Murphy za bardzo chciał wykreować Hitchcockowski suspens.Ogląda się to naprawdę dobrze-pomimo notorycznych problemów z narracją-niektóre odcinki mimo 40-50 min trwania ciągnęły się aż nadto.Jakby też otwiera pewne interpretacyjny drzwi i nie kontynuuje ich w żaden sposób.Owszem pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi ale w tym najgorszym sorcie.Nie ma tragedii ale też uważam,że można było to zrobić lepiej.Mniej znaczy więcej i tu mi tego zabrakło.

W Dahmerze jest wszystko to co lubię w twórczości Murphego.Jest duszność,klaustrafobiczność,zabawa tonalna która uwypukla jeszcze bardziej dramaturgie całej historii-wizualnie jest to dzieło kompletnie,pięknie scalone.Niestety narracyjnie pomimo iż zaciekawia to ostatnie odcinki nużą i ciągną się w nieskończoność-brakowało mi w tym pewnej dyscypliny,aby ukazać historie w jak intrygujący sposób.Tutaj ta intryga w pewnym momencie jest miałka.Ale jedno trzeba przyznać,Peters jest genialny.

O ile to serial mało angażujący,lekki o tyle zawartość jego szalenie irytuje.Już nie wspomnę o tym w jaki kuriozalny sposób są przedstawieni Francuzi i ich mentalność.I to,że wszyscy nagle znają angielski a sama bohaterka ma mózg ameby i nie potrafi nauczyć się ich języka. Sezon 1 - 3.5 - strasznie schematyczny,głupiutki,infantylny. Sezon 2 - 3.5 - ciąg dalszy absurdów,stereotypów. Zero wartościowej treści. Sezon 3 - 3.5 - trzyma poziom absurdów. Sezon 4 - 3 - still same shi*t

Absolutnie nie rozumiem ewentualnych zarzutów w stronę tego dokumentu.Jak to czasem bywa materiał źródłowy mógł ulec pewnym modyfikacjom,jednak uważam,że zrobiony został porządny research który jest praktycznie za każdym razem podparty jawnym dowodem.Oglądało się to z zaciekawieniem.Prawda jest z pewnością gdzieś pośrodku ale zrobili to z klasą,bez manipulacji-uwierzyłem w to co mówią. Wart obejrzenia dla własnej oceny ale wszelkie negatywne opinie wydają się być mocno naciągane/kupione.

Porządnie rozpisana teen drama z elementami typowymi dla Burtona. Jednak w tym wydaniu kupuje to. Wprowadza też powiem świeżości w światopoglądzie dotyczącego rodziny Addamsów. Sezon 1 - 7 - świetna rzemieślnicza praca , od scenografii po scenariusz. A Jenna Ortega jest stworzona do tej roli. Sezon 2 - czekam ...

Gabinet osobliwości Del Toro to mało znaczące historie nie posiadające absolutnie żadnej charyzmy.Owszem każdy odcinek jest jak w tytule osobliwy, jednakże twórcy idą w jakąś dziwną American Horror Story stronę która jest po prostu formatem już tak zużytym. Na 8 historii może 2 są na tyle niezłe aby o nich pamiętać.Mają też problem z narracją-są to zbyt długie,momentami strasznie poszarpane historie które opowiadane na szybko stają się niepotrzebnym produktem.Wielka szkoda,że tak to wyszło

To bardzo piękne przedsięwzięcie.Wizualnie zachwyca - momentami aż zapiera dech w piersiach.Przyznam się,że całej otoczki śródziemia nie znam i jakoś nie czekałem na ten serial. Sezon 1 - 3.5 - pisanka - narracyjnie jest tak nudno, że te godzinne odcinki trwały wieczność a fabuły jest tu może na 2 odcinki - strasznie rozwleczone i mało ciekawe.

9 męczących tygodni.She-Hulk to serial stworzony na kolanie.Mam też wrażenie,że brakowało pomysłu na te postać-fabularnie to nic się tam nie dzieje,wątki prawnicze są żałosne(tak samo jak wprowadzenie postaci DD),twórcy chcą aby to było komediowe a jest żenujące.Przełamywanie 4 ściany w niektórych sytuacjach naprawdę robi robotę i za to plus.I niech ktoś mi powie co się zadziało w ostatnim odcinku-co to w ogóle było?No i wisienka czyli efekty specjalne-gorszego g***a dawno nie widziałem.

Z pozoru to czysty i prosty w swej formie komediodramat.Z czasem zaś przejawia okrutną prawdę na temat społeczeństwa,jego klasowości,problemów komunikacyjnych a przede wszystkim pogubienia się w emocjach.A cała otoczka to tak naprawdę przekłamana idylla za którą dzieją się frustrujące ale jakże frapujące sceny. Sezon 1 - 8.5 - Świetny scenariusz, rewelacyjnie rozpisane postaci. Spokojne tempo nadaje jakiejś dynamiki tej opowieści. Sezon 2 - 9.5 - Arcydzieło dialogu i niedopowiedzeń.

Zbrodnie po sąsiedzku to kawał rzetelnej roboty scenariuszowej.Ani na chwile nie nudzi zaś ciągle intryguje i ciekawi. Sezon 1 - 7.5 - od strony aktorskiej każdy świetnie odgrywa swe role.Humor jest wyważony choć ilość gagów jest adekwatna.Od strony wizualnej to perła montażowo-scenograficzna. Sezon 2 - 7.5 - świetnie kontynuuje konspekt,jest nieco spokojniejszy i wyważony,ale nadal zachwyca. Sezon 3 i 4- 8 - mistrzostwo ciętych ripost. Bawi się formą i ironiczne spojrzenia na sam serial,cudo!

Może będę okrutny, ale ja nie wiem po co to powstało i co ewentualnie wartościowego miało wnieść w cały cykl. Jeżeli miała to być po prostu zabawa formą to tez nie wypada to jakoś wybitnie. 5-6 minutowy odcinek na który składa się 3 minuty animacji oraz 3 minuty napisów końcowych. Jeżeli Marvel nie wie co robić z pieniędzmi to może czas najwyższy lepiej wynagradzać specjalistów od efektów specjalnych a nie tworzyć coś co według mnie nie ma ani polotu, ani duszy.

Po obejrzeniu tego serialu mam pewien wniosek-Marvel chce za dużo.Zbyt bardzo chce rozbudować całe swoje uniwersum przez co poszczególne postaci cierpią na jakości.I takie odczucia mam po obejrzeniu Ms. Marvel-nie jest żle,ale moim zdaniem to produkt zrealizowany poprawnie.O ile Iman w roli Kamali jest strzałem w dziesiątkę tak wizualnie i narracyjnie jest bardzo nierówno,momentami aż nadto drętwo.Geneza skąd Kamala ma moce jest mało ciekawa.Tak czy siak,czekam na dalsze jej losy w "The Marvels"