Adsun22

Pytania, których nawet nie wiedziałem, że nie powinno się zadawać. Bardzo krindżowe, ale bywa zabawne.

Niezły klimat, ale złol przerysowany do granic absurdu.

Niestety nie mogę skończyć tej jakże pięknej gry, bo królowa pełzaczy się zbugowała. xD Ale to, co zdążyłem przejść, jest słabe nawet jak na standardy Arcanii.

"Xardas, ciągle ten Xardas!" Najlepszy Gothic, wiadomo. Gra bardzo liniowa, wybory w dialogach w sumie niepotrzebne, niemal same fedexowe questy, teleporty działające tylko parami, pretekstowa fabuła. Niby co jakiś czas jest wybór dwóch ścieżek, ale obie prowadzą de facto do tego samego. Ocena podwyższona za polski dubbing, który jest lepszy od samej gry.

Pierwsza połowa filmu jest naprawdę niezła, niektóre kadry są piękne, duet Pullman - Leigh ogląda się z przyjemnością, ale później robi się coraz dziwniej. Rozbawił mnie świecący krzyż z patyczków. Dzieciak w wieku 11 lat (i 3/4) nagle zaczyna się zachowywać jak Rambo. Z tymi samochodami ciekawy pomysł, ale mało logiczny - przecież wampiry powinny unikać słońca, a tu są niemal na widoku. Szkoda tych głupot, już chyba wolę grafomaństwo Kinga. Najlepsza pozostaje wersja z 1979.

Najsłabsza część trylogii, najbardziej nijaka. Irytująca walka, fedexowe questy, zużywalna stamina podczas eksploracji, nieciekawa fabuła, brak polskiego dubbingu. Przynajmniej rzeczywiście można kilka razy popływać statkiem.

Jeśli chcecie zobaczyć sceny intymne z Chrisem Evansem i między Aubrey Plazą i Margaret Qualley, to jest to właściwy adres. [Tu wstaw żart o oglądaniu jedną ręką.] Dookoła jest całkiem niezła akcja i ponoć jakaś fabuła. Ocena: 1/2 Coenów.

To jest bardziej Dracula Coppoli niż Dracula Coppoli. Fajny kamp. Był już Dafoe w roli "Van Helsinga", teraz Waltz, więc mamy bingo.

Niby horror, ale nie jest straszny, za to bardzo niepokojący, a ogląda się bardziej jak kryminał. Przedstawiony z kilku punktów widzenia, autor czasami najpierw podaje nam odpowiedzi, a dopiero później zadaje pytania, przez co historia wciąga jak bagno. Spodziewałem się, że przyczyna wszystkiego będzie bardziej "naturalna", ciekawe zaskoczenie. Chciałoby się więcej duetu Garner - Brolin. Abrams i Christopher rewelacyjni.

Topka polskich seriali. Dużo błyskotliwego humoru, ale jest też mocny dramat, zwłaszcza w 3 sezonie. Sezony 4-5 już trochę słabsze. Solidne, ale mniej humoru, bardziej obyczajówka. Wspaniała obsada, zwłaszcza Wilczak i Popławska, mam wrażenie bardzo niedocenieni aktorzy.

Na pewno ta część jest dużo ciekawsza, bo nie polega jedynie na nakręcaniu tego przeklętego pociągu i użerania się z Oskarem. Mechanicznie niestety jest to samo, więc brak "skakania" między planszami i patrzenie jak ta lambadziara truchta z jednej strony ekranu na drugą. Nie wiem, dla mnie ta gra po dotarciu do celu trochę traci swoją magię. Rozśmieszył mnie RoboHans.

Nie ma wątpliwości, że wizualnie, artystycznie, z pięknym polskim dubbingiem i Brygidą Turowską na czele, to jest wspaniała gra. Ale jest tak okropnie nudna i dłużąca się. Połowa czasu w grze to oglądanie przechodzenia postaci z jednej strony ekranu na drugi. Za dużo powolnego łażenia i jakiegoś nakręcania pociągu i innych irytujących problemów z dupy, które musimy za wszystkich rozwiązywać. Piękne zakończenie, takie w stylu Waltera Mitty.

Ciekawa przygodówka. Obłędny klimat, na szczęście na tyle krótka, że nie zdąży zmęczyć powtarzalną mechaniką.

Ujdzie, ale wygląda jak fanfilm, manga nadal top. Niech ktoś wreszcie zrobi jakieś porządne anime.

Najbardziej krindżowa gra ever? Jakby oderwane od rzeczywistości korpo chciało zrobić grę dla pokolenia tiktoka. Nieciekawa fabuła, okropni bohaterowie (najciekawsza jest chyba Stapleface), którym trudno kibicować, nijaka muzyka. Tylko dwa żarty mnie rozśmieszyły: rzuć broń i szantaż Octavio. Wstyd, że takie coś ma w nazwie Tales from the Borderlands, czyli najlepszą grę w historii, bo jest gorsze pod każdym względem. Ale gejmplej trudno było zepsuć, więc grało się całkiem przyjemnie.

Rozumiem, że w dniu premiery mogło robić wrażenie, bo zaczyna się hitchcockowsko i wizualnie bywa pięknie, ale: bohaterowie dużo ciekawsi są dopiero w rimejku, irytujące, źle zaprojektowane, niepotrzebne i nade wszystko zbugowane etapy zręcznościowe, i przede wszystkim później w fabule pojawiają się jakieś czary i fizyka czarnej dziury, lifestreamy, żywa planeta i inne pierdolety, które funkcjonują tak, jak autorzy sobie życzą. Czyli jak? Srak, nie interesuj się.

Nie sądziłem, że to będzie tak śmieszne. xD Na szczęście tym razem sam film dużo lepszy od trailerów. Bo obsadzenie Neesona od początku było wiadomo, że strzał w 10. Clippy, bałwan to w zasadzie osobny film w filmie, chyba moja ulubiona scena "Did you get all that?".

Przyjemny film, ale pewnie szybko go zapomnę. Na pewno dużo tu nadrabia elegancka obsada.

Taka moda na silne kobiece postaci, a Ruda Sonja ciągle leży odłogiem. Nawet w montażu zdarzają się duże błędy, ale w sumie spodziewałem się czegoś gorszego, a to wygląda jak solidny fanfik i git.

Nawet jak na animację historia jest mocno naciągana i przewidywalna, postaci obcych nieciekawe, zero jakiegoś zaskoczenia. Tak naprawdę jedyną ciekawą postacią jest Grigon, bo nie jest tak ugrzeczniony, chociaż i tak wszystkiego można się domyślić, bo jest równie generyczny co większość rzeczy w tym filmie.

Nie gorsze od filmów aktorskich. Masa nowych postaci, które służą jedynie jako cameosy celebrytów, musical bo Rihanna, generalnie film mało smerfny, bardziej przypomina Trolle. Jest kilka kreatywnych scen, ale byłoby lepiej, gdyby głównym celem filmu było opowiedzenie ciekawej historii o Smerfach, a nie bycie "na czasie", bycie hiperaktywnym, reklamowanie Rihanny i zbieranie celebrytów.

Intrygujący serial z masą ciekawych konceptów, ale z nijakimi bohaterami. Jeszcze nie czytałem książek, ale mam wrażenie, że dużo tracę poznając tę historię przefiltrowaną przez amerykańskie, netfliksowe sito. Jakoś nie ufam Dedekom.

Jak na Marvela jest naprawdę nieźle. Serial jest krótki, fabularnie ma swoje momenty i animacja nie jest tak generyczna jak w What If. W sumie to najlepsza animacja MCU, ale tylko dla fanów.