Cywilizacja człowieka została zniszczona przez kataklizm. Tysiące lat potem ludzkość dostosowała się do nowych warunków.
- Obsada: Hera Hilmar, Robert Sheehan, Hugo Weaving, Jihae Kim, Ronan Raftery
- Reżyser: Christian Rivers
- Scenariusz: Peter Jackson, Philippa Boyens, Fran Walsh
- Ostatnia aktywność krytyków: 4 lutego 2019 (1 mies. temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 12 marca 2019 (7 dni temu)
- Premiera kinowa: 7 grudnia 2018 (3 mies. temu)
- Premiera światowa: 5 grudnia 2018 (3 mies. temu)
5.6
10.0
0.0
29
Negatywnie oceniony przez krytyków
-
50%pozytywnych
ocen -
29recenzji
krytyków -
26ocen
krytyków -
13pozytywnych
ocen -
13negatywnych
ocen
-
Christian Rivers nakręcił film epicki. Wielkie widowisko, które zachwyca już od pierwszych ujęć. I zachwycałoby jeszcze bardziej, gdyby dialogi były ciut lepsze, a reżyser-debiutant zaufał inteligencji widza i nie tłumaczył wszystko jak idiocie.
-
Zabójcze Maszyny zapowiadał się na solidne kino science-fiction klasy B, ale w praktyce Mortal Engines okazał się jednym z najmilszych zaskoczeń tego roku. Szkoda tylko, że tytuł sugeruje zupełnie inne widowisko.
-
Wizja świata przedstawiona w Zabójczych maszynach z pewnością nie zachęca, by w nim żyć, ale intryguje swoją specyfiką. Historia bohaterów zaskakuje, wciąga i porusza na tyle, że czas trwania filmu się nie dłużył.
-
Jednak film jest zaskakująco klawy i czas przy nim mija szybko. Garść oryginalności nie zaszkodziła, a wręcz pomogła. Chciałbym zobaczyć sequele, chociaż film zdecydowanie sprawdza się jako autonomiczna historia.
-
Dużo efektów i mało ciekawej fabuły, czyli kolejna filmowa wydmuszka, których wiele.
-
Całość wygląda i brzmi zupełnie inaczej niż kolejne przygody superbohaterów, udowadniając, że można inaczej i że to "inaczej" również znaczy dobrze.
-
Zabójcze maszyny są oparte na ciekawym i oryginalnym pomyśle, a złożoność świata przedstawionego jest wyraźnie widoczna na ekranie. Niestety, elementarne błędy warsztatowe w scenariuszu powodują, że film Petera Jacksona - zwłaszcza w gorącym okresie przedświątecznym - może być traktowany jedynie w kategoriach ciekawostki.
-
"Zabójcze maszyny" jak na typową rozrywkę przystało nie są takie złe. Bronią się udanymi ujęciami od miast na kółkach kończąc na krajobrazach. Na świetnej grze Weavinga, ale to tak naprawdę historia jakich opowiedziano już wiele. A ta nie trzyma jednak tak mocno w napięciu.
-
Wizualny majstersztyk. Fabularnie film ma problemy.
-
Gdy pierwszy raz dotarła do mnie informacja, że "Żywe maszyny", bo taki nosi tytuł powieść Philipa Reeve'a, zostanie zekranizowana, chłopięcy uśmiech ponownie wymalował się na mojej twarzy. Z tego powodu jestem w stanie wybaczyć dziełu filmowemu nawet schematyczne kalki czy powierzchowność bohaterów. Ostatecznie uznaję, że jest to zjadliwa produkcja.
-
Na szczęście tym razem film zostaje w oczach - w warstwie wizualnej nie ma sobie równych wśród tegorocznych premier kina wysokobudżetowego. Szkoda zatem, że tak ciekawy świat wypełniony został kompilacją motywów z wieloletniej tradycji blockbusterów - ani grama tutaj finezji i oryginalności.
-
Zabójcze maszyny dużo nam obiecywały, ale oprócz znakomitej strony wizualnej nie dostajemy nic nowego. Jest to opowieść, jakich pełno.
-
Jest za to poprawna, rzetelna, sporych rozmiarów realizacja. Coś, co korzystając z udeptanych ścieżek, wzorców i archetypów niewykluczone, że u młodszej publiczności znajdzie szacunek, uznanie oraz popularność.
-
Mimo wizualnej oryginalności, w produkcji Petera Jacksona łatwo wychwycić wiele zapożyczeń i cytatów, które czynią z filmu trochę taki Londyn, stwór polepiony z różnych elementów.
-
Zapierające dech w piersiach widoki toną w przeciętności i banalności tej historyjki zerżniętej z "Gwiezdnych wojen".
-
Tym większa szkoda, że przy tak znakomitej pracy speców od efektów komputerowych, ich wysiłek idzie na marne, kiedy okazuje się, że wymuskanego audiowizualnie świata nie udało się wypełnić równie ciekawą historią. A bez tej nie ma mowy o udanym filmie.
-
To co najwyżej średni film przygodowy, który spodobać się może chyba tylko nastolatkom. I to też tym, którym bliżej do lat 10, niż 20.
-
Zestawiając plusy i minusy tej opowieści, należy ją traktować jednak jako spore rozczarowanie. Zarówno materiał wyjściowy, jak i możliwości Petera Jacksona i spółki powinny zagwarantować widowisko, do którego z chęcią będzie się wracać. Niestety Zabójcze maszyny wywołuje mieszane uczucia i trudno spodziewać się, że zobaczymy ich kontynuację.
-
Wyjątkowo nijaki, przesadnie ekspozycyjny i tandetny potworek, który nie zajechałby daleko bez strony wizualnej.
-
Bezbarwne postacie, przewidywalna fabuła, akcja pchana na siłę oraz motywy widziane dziesiątki razy. Tak można by opisać w skrócie przebieg Zabójczych maszyn.
-
Choć punkt wyjścia fabuły jest w takim samym stopniu kuriozalny, co intrygujący, całość pozostawia spory niedosyt. Uniwersum jest kiepsko nakreślone, klisza goni kliszę, a bardziej zabójcza od tytułowych maszyn okazuje się ekranowa nuda.
-
Ciekawy i frapujący pomysł, pogrzebany przez niechlujne wykorzystywanie doskonale znanych motywów przez Petera Jacksona i resztę scenarzystów, ale nadrabiający wrażeniami wizualnymi i dźwiękowymi.
-
Zabójcze Maszyny wyszły drętwo, bez wyrazu i zupełnie nijako. Nie jest jednak winą reżysera, że scenariusz ewidentnie nie daje rady.
-
Sympatyczne fantasy, które ma do zaoferowania przede wszystkim piękną szatę audio-wizualną i dużą dozę akcji. Jest to rzecz nieco infantylna, fabularnie wtórna i - mimo rozmachu - sprawiająca wrażenie płytkiej w kontekście przedstawionego świata, ale reżyser mądrze korzysta z ogranych schematów, dzięki czemu otrzymujemy naprawdę solidną rozrywkę.
-
Jest pewnego rodzaju hybrydą "na bogato" "Transformersów" z "Mad Maxem" dla nastolatków, którzy podczas nudnawej lekcji, spoglądając za okno, marzą o przygodach, a w międzyczasie ukradkiem zerkają na siedzącą obok skrytą sympatię. I nie ma w tym nic złego. Podobnie jak w "Zabójczych maszynach" nie ma już paliwa, które dorosłym widzom mogłoby zapewnić przejażdżkę na pełnych obrotach bez zaciągania wstecznego.
-
Wizualnie olśniewający, treściowo banalny film o wielkich potworach ze stali.
-
Zabójcze maszyny miały zachwycać, a śmiertelnie mnie zażenowały.
-
W kłębach przewidywalności można się dobrze bawić, ponieważ "Zabójcze maszyny" to mimo wszystko całkiem przyjemna rozrywka w dość nietypowej stylistyce.
-
Świat jest genialny, otoczka wizualno-dźwiękowa jest genialna i wszystko by się udało, gdyby nie Peter Jackson i jego scenariusz.
