O wszystko zadbam

Wymowna i nachalna laurka wystawiona wojującemu feminizmowi, ukazująca mężczyzn jako tych słabych, zdegenerowanych i nie potrafiących sobie radzić bez silnej kobiecej ręki. Ci którzy lubią takie klimaty, będą zadowoleni z seansu, nawet jeżeli jego wydźwięk jest raczej płytki.

Najnowsza produkcja J Blakesona niebezpiecznie zbliżyła się do granicy porażki. Nieudana reżyseria prawie zupełnie zmarnowała dobry scenariusz i fascynującą historię o sprytnej naciągaczce. Efektowne otwarcie okazało się kompletnie odseparowane jakościowo od reszty filmu. Przeciągnięte, bezkształtne rozwinięcie zostało tylko częściowo zreflektowane formalnie poprawnym i interesującym w swoim wydźwięku punktem kulminacyjnym oraz zakończeniem.

Jest niewypałem. Choć realizacyjnie i aktorsko jest naprawdę dobrze, scenariusz i samo rozpisanie postaci jest po prostu bardzo kiepskie. Seans trudny do przemęczenia, od połowy wręcz nużący. Za główną rolę, montaż i nieoczywiste zakończenie - naciągane 5/10.

Do zalet filmu z pewnością można zaliczyć udane kreacje aktorskie, zwłaszcza główną rolę Rosamund Pike oraz ścieżkę dźwiękową. Warto docenić też hybrydowy, międzygatunkowy charakter produkcji oraz konsekwencję w prowadzeniu postaci. Pomimo usterek fabularnych reżyser J Blakeson zapewnia nam udaną rozrywkę i materiał do przemyśleń nad własnymi oczekiwaniami w stosunku do thrillerów.

Przednia i przerażająca zabawa, której można wybaczyć nawet najbardziej absurdalne zgrzyty narracyjne, a tych jest tu całkiem sporo.

W "O wszystko zadbam" nie ma pozytywnych postaci, są postacie prawdziwe, desperacko walczące o miejsce dla siebie w złowrogim świecie. Może niepotrzebnie w finale podjęto próbuję uogólnienia tego przesłania, silenia się na bardziej dosłowny komentarz społeczny, niemniej Blakeson dał się poznać jako reżyser dużego talentu i jeszcze nie w pełni wykorzystanego potencjału.

Dobrze zrealizowany kryminał z komediowymi naleciałościami o złej do szpiku kości antybohaterce.

Choć "O wszystko zadbam" jest dobrym filmem i potrafi przytrzymać widza przed ekranem, moim zdaniem producenci mogli bardziej się postarać. Tocząca się akcja denerwuje nieumiejętnymi działaniami "niebezpiecznej" mafii, a sam fakt, że Marli udaje się kilkukrotnie przechytrzyć samego szefa gangu, odejmuje filmowi realizmu.

Geriatryczny "Wilk z Wall Street". Wartki kryminalny thriller o komiksowym postrzeganiu realiów opieki społecznej, który zdaje się nie rozumieć, że widz nie polubi postaci, których lubić się nie da.