- 80% pozytywnych
- 11 krytyków
- 59% pozytywnych
- 17 użytkowników
Zmiana trasy przekształca podróż pewnej pary w przerażającą wyprawę w głąb własnej psychiki.
- Aktorzy: Jessie Buckley, Jesse Plemons, David Thewlis, Toni Collette, Colby Minifie i 14 więcej
- Reżyser: Charlie Kaufman
- Scenariusz: Charlie Kaufman
- Premiera światowa: 4 września
- Ostatnia aktywność: Wczoraj
- Dodany: 10 lutego
-
7.1Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
80%pozytywnych
-
11krytyków
-
11recenzji
-
10ocen
-
8pozytywnych
-
2negatywne
-
-
5.9Negatywnie oceniony przez użytkowników
-
59%pozytywnych
-
17użytkowników
-
7recenzji
-
17ocen
-
10pozytywnych
-
7negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
8
Kaufman i jego film jest trochę jak kazanie, chociaż daleko mu do przekazywania prawd objawionych.
-
8.5
Czym jest "Może pora z tym skończyć": snem czy jawą? Tylko jedno jest pewne: to jeden z najlepszych filmów 2020 roku.
-
5
Jest produkcją przeintelektualizowaną, próbującą opracować zbyt wiele tematów jednocześnie, ze sztuczkami narracyjnymi i konwencją, która razi pretensjonalnością i złym reżyserskim zmysłem.
-
7.4
Jeżeli źle znosicie temat przemijania, za wszelką cenę wystrzegajcie się tego filmu, a jeżeli starość i rozliczanie się z przeszłością nie są wam straszne, wgląd w umysł Kaufmana podsunie wam wiele nowych wątków pod rozwagę.
-
7
Dlatego szkoda mi, że to zakończenie wyszło trochę nierówno, bo bez tego "Może pora z tym skończyć" mogłoby znaleźć się u mnie wśród najlepszych filmów roku. Ale nie zmienia to tego, że najnowszy film Kaufmana jak najbardziej jest wart sprawdzenia. To bardzo unikalna pozycja, w której sporo osób powinno znaleźć coś dla siebie jeśli tylko nie mają awersji do tego typu produkcji.
-
8
Dialogi u Kaufmana są może nieco mniej zawadiackie i przebojowe niż u Quentina Tarantino, ale obu panów łączy zamiłowanie do umieszczania fascynujących rozmów o niczym w swoich filmach. W "Może pora z tym skończyć" pogaduchy o pracy zamieniają się w filozoficzne rozważania, a podjechanie do przydrożnego kosza, żeby wyrzucić kubek, urasta do rangi ekspedycji. To nie jest film o łatwych rozmowach, tylko o ciekawych.
-
4
Jest zatem tym samym dla Synekdochy, Nowy Jork czy Anomalisy, co ostatnie filmy Woody'ego Allena dla Annie Hall i Manhattanu. Bezduszną imitacją wielkiego kina, powidokiem dawnego geniuszu.
-
?
Nie tylko odkrywa istotę myślenia, ale też pokazuje, jak bardzo zapożyczona jest nasza tożsamość i jakie są jej części składowe - strzępy wspomnień, przeczytane książki, obejrzane filmy i reklamy telewizyjne.
-
Recenzje użytkowników
-
5
Ja rozumiem jak ktoś ukocha się w interpretowaniu, bo mądrze, ładnie i czasem niepokojąco. Dla mnie jednak za bardzo rozmazano sennie, ale dać szansę można.
-
8
Ten film to tak naprawdę kalejdoskop,jedna wielka karuzela gatunków,odwołań do szeroko pojętej kultury.Wszystko wydaje się być kuriozalne i na tyle bezsensowne,że widz już w pierwszym akcie może popaść w pewne rozgoryczenie seansem.Całość wygląda jak wejście w głąb umysłu i ludzkiej psychiki-jak wiadomo,czasem my sami nie wiemy o co Nam tak naprawdę chodzi.Seans wielopłaszczyznowy,ze świetnymi rolami oraz zdjęciami.Pewnych rzeczy nie rozumiem,ale myślę,że tak powinno być.Ambitne kino warte uwagi
-
7
Nie wszystko zagrało dla mnie w finale, ale i tak scenariusz oraz aktorstwo stoją na tyle wysokim poziomie, że warto sprawdzić.
-
5
Szalenie intrygujący skrypt będący rozprawką o ludzkiej kondycji, relacjach i przemijaniu został poprowadzony tak ciężką ręką, że już w połowie miałem dosyć. Jakaś większa połowa filmu to niekończące się rozmowy i rozkminy bohaterów w samochodzie, reszta to już czysty surrealizm. I ten surrealizm wypadł najlepiej. Thewlis i Colette świetni, tak samo jak ich charakteryzacja.
-
4
Kaufman robi się coraz bardziej pretensjonalny, zaczyna parodiować sam siebie.Bardzo mnie cieszy jak rozwija się kariera Buckley, a scena w domku idealnie oddaje poziom zażenowania na spotkaniach rodzinnych.
-
8
Podróż w głąb ludzkiej psychiki pełnej nieuporządkowanych, destruktywnych myśli, pełnej pragnień, lęków i tęsknot. Cudownie przegadany akt pierwszy i wspaniale surrealistyczny akt drugi. Rozliczenie z przeszłością, teraźniejszością i przyszłością do wiecznej rozkminy.
-
7
lubię wrażliwość Kaufmana / Plemons jako substytut Hoffmana, Collette i Thewlis w jednym filmie to marzenie
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
7
Nie wszystko zagrało dla mnie w finale, ale i tak scenariusz oraz aktorstwo stoją na tyle wysokim poziomie, że warto sprawdzić.
-
4
Kaufman robi się coraz bardziej pretensjonalny, zaczyna parodiować sam siebie.Bardzo mnie cieszy jak rozwija się kariera Buckley, a scena w domku idealnie oddaje poziom zażenowania na spotkaniach rodzinnych.
-
8
Podróż w głąb ludzkiej psychiki pełnej nieuporządkowanych, destruktywnych myśli, pełnej pragnień, lęków i tęsknot. Cudownie przegadany akt pierwszy i wspaniale surrealistyczny akt drugi. Rozliczenie z przeszłością, teraźniejszością i przyszłością do wiecznej rozkminy.
-
8
Ten film to tak naprawdę kalejdoskop,jedna wielka karuzela gatunków,odwołań do szeroko pojętej kultury.Wszystko wydaje się być kuriozalne i na tyle bezsensowne,że widz już w pierwszym akcie może popaść w pewne rozgoryczenie seansem.Całość wygląda jak wejście w głąb umysłu i ludzkiej psychiki-jak wiadomo,czasem my sami nie wiemy o co Nam tak naprawdę chodzi.Seans wielopłaszczyznowy,ze świetnymi rolami oraz zdjęciami.Pewnych rzeczy nie rozumiem,ale myślę,że tak powinno być.Ambitne kino warte uwagi
