Ten film to tak naprawdę kalejdoskop,jedna wielka karuzela gatunków,odwołań do szeroko pojętej kultury.Wszystko wydaje się być kuriozalne i na tyle bezsensowne,że widz już w pierwszym akcie może popaść w pewne rozgoryczenie seansem.Całość wygląda jak wejście w głąb umysłu i ludzkiej psychiki-jak wiadomo,czasem my sami nie wiemy o co Nam tak naprawdę chodzi.Seans wielopłaszczyznowy,ze świetnymi rolami oraz zdjęciami.Pewnych rzeczy nie rozumiem,ale myślę,że tak powinno być.Ambitne kino warte uwagi

Nie wszystko zagrało dla mnie w finale, ale i tak scenariusz oraz aktorstwo stoją na tyle wysokim poziomie, że warto sprawdzić.

Kaufman robi się coraz bardziej pretensjonalny, zaczyna parodiować sam siebie.Bardzo mnie cieszy jak rozwija się kariera Buckley, a scena w domku idealnie oddaje poziom zażenowania na spotkaniach rodzinnych.

Podróż w głąb ludzkiej psychiki pełnej nieuporządkowanych, destruktywnych myśli, pełnej pragnień, lęków i tęsknot. Cudownie przegadany akt pierwszy i wspaniale surrealistyczny akt drugi. Rozliczenie z przeszłością, teraźniejszością i przyszłością do wiecznej rozkminy.

Ja rozumiem jak ktoś ukocha się w interpretowaniu, bo mądrze, ładnie i czasem niepokojąco. Dla mnie jednak za bardzo rozmazano sennie, ale dać szansę można.

Do przekminienia, ale mimo wszystko jest o 30 min za długi, a te niekończące się rozmowy postaci to absolutna przesada... Fajny ambient wiatru w tle :)

Specyficzny. Film od pierwszych sekund torpeduje słowami i różnymi nawiązaniami do kultury. Trzeba widzowi mocnego skupienia. Smutna rzeczywistość przemijania.

Doceniam wizję Kaufmana związaną z tym filmem. Momentami po prostu było zbyt rozmazanie i bez charakteru. A milion ścieżek interpretacji zawsze na plus.