W wysokiej trawie

Bardzo nierówny, choć wciągający horror.

Vincenzo Natali znowu kręci "Cube", tym razem w trawiastej scenerii. Bez satysfakcji.

Trwający prawie dwie godziny film, zdecydowanie nie jest wart poświęcenia czasu. W pewnym sensie, wolałbym zobaczyć, co Natali zrobiłby z tą historią, gdyby miał do dyspozycji tylko 20 minut i upchnął ją jako część uwspółcześnionej wersji kultowego Creepshow.

Materiał na krótki lub średni metraż, pełen dłużyzn, nakręcony bez impetu.

Typowy telewizyjny horror klasy B, który stanowi obietnicę nastrojowego i zwodniczego kina grozy, ale ostatecznie nie potrafi tej obietnicy wypełnić. Intrygujący punkt wyjścia, świetnie - także za sprawą umiejętności operatorskich - budowana atmosfera niepokoju i zdezorientowania oraz szereg tajemnic to największe zalety filmu, który jednak wraz z rozwojem fabuły traci impet, a twórcy nie potrafią skutecznie podtrzymywać zainteresowania widza.

Nie będzie wielkim powrotem Vincenzo Natali do szerokiego nurtu i nie jest najlepszą kooperacją Netflixa do dzieł Kinga. To mocny średniak, który zaczyna tracić impet z każdym kolejnym źdźbłem trawy. Absolutnie nie warty odkrycia.

Jednym słowem - szkoda. W wysokiej trawie mogło być produkcją lepszą, pod wieloma względami. Sytuacji nie uratowała nawet bardzo dobra rola Patricka Wilsona.

Dociera do końca prowadzony obowiązkiem rozliczenia się z niedopracowanymi alegoriami przejmującymi stery nad pierwszym planem, fundamentalnie zmienia zakończenie preferowane przez nowelę i staje się jedną z wielu ekranizacji prozy Kinga, których żywotność kończy się natychmiast po pierwszym i ostatnim seansie.

Z horrorami mam bowiem tak, że jeśli mnie fabuła w ogóle nie rusza, to szukam oparcia w tym czymś, nie dającym się do końca ubrać w słowa klimacie.

Ma całe mnóstwo potencjału, który Natali z całych sił próbował wydobyć spośród morza traw. Reżyser rzucił się w klimat dziwności niczym ten pies, który pognał w krzaki. Wykorzystywał ciekawe efekty, kręcił kamerą, jak tylko mógł i dorzucał do tego proste sztuczki oraz mocno odrealnione pomysły.

Prezentowana tu historia jest naprawdę niezła, a i sposób jej ukazania przy pomocy dość prostych środków wyrazu działa. Atmosfera grozy jest odczuwalna, a to przecie główny wymóg filmowego horroru.

Intrygujący i klimatyczny film zrealizowany na podstawie opowiadania napisanego przez Stephena Kinga i Joe Hilla. I chociaż nie jest pozbawiony błędów warto zapoznać się z koncepcją zgubienia się "W wysokiej trawie".