Jeddite

Zupełnie nie mój typ muzyki, ale film ma swoje zalety. Przede wszystkim świetni aktorzy. Bardzo dobrze oddany klimat lat 90-tych. Fabuła też się jakoś składa, choć ma swoje mielizny.

Nieźle streszcza historię BlackBerry, ale duże przeskoki fabularne sprawiają, że przemiana głównego bohatera nie wypada przekonywująco. Zresztą wszyscy pierwszoplanowi bohaterowi są z różnych powodów irytujący. Trochę drażni również ten dokumentalny styl pracy kamery, choć można się do tego przyzwyczaić.

Produkcja na poziomie pierwszej części. Plus za całkowitą zmianę klimatu - z zimowych biegów narciarskich na letnie rowery.

Dokument o brazylijskich ojcach Rydzykach. Pozwala wniknąć w folklor brazylijskiej polityki, ale niestety ma sporo wad. Narracja jest chaotyczna i dość powierzchowna. Natomiast reżyserka nie próbuje zachować bezstronności i wprost przyznaje, że nie rozumie chrześcijaństwa - dlatego do informacji z tego filmu należy podchodzić ostrożnie.

Historia pisana na kolanie, ale nieźle się ogląda. Plus to piękne światotwórstwo.

Zaskakujące, że Marvel w obecnym stanie zdołał stworzyć film, który jest zarówno zabawnym akcyjniakiem, jak i metaforą walki z depresją, wypaleniem zawodowym i wyobcowaniem.

Film o facecie, który chce naprostować siostrę poprzez sport. Produkcja zaledwie poprawna, ale sportowy klimat fajny.

Film o facecie, który chce naprostować siostrę poprzez sport. Produkcja zaledwie poprawna, ale zdjęcia plenerów i sportowy klimat fajne. Jest to norweska wersja szwedzkiego "Poza trasą" - filmy są niemal identyczne, ale ta norweska wersja jest nieco sympatyczniejsza (mimo, że wątek brata kończy się gorzej).

Odstawienie Bay'a od reżyserii poskutkowało tym, że sceny akcji wyglądają lepiej, niż w poprzednich częściach, a finał tak nie nuży. Scenariusz wciąż szablonowy, żarty takie sobie, ale wizualnie wygląda jak zwykle dobrze. Można obejrzeć.

Świetna animacja skrząca się od nieustannych gagów, a mimo to nie stroniąca od mądrego morału. I tylko czasem ten szalony rajd po świecie klocków przystaje na kilku fabularnych mieliznach.

Mimo sporej ilości błędów logicznych, jest to zabawna i ciepła historia. Fajny klimat lat 80-tych. Finał całkiem niezły i nie nudzi tak, jak finałowe rozpierduchy w sequelach Transformersów. Aktorka grająca główną bohaterkę zaliczyła dobry występ - mimo, że w początkowych scenach jej postać irytuje, to szybko nabiera charakteru. Obok T1 zdecydowanie najlepsza część serii.

W tym filmie jest sporo złego - przeciętne scenopisarstwo, ekspozycyjne dialogi, miejscami niedorobione tła na greenscreenach. Ale jednocześnie jest to film zabawny (przeważnie) i pełen kreatywnej zabawy. A już szczególnie Black i Momoa mieli ewidentnie kupę frajdy z grania w tej produkcji.

Ciekawa, trochę mroczniejsza, wersja Śnieżki. Chociaż za wiele dzieje się tu przypadkiem, a przesadzona gra Theron niezbyt pasuje do konwencji. Zresztą główni bohaterowie też nie są napisani, ani zagrani specjalnie dobrze, ale film sprawdza się jako widowisko fantasy.

Zmiana nastawienia i nauka uczniów przebiega w tym filmie nazbyt pospiesznie. Ale i tak jest to udana komedia, ze sporą ilością dobrych żartów.

Wizualnie film wygląda bardzo dobrze (mimo że część czarów ukryto na cięciach). Nieźle brzmi też muzyka. Z resztą już gorzej - przede wszystkim bardzo niedopracowana scenariuszowo historia. W dialogach często słychać ekspozycje i mętną, ale nachalną dydaktykę. I jeszcze aktorzy, którzy często wpadają w tą głupią manierę mówienia do dzieci, jak do kretynów.

Trzymająca w napięciu historia agentki infiltrującej ETA. Dobrze oddaje też grozę życia w społeczeństwie nawiedzonym przez terror.

Żywy film o muzyce z bombowym finałem. Bardzo przyjemny seans.

Poruszający dramat antywojenny. Szkoda tylko, że pierwsze sceny zdradzają zakończenie.

Film o facecie-dupku-pasożycie, który dostaje niezasłużoną drugą szansę. I o zidiociałej dziewczynie, która trwa z nim w związku wyłącznie ze względu na syndrom sztokholmski. Niezły motyw o odkupieniu win zza grobu został zaprzepaszczony głównie przez antypatyczne, głupie postacie, przeciętną realizację i słaby scenariusz. Jest kilka niezłych żartów, ale większość jest ciężkawo-żenująca.

Niestety najsłabsza część trylogii - mętna historia, kuriozalne elementy (Yolanda, sędzia-zboczek), złol oczywisty niemal od początku. Zostało trochę klimatu i dobrych pomysłów z poprzednich części, ale już tak nie trzyma w napięciu.

Całkiem nieźle pomyślany film o włamaniu maturzystów do MEN. Chociaż z początku mogą tu zniechęcać drewniane żarty, słaba gra młodych aktorów oraz niesympatyczne postacie - absurdalnie niedojrzały Kapsel, patologiczny dziadek oraz upośledzony dyrektor, który mówi o swoich uczniach per "istoty", jakby byli jakimiś podludźmi.

To już ta część, gdzie hamulce i logika ostro puszczają. Jednak wciąż jest to przyjemne kino akcji i fajna rozrywka.

Niezły klimat, słabe tempo. Dobry pomysł z pokazaniem szkieletu historii i potem odkrywaniem kolejnych szczegółów zmieniających nieco spojrzenie, ale zostało to poprowadzone zbyt chaotycznie. Jednak dodatkowy plus za pokazanie wojny i ludzkich postaw w realistyczny i pozbawiony patosu sposób.

Przyzwoity akcyjniak z prostą fabułą. Dobrze się oglądało, choć irytował mnie trochę sidekick głównego bohatera. I trochę żałosne było to udawanie, że Chiny są Japonią.

Odgrzewany kotlet, ale parę razy można się zaśmiać.

Film, który nie bardzo ma pomysł na siebie. Można się zaśmiać z durnoty niektórych sytuacji, ale też wkurzyć prostackimi zachowaniami bohaterów i bohaterek. Ogląda się bez bólu, ale też bez żadnego zaangażowania.

Głupie to (choć jeszcze w granicach normy filmów akcji) i efektowne. Nie najgorzej się ogląda.

Bywa przewidywalne, ale ogląda się nieźle. Animacja wygląda ok - ani nie razi, ani nie zachwyca.

Film świetnie nakręcony i zagrany. Jednak historia jest znacznie przeciągnięta, a i tak miejscami ma się wrażenie pewnych braków fabularnych. Jest to widoczne przede wszystkim w drugiej części, gdzie twórcy chyba nie do końca wiedzieli o czym ostatecznie ma być ta historia.

Nie tak dobre, jak pierwsza część. Początek jest za bardzo rozlazły fabularnie. Jednak końcówka potrafi utrzymać w napięciu.

Animacja narysowana w ciekawym i uroczym stylu, świetny humor. Dobrze się ogląda, mimo że fabuła czasami idzie skrótami, a końcówka jest nazbyt ckliwa.

Animacja nie jest tu idealna technicznie, ale ciekawa i w ładnym stylu. Mimo braku dialogów, w czasie seansu nie czuć nudy, bo bez przerwy coś się dzieje. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na świetną muzykę i realistycznie oddane zachowania zwierząt.

Prosta historia z udanym, slapstickowym humorem.

Film ładny wizualnie i z kilkoma dobrymi pomysłami, ale zabija go rwana fabuła (która w 3 akcie już totalnie się rozpada), brak relacji między bohaterami oraz beznadziejne dialogi pełne czerstwych i żenujących żartów.

Bardzo dobry wyjściowy pomysł na fabułę, choć jego komediowy potencjał nie został do końca wykorzystany. Jednak na pewno warto obejrzeć ten film, bo ukazuje zjednoczenie Niemiec z bardzo oryginalnej perspektywy.

Mimo że przesłanie w tym filmie jest podawane z subtelnością słonia w składzie porcelany, to jednak jest to, jak dotąd, najlepsza i najdojrzalsza część przygód Sonica.

Udana kontynuacja pierwszej części.

Mimo że film nie potrafi sensownie prowadzić fabuły, śledztwa, ani dialogów, to jednak odkrywanie świata Pokemonów daje dużo frajdy, a relacja głównych bohaterów niesie tę historię. Całkiem przyjemny seans.

Klasyka kina, która wciąż zachwyca. Niejednoznaczne postacie, świetne dialogi i pamiętna muzyka.

Rzetelny obraz działalności publicznej Leszka Balcerowicza. Aczkolwiek zrealizowany w dość typowej dla dokumentu formie. A niektóre wątki zostały potraktowane zbyt skrótowo.

Świetnie zrealizowany, ale oszczędny w formie. Trzymające w napięciu kino wojenne najwyższej próby.

Takie kino drogi, które ma swoje plusy i minusy. Z plusów: jakość animacji (choć już stylem do historii nie pasuje), muzyka, zniuansowanie postaci Skazy. Z minusów: całkowicie zbędna historia ramowa z Timonem i Pumbą, irytująca postać młodego Rafikiego, czy brak hitowej piosenki na miarę oryginału. Jednak cieszę się, że zrealizowali nową, nienajgorszą historię, zamiast po raz kolejny męczyć "Króla Lwa".