rafalspuka

Jest potencjał na siquel

Niesłusznie zapomniana perełka.

Remake, który nie dość, że nie rozwija jakoś znaczącą oryginału, to na dodatek jest pozbawiony jego najlepszych elementów. Ogromnie zmarnowany potencjał.

Szkoda, że nie starali się być bardziej oryginalni, a do tego pominęli kilka wątków z oryginału.

Trochę za dużo kobiecej siły i męskiej fajtłapowatości, ale ostatni odcinek to jakoś rekompensuje.

Ostatni odcinek dziwnie urywa historię. Poza tym drażni, że tylko mężczyźni są źli.

Przewidywalny i pozbawiony głębi. Polityczne intrygi przedstawione po macoszemu.

W końcówce uleciało całe napięcie.

Brakuje zaskoczenia i głębi pierwszego filmu, ale poza tym nawet okay. Liczę na część trzecią.

Podciągam lekko ocenę ze względu na debiut

Potencjał nie do końca wykorzystany, ale broni się jako wprowadzenie do Parku Jurajskiego. Tam był konflikt człowieka z naturą, a tu z technologią.

Zbyt schematyczny

Najsłabszy film Jarmuscha, jaki widziałem.

Najsłabsza część serii. Film bez ładu i składu.

Zapomniana perełka

Że też jeszcze uchowała się przede mną taka perełka i to na dodatek z mojego ulubionego noir.

17.01.2025 - Drugi sezon mnie nawet wciągnął i się tak nie dłużył jak pierwszy.

Historia miała potencjał, ale Netflix jak zwykle go zmarnował.

Kolejny nowy film ze sztucznie zawyżonymi ocenami. Banalna fabuła i papierowi bohaterowie, których los jest nam całkowicie obojętny. Do obejrzenia i zapomnienia.

Momentami zbyt tendencyjny, a niektóre zarzuty absurdalne.

Tylko niezły. Były o wiele lepsze dramaty sądowe, także francuskie np. Prawda.

Podwyższam trochę ocenę ze względu na debiut. Historia nawet mnie wciągnęła, choć nie była jakaś oryginalna, a kinomanię przedstawiono dość banalnie.

Kompania braci to to nie jest, ale wiele nie brakuje.

Dwie godziny nachalnej reklamy gry.

Udało im się przebić poprzednią wersję. Dawno żaden serial mnie tak nie wciągnął,

Świetna rola Penna!

Filmy bardziej mi się podobały.

Lekko podwyższam ocenę ze względu na debiut.

Miałem nadzieję na coś lepszego.

S02: W drugim sezonie widać postęp, w końcu siostra Emilia dostała więcej czasu.

Jeśli miało być to ostateczne pożegnanie Monka, to twórcy mogli się bardziej postarać. Każdy odcinek Monka jest co najmniej poziom wyżej od tego filmu. Sama zagadka całkiem niezła, ale rozmowy Monka z Trudy i innymi duchami w tej formie kompletnie nie pasują do tego świata i niszczą klimat. Monk nigdy nie rozmawiał z żoną o sprawach, a wizje były bardzo krótkie. Monk nigdy też nie widział duchów ofiar, ani w ogóle nie czuł z nimi żadnej więzi.

Kolejny przykład filmu przeciąganego na siłę i próbującego być wszystkim, przez co finalnie pozostaje nijaki. Na plus ciekawy temat.

Służby rzeczywiście przedstawione są w miarę różnowymiarowo, jednak cała reszta: rządzący, uchodźcy, aktywiści, Białorusini już tylko w jednym wymiarze. Pod względem reżyserii jest bardzo dobrze, scenografia wygląda dość biednie.

Tym razem jest bardziej komediowo, ale wcale nie dużo gorzej.

Miejscami nierówny, ale trochę naciągam ocenę za rolę Brando.

Nic oryginalnego, sporo absurdów fabularnych, ale oglądało się przyjemnie.

Typowe współczesne kino — zbędnie wydłużone i próbujące zmieścić jak najwięcej motywów, przez co żaden nie dostaje należytej uwagi.

Ale po nas pojechali w ostatnim odcinku :D

Dawno nie było porządnego familijnego fantasy.

Dobry początek, ale później zaczyna nużyć banałami. Jako debiut bardzo udany.

Brak czegokolwiek nowego, same wytarte klisze i wyświechtane schematy.

Długi odcinek Opowieści z krypty