Joanna Bim

Wyjątkowo dobry dramat i bardzo prawdziwy obraz społeczeństwa, w którym "naprawianie się" powoli staje się czynnością zbędną. Żadna minuta poświęcona na jego projekcję nie jest czasem straconym.

Mocnym punktem filmu jest scenariusz, za który odpowiedzialna jest właśnie Emma Thompson. Produkcja jest pełna humoru tak dobrze znanego wszystkim lubiącym brytyjskie komedie romantyczne.

Jako całość jest to przyzwoity dramat, jednak na tle innych produkcji tego roku nie wyróżnia się zanadto.

Niewątpliwie ma szansę znaleźć grono swoich zwolenników, którzy będą zachwycać się jego estetyką, stonowanością i przekazem, jaki niesie. Natomiast dla innych stanie się kolejnym z filmów, który choć porusza ważne zagadnienia jawi się jako zwyczajnie nudny.

Choć kręcony w Polsce sprawia wrażenie hollywoodzkiego. Ma rozmach, świetne zdjęcia i wartką akcję. To jednak scenografia, która oddaje epokę PRL-u, nadaje mu polski charakter.

Film idealny na odprężenie, przeniesienie się do świata nieziemskich istot i widoków, które olśniewają właśnie swoją baśniowością.

Jest to film bardzo dobry, który spokojnie mógłby dostać nominację do Oscara, a nawet go otrzymać, ponieważ wyzwala ogrom emocji, a także trzyma w napięciu do ostatnich minut. Jednak w pewien sposób jest on zbyt naznaczony polskim akcentem, by Amerykanie mogli docenić go w pełni.

Fabularnie ta historia może nie przypaść do gustu wszystkim, ponieważ akcja toczy się bardzo wolno, jednak realizacyjnie "Dylda" jest znakomita i ma wiele "smaczków" - choćby kolorystykę.

Może nie jest to film twórczy, ale nie brak mu momentów humorystycznych i ogólnie pozostawia całkiem dobre wrażenie.