Weronika Penar

Jest doskonałym przykładem tego, że niektóre kontynuacje nigdy nie powinny powstać.

Pokazuje, że sama nostalgia czasami nie wystarczy, by ucieszyć fanów serii. Szkoda, że ta nowatorska wizja koegzystencji ludzi i dinozaurów nie została w pełni wykorzystana.

Nie jest filmem idealnym, ale warto go obejrzeć. To zdecydowanie inny obraz Jamesa Bonda niż te, do których przywykliśmy - emocjonalny, uczuciowy, gdzie na końcu seansu niejednemu poleci łezka wzruszenia.

To tytuł, który w zależności od waszych oczekiwań, albo okaże się długo oczekiwaną produkcją zapełniającą pewną lukę w świecie Marvela, albo filmem ze średniej półki, o jakim szybko się zapomina.

Nie dostarcza widzowi nic zaskakującego, przemyślanego, z polotem. Całość to jakiś rozdział ze świata "Facetów w czerni", do którego przeniesiono niektóre postacie z serii "Harry'ego Pottera".

Wyspa Fantazji to dobry horror dla tych, którzy nie lubią się bać. Nie straszny, nie krwawy, lekki, trochę nawet zabawny.

W lipcu 1969 Ameryka tworzy historię, wysyłając pierwszych astronautów na Księżyc. Pięćdziesiąt lat później, dzięki współpracy BBC Earth i Best Film, możemy cofnąć się w czasie i być ponownie świadkami najsłynniejszego wydarzenia w dziejach ludzkości.

Pełna ciepła komedia dla całej rodziny, w której każdy niezależnie od wieku znajdzie coś dla siebie. Obiecuję, że będziecie płakać z radości i wzruszenia.

Intrygujące kino.

Pomimo dobrego pomysłu, świetnego aktorstwa, genialnej muzyki i klimatycznych zdjęć, film, jak dla mnie, okazał się lekko rozczarowujący. Przede wszystkim jest on dość nierówny w swej nieprzewidywalności.

Wychodzę z założenia, że film pomimo braku zwrotów akcji, przy dobrym klimacie jest w stanie zdobyć przychylność widza. I tak było przez ponad połowę seansu w przypadku Bez śladu. Niestety, końcówka okazała się zupełnie bez pomysłu i polotu, a całe napięcie, które narastało u widza, uciekło niczym powietrze z dziurawego balonu.