8.6
Bardzo pozytywnie oceniony przez wielu krytyków, uznany
- 100% pozytywnych
- 23 krytyków
8.1
Bardzo pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 97% pozytywnych
- 33 użytkowników
Zapomniany aktor, który niegdyś grał postać kultowego superbohatera, walczy ze swoim ego, próbując odzyskać sławę i rodzinę.
- Obsada: Michael Keaton, Zach Galifianakis, Edward Norton, Andrea Riseborough, Amy Ryan
- Reżyser: Alejandro González Iñárritu
- Scenariusz: Alejandro González Iñárritu, Nicolás Giacobone, Alexander Dinelaris, Armando Bo
- Ostatnia aktywność krytyków: 19 grudnia 2018 (5 mies. temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 10 maja 2019 (15 dni temu)
- Premiera kinowa: 23 stycznia 2015 (4 lata temu)
- Premiera światowa: 27 sierpnia 2014 (4 lata temu)
8.6
10.0
0.0
23
Bardzo pozytywnie oceniony przez wielu krytyków,
uznany
-
100%pozytywnych
-
23recenzje
-
16ocen
-
16pozytywnych
-
0negatywnych
-
10
W filmie Alejandra Gonzáleza Iñárritu w genialny sposób przenikają się fikcja i rzeczywistość, pozwalając uważnym widzom wyłuskać smaczki, o które w dzisiejszym kinie, zdominowanym przez wysoko budżetowe produkcje, dość trudno. -
10
Jest to film zrobiony z miłości do kina oraz szacunku do widzów - Meksykanin nie chce by filmy zatraciły prawdziwość, nie chce by wciąż przywdziewały te lśniące dolarami peleryny superbohaterów, tylko żeby widz skupił się na sztuce, naturalności aktorów i wypowiadanych przez nich słów. Istne wielkie dzieło. -
10
Siłą napędową filmów Iñárritu są zwykle wielowątkowe historie, które zazębiają się w odpowiednich, najbardziej znaczących momentach. W "Birdmanie" meksykański reżyser też opowiada o splocie problemów, nieszczęść i życiowych trudności, ale - zamiast obdzielać nimi bohaterów po równo - kumuluje je w jednej postaci. -
9
Zasługuje na uwagę przede wszystkim przez wzgląd na swoją oryginalność - zarówno w kwestii technicznej, jak i przesłania. Jest mocny, ale okraszony nutką delikatności, surowy, ale też wyrafinowany i subtelny.
-
9
To film, który daje do myślenia, zmusza do ruszenia głową i zdecydowania się na własną interpretację zakończenia. A właśnie takie filmy warte są zapisania w kinowych annałach.
-
9
"Birdman" chyba wydaje się być czymś więcej niż tylko próbą rozliczenia Michaela Keatona z samym sobą oraz próbą powrotu do glorii i chwały. To także tour de force Inarritu pokazujące nieobliczalność Meksykanina, będące trafna satyrą na szołbiznes i sztukę w ogóle. -
9
Nie jest to arcydzieło, ale z pewnością zasługuje na olbrzymie uznanie. -
9
Dzieło kompletne w każdym aspekcie. Na coś takiego czeka się czasami latami. -
8.5
Imponuje nie tylko formą, ale i głębokością podejmowanych tematów. Po wyjściu z kina o Birdmanie można długo i namiętnie rozmawiać. -
8.3
Iñárritu stworzył bardzo sprytny film - realizacyjny majstersztyk, dość ambitny, ale na dobrą sprawę prosty i czuły. -
8
"Birdman" jest całkiem zabawny: lecz nie w wymiarze błazeńskim, a przede wszystkim czarnym - satyrycznym i szyderczym. Sława "Birdmana" - wirtuozerskiego opus magnum Iñárritu i swego rodzaju apoteozy z przymrużeniem oka zawodu aktora - ma jednakże szansę przetrwać nieco dłużej niż jeden sezon.
-
8
Atrakcyjna forma, szalona energia, ciekawi bohaterowie, znakomite kreacje aktorskie - pewny kandydat do najlepszego filmu roku.
-
7
Jeżeli nie irytuje Cię lawina dialogów, płynące w tle dźwięki perkusji i lubisz proste, ale z uniwersalnym przesłaniem historie ponad komercyjne pulpety, to będziesz co najmniej zadowolony. W innym przypadku czas poświęcony dla "Birdmana" może okazać się czasem straconym. -
7
Film aspirujący. A to gra na cienkich strunach egzystencjonalnych rozterek, a to nam na nosie. -
?
Jest jednak ciekawym zjawiskiem kulturowym i reżyser - nie wiem, na ile świadomie - daje prztyczka w nos wszystkim po równo: aktorom, twórcom, krytykom i widzom. -
?
Sztuka może przynieść zarówno destrukcję, jak i wewnętrzne katharsis. Puenta płynąca z filmu meksykańskiego reżysera zdaje się być próbą odpowiedzi na to w jakich proporcjach istnieją dziś te dwie, przeciwstawne ze sobą siły. -
?
Kapitalny film. Świeży i pomysłowy. -
?
Kino niełatwe, niejednoznaczne i bezkompromisowe, nie dające się łatwo zaszufladkować. Mierzy się z największym demonem gwiazdorstwa - jak okiełznać wybujałe ego, kiedy okazuje się, że niemal wszyscy już o tobie zapomnieli. -
?
Gatunkowo bowiem mamy do czynienia z komedią, która niejednokrotnie wywołuje uśmiech na twarzy.
