
Mieszkańcy włoskiego miasteczka wiedzą, że Marcello, miejscowy psi fryzjer, nie skrzywdziłby nawet muchy. Niepozorny, ale lubiany przez wszystkich, dzieli swój czas między pracę, wychowywanie córki i okazjonalny handel kokainą. Z powodzeniem unika kłopotów, przynajmniej dopóki nie pojawia się Simone - trzęsący całą okolicą, wiecznie naćpany osiłek. Kiedy po raz kolejny bezwzględnie wykorzysta naiwność Marcella, psi fryzjer będzie musiał się odgryźć.
- Aktorzy: Marcello Fonte, Edoardo Pesce, Nunzia Schiano, Adamo Dionisi, Francesco Acquaroli i 13 więcej
- Reżyser: Matteo Garrone
- Scenarzyści: Ugo Chiti, Matteo Garrone, Massimo Gaudioso
- Premiera kinowa: 14 września 2018
- Premiera światowa: 16 maja 2018
- Ostatnia aktywność: 19 stycznia
- Dodany: 18 maja 2018
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
Absurd, realizm i magia w jednym.
-
Zachwyca specyficznym klimatem napięcia i beznadziei. Wszystko dzięki ponurej aurze miasteczka i pasywności przedstawianych bohaterów.
-
Reżyser kinowej "Gomorry" czy "Reality" ma znakomity społeczny słuch i wyostrzone socjologicznie oko. Jego Italia jest zupełnie różna od tej z pocztówek.
-
Pozostawia nas z poczuciem niepokoju, jakby udało mu się dotknąć czegoś pierwotnego w naszych sercach. Jakąś niezwykle wrażliwą strunę, której dawno nikt nie trącał. Ale właśnie tak działają najlepsze z baśni, które pod pozorami upraszczającej rzeczywistość metafory, skrywają wyjątkowo głębokie pokłady mroku, zwątpienia w ludzką kondycję i refleksji nad kwestiami najbardziej fundamentalnymi.
-
Kino pociągnięte do ostatniej kreski wizualnie, o charakterze przyspieszającej lokomotywy, gdzie docieramy do sytuacji, w której sposób przedstawienia ciężko przewidzieć i nie jest zdecydowanie zrealizowany dla efektu.
-
Niewiele produkcji w tegorocznym konkursie w Cannes wywołało u mnie autentyczne "ciary" - Dogman zrobił to znakomicie.
-
Garrone nie pędzi do przodu, spokojnie wgryza się w realia tego świata, pokazując nam codzienność Marcello i mnożąc przykłady kolejnych zbójeckich zachowań Simone. Nie jest to jednak kino ślamazarne, dzieje się tutaj sporo, tempo jest wartkie, klimat budowany wzorcowo, a postacie starannie rozbudowywane.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Utrzymana w surowej konwencji opowieść o tym, że o ile z najbardziej agresywnym psem idzie się dogadać, to z człowiekiem nie za bardzo.
Atmosfera budowana prostymi środkami. Reżyser odpowiednio operuje kolorami, światłem, przemyślaną scenografią i tempem opowiadanej historii.
Nie jest filmem łatwym, miłym i przyjemnym. Ma jednak w sobie jakiś pierwiastek pozytywny.
Więcej: https://www.wodaiogien.com/single-post/2018/09/15/Dogman-–-człowiek-człowiekowi-psem-ocena-610
-