Śmierć na Nilu

Porządnie zrealizowana produkcja z nienajgorszym - choć również nienajlepszym - scenariuszem. Ogląda się przyjemnie, malownicze scenerie budują niepowtarzalny klimat, kilka aspektów jednak nieco przeszkadza. To był przyjemny powrót do twórczości Agathy Christie, choć współczesne kino stać na więcej.

Gdyby widowisko nosiło odmienny tytuł, protagonistą był kto inny niż Poirot, a całość określono jedynie jako "na motywach" powieści, wówczas uznałabym je za rewelacyjny film kryminalny. Niestety twórcy zdecydowali się wykonać ekranizację, a ta rządzi się pewnymi prawami. I ponownie, niestety, oceniając Śmierć na Nilu jako ekranizację właśnie, nie mogę napisać, iż zrealizowana jest w dobry sposób.

Niby trochę narzekam, ale tak naprawdę spędziłam w kinie przyjemny czas. Muszę jednak wyraźnie podkreślić, że mam słabość do eleganckich kryminałów w starym stylu, w których detektyw rozwiązuje zagadkę obserwując i kontemplując. I mimo paru niedociągnięć film mi to zapewnił.

Jest przeciętnym filmem skierowanym do tych, którzy nigdy wcześniej nie mieli styczności z opowieścią Agathy Christie i którym podobało się "Morderstwo w Orient Expressie", reszta widzów wyjdzie z kina raczej znużona. Szkoda, bo potencjał był ogromny, ale bez dobrego prowadzenia ze strony reżysera duże nazwiska tej historii nie uniosą. A przynajmniej nie tym razem.

Piękne, ale niezbyt dobre kino. Przyjemne dla oka, słabe dla miłośników zagadek kryminalnych.

Pogłębienie postaci detektywa nie przekłada się na emocje. Tych bowiem nie da się wykreować tak łatwo, jak sztucznie wygenerowanego na komputerach tła.