Bez obaw, daleko nie zajdzie

Mimo eterycznej, Vansantowskiej aury to dość klasyczne kino biograficzne.

Jest wyważoną i niezwykle emocjonalnie angażującą historią, w której aktorstwo odgrywa równie ważną rolę co przemyślany sposób opowiadania historii.

Pozornie-niepozorny film. Tak można opisać w dużym skrócie "Bez obaw...", balansujące między powagą a żartem. I gdyby nie cudowny duet Phoenix/Hill byłaby to solidna biografia z nałogiem w tle.

Jeśli przymknie się oko na momenty przesadnej ckliwości, może być naprawdę niezłym wyborem, gdy mamy ochotę na klasyczną biografię człowieka zmagającego się z przeciwnościami losu. Tylko i aż poprawne wykonanie historii, reżyserowi udało się zarówno ominąć większość pułapek, jakie zastawiają takie "historie większe niż życie", jak i nie wyróżnić się niczym szczególnym na plus.

Solidny biograficzny dramat ze sporą dawką sarkazmu i znakomitymi kreacjami Phoenixa i Hilla.

Pozornie-niepozorny film. Tak można opisać w dużym skrócie "Bez obaw...", balansujące między powagą a żartem. I gdyby nie cudowny duet Phoenix/Hill byłaby to solidna biografia z nałogiem w tle.

Jeśli przymknie się oko na momenty przesadnej ckliwości, może być naprawdę niezłym wyborem, gdy mamy ochotę na klasyczną biografię człowieka zmagającego się z przeciwnościami losu. Tylko i aż poprawne wykonanie historii, reżyserowi udało się zarówno ominąć większość pułapek, jakie zastawiają takie "historie większe niż życie", jak i nie wyróżnić się niczym szczególnym na plus.

Nie jest filmem wybijającym się ponad średni poziom niezależnego komediodramatu i nie jest w żadnym razie pozycją obowiązkową, ale wielbiciele gatunku, czy widzowie chcący poznać historię Callahana bez konieczności sięgania po niewydaną na polskim rynku książkę z pewnością znajdą w nim coś dla siebie.

Pełna emocji opowieść o człowieku, który jak kania dżdżu łaknie samoakceptacji. Upada i wstaje, śmieje się i krzyczy. Wszystko to podane w unikalnej, słodko-gorzkiej aurze, którą Gus Van Sant kreśli tu do spółki z fenomenalnym w głównej roli Joaquinem Phoenixem.

Bardzo poprawna historia kojąca smutki jak cukier, chociaż tak naprawdę składa się głównie z goryczy.