Fistaszki - wersja kinowa

Miła, świeża rozrywka dla tych, którzy nie żywią fanatycznego sentymentu do oryginalnego komiksu.

Produkcja pozornie skierowana do najmłodszego grona odbiorców jest ciepłym, serdecznym, sympatycznym filmem. Starsi mogą poczuć nutkę nostalgii wobec ferajny: Linusa, Lucy, Patty, Schroedera i nie będzie w tym nic złego, bo przypomną sobie początki znajomości z Charlie Brownem.

Ciepła, pełna gagów opowieść, która zapewni widzom mile spędzony czas w kinie.

Mimo wygładzenia, "Fistaszki" okazały się całkiem sensowną przekąską.

Znakomita strona wizualna bardzo pomaga wskrzesić urok "Fistaszków", ale trudno przecenić też staroświecką w swej prostocie fabułę. Z lekkością i klasą twórcom udaje się wygrać często absurdalny i pełen wdzięku dowcip komiksów, a fabuła, mimo wielu mikro-historyjek, pozostaje dość zwarta i zajmująca.

Punkt wyjścia do filmu całkiem dobry, ale pomysłów wystarczyło może na 20 minut.

Nareszcie mądra animacja dla małych i dużych.

Może nas rozczarować. Nawet nie o to chodzi, że jest zły, po prostu wszystko w nim zinfantylizowano. To rzecz wyłącznie dla dzieci, i to raczej tych młodszych.

Wszystko jest tu takie, jakie było kiedyś, za czasów Schulza, również poziom dowcipu i samoświadomości, co stanowi wspaniałą przeciwwagę do współczesnych bajek z nawałem atrakcji i wywołuje na twarzy widza szeroki uśmiech.

Pod względem fabularnym "Fistaszki" prezentują historię dość niezłożoną, ale wynagradzają to ujmującym wykonaniem.

Dzieciaki dostają film, jakich w zasadzie już się nie produkuje - bez przedawkowania brutalności, słodyczy i odwołań do świata popkultury, inteligentny, oparty na charakterach.

Polecam dla małych i dużych.

Jeśli nie zna się oryginalnych Fistaszków, całość sprawia wrażenie tworu dziwnego, trochę banalnego, ale z urokiem i sercem, a przez to też nierównego.

Przeurocza animacja. Radosna i ciepła, pełna pozytywnej energii.

Fani oryginalnego gazetowego komiksu nie mają w kinie czego szukać. Ironiczne, melancholijne poczucie humoru Charlesa Schulza przerobiono na sentymentalny bieg z przeszkodami.

Problemem głównym kinowej wersji Fistaszków jest to, że nie udało się przenieść tego momentu, w którym czytelnik mógł w samotności kontemplować komiks. Jednak nie mogę napisać złego słowa o producentach.