- 89% pozytywnych
- 14 krytyków
- 90% pozytywnych
- 21 użytkowników
Ricky i Abbie chcą dla swojej rodziny czegoś więcej. On zrobi wszystko, żeby spełniło się ich marzenie. Postanawia zaryzykować i zaczyna pracę na własną rękę.
-
6.8Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
89%pozytywnych
-
14krytyków
-
14recenzji
-
9ocen
-
8pozytywnych
-
1negatywna
-
-
6.5Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
90%pozytywnych
-
21użytkowników
-
5recenzji
-
21ocen
-
19pozytywnych
-
2negatywne
-
-
Recenzje krytyków
-
6
Dzięki kameralnym, świetnie napisanym scenom w mieszkaniu Krisa i Abbie, eleganckiej inscenizacji kolejnych etapów ich związku oraz doskonałym rolom całego kwartetu bohaterów, film zachowuje szlachetny, neorealistyczny charakter. Nie są to może "Złodzieje rowerów", jak sugerują niektórzy, lecz skłamałbym, pisząc, że film nie zostawia nas momentami ze złamanym sercem.
-
?
Jest mniej moralizatorskie od poprzedniego filmu Loacha, mniej też próbuje szokować tragedią niefortunnych ofiar systemu, a bardziej przybliżyć trudne realia pracy osób z którymi regularnie spotykamy się jako klienci. I jest to już wystarczająco szokujące samo w sobie, nie potrzebuje dodatkowego "efektu rażącego". Niestety Loach nie byłby sobą, gdyby problemów nie podkręcił do ekstremum.
-
?
Żeby nie było, Nie ma nas w domu to nie tylko polityczna agitka - to też bardzo dobrze wyreżyserowany, smutny, poruszający dramat ze świetnie dobraną obsadą mniej znanych aktorów, którzy zapewne po tym filmie gwiazdami nie zostaną.
-
7
W tej niemal dokumentalnej konwencji błyszczy przede wszystkim Debbie Honeywood, która wyjątkowo chwyta za serce jako harująca do utraty tchu matka i żona. Gdyby jednak odebrać najnowszemu filmowi Loacha tę wybitną, godną najwyższych laurów kreację, Sorry We Missed You jawi się jako kolejny bardzo dobry, ale jednak odtwórczy film brytyjskiego mistrza.
-
6.7
W niczym natomiast nie zaskakuje. Reżyser korzysta ze sprawdzonego już schematu, lecz nie udaje mu się w niego wtłoczyć porównywalnej siły jak w nagrodzonym Złotą Palmą "Ja, Daniel Blake". Mimo kilku intensywnych scen, rzecz toczy się miarowo, przewidywalnie i zgodnie z przyjętą od początku tezą.
-
6
Kawał dobrego kina, wzruszająca rodzinna historia, pouczające lekcja, ale także frustrujący obraz bezsilności. Dla wszystkich, którzy nie znają twórczości brytyjskiego reżysera, ten film może być wciągającym dramatem z głównym bohaterem na miarę biblijnego Hioba, reszta wyjdzie zdenerwowana wtórnością dzieła.
-
7
Jest najlepszym dowodem, że jeden z trójki wielkich, żyjących twórców brytyjskiego kina społecznego wciąż ma, w dobie późnego kapitalizmu i postępującej technologizacji stosunków międzyludzkich, coś do powiedzenia. Obraz łączy wszystkie zalety i wady, jakich spodziewalibyśmy się po kinie Loacha.
-
8
Reżyser w punkt i bardzo mocno ukazuje, jak zmiany społeczne i wszechogarniająca apatia dotyka każdego z nas, nieważne czy znajdujemy się na końcu życiowej drogi, czy dopiero obranie jej kierunku mamy przed sobą. Nie ma nas w domu to opowieść dająca do myślenia, szokująca, ale również bardzo wzruszająca i dająca pewien promyk nadziei, choć tli się on bardzo słabo.
-
4
Po długiej obserwacji walki Turnerów o utrzymanie się na powierzchni w widzu wzrasta bezsilność i gniew. Nie są one jednak efektami złości na bezduszny, wyzyskujący pracownika system, lecz frustracji kolejnymi decyzjami scenarzysty i reżysera. Brakuje im bowiem umiaru, czego jedynym efektem jest zbliżenie "Nie ma nas w domu" do "Księgi Hioba" lub "Naszej szkapy".
-
-
Recenzje użytkowników
-
6
Trudne w odbiorze ale mocne społecznie. Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/2019/11/19/Nie-ma-nas-w-domu-–-kurier-i-opiekunka-ocena-610
-
7
DKF: Cokolwiek mam do zarzucenia, blednie w stosunku do faktu, że to film o mojej branży i wciągnąłem się niesamowicie. Plus świetne postaci.
-
6
Klasyczny Loach: prostota formalna, szlachetny bohater, kulminacja społecznych nieszczęść spowodowana przez zły system i trochę szantażu emocjonalnego. Broni się humorem i empatią. Księga Hioba napisana przez Marksa.
-
7
Bardzo dobry film, ale odejmuję mu punkt za zbyt gruby podział na tych dobrych i tych złych, za dawanie widzom przepisu na zupę i wymuszanie emocji oczywistych.
-
6
(naprawdę ciężko wystawić ocenę) "Zapadamy się w ruchome piaski" Jak to u Loacha kino społecznie zaangażowane a jednak tym razem oglądanie sprawia (niemal) fizyczny ból.
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
6
Klasyczny Loach: prostota formalna, szlachetny bohater, kulminacja społecznych nieszczęść spowodowana przez zły system i trochę szantażu emocjonalnego. Broni się humorem i empatią. Księga Hioba napisana przez Marksa.
