aragorn136

Kiedy ja, człowiek, który nie słucha takiej muzyki na co dzień, ocenia na 7, to znaczy, że to faktycznie dobre kino jest.

Ja to bym się chętnie tak skleił z Dave'em Franco :P

Po 16 latach zmieniam ocenę z 5 na 6,5/10. Bo jednak poczułem ten klimat i zakończenie mi się podobało. No i miejsce, gdzie ponownie obejrzałem - w małym Kinie za Rogiem.

Michał Lipiński i inni dający 2/10 przekonująco argumentują swoją ocenę. Mimo że bardzo mi się podobał japoński film Kurosawy, to ja nie będę jednak aż tak surowy dla tej wersji. Ale to nie jest dobry remake. Skomponowany motyw muzyczny nijak nie pasuje do wielu scen. Aktorsko też tak sobie. Jednak oglądałem z zainteresowaniem, wyłapując to, co nowe i to, co nieudane.

Świetna rola Grahama!

O Boże! Odważny. Mocny. Niepokojący. Intrygujący. Świetny aktorsko. Ale jak to działa fabularnie? Nieważne.

Jestem na TAK! Klimat Nowego Jorku. Świetne postacie na drugim planie. Ciekawe pomysły.

Albo wyrosłem z takich parodii, albo Ci twórcy nie umieją z takim humorem. Zaśmiałem się cicho z 2 razy. Bałwanek cudowny.

6,5/10. Fajne, ale bardziej w stronę czarnego humoru i wakacyjnego luzu. Fabuła na bok, boi i tak jest pretekstowa. Ważne co inne. Rozp... złoli. A to działa!

Takie 5,5/10, ale za polskie akcenty 6/10. Aktorzy fajni tacy!

Scenariusz to schemat, który był chyba częściowo tworzony przez Chata GPT. Ale klimacik, zdjęcie, wyścigi w dechę!

Czerwona Sonja z lat 80. to przy tym arcydzieło fantasy (mimo kiczu, ale za to z klimatyczną muzyką).

Ten film to taki hollywoodzki byt. Byt Sryt. Prawie 3 godziny nudy. Na przewijaniu do scen akcji (ale czy super atrakcji?). Jakby kto przekłuł balon i powietrze całe wyszło. Tomek, to twój najgorszy występ w serii i jedna ze słabszych części obok 2.

2,5/10. Cieszę się Stanki, że poznałeś Millę i przybiłeś piątkę z Dave'em, ale na Boga! Nie występuj więcej w takich filmach (adaptacja opowiadania Martina? że whaaat?!)

przypomniało mi się, że dawno temu oglądałem i mi się podobało...

5,5/10. Ładni ludzie. Niezbyt piękna opowieść. Poprzedni film tej reżyserki i scenarzystki mocniej ze mną rezonował.

Goddamned!

7,5/10. Helen w tym serialu to złota żmija! A jedna z innych postaci kobiecych jest czarna i ma na imię Zosia. Tom twardy jak często. Nie wszystkie wątki poboczne tak samo ciekawe.

Gdyby cały film był taki, jak pierwszy rozdział, z tym dusznym klimatem, uczuciem zawieszonym w gęstej mgle... Ale nie...

Nie słucham K-popu, ale piosenki tutaj wpadają w ucho. Energia. Kolory. Atomówki po nowemu.

Na jeden raz. Na plus nawiązania do pierwszej i najlepszej części Parków. Ale startu do niej nie ma. Seans udany, choć z dubbingiem. Ważne, że w dobrym towarzystwie. Marzy mi się krwawy thriller z dinusiami z kategorią R.

Fajne! Niemal tak samo fajne, jak animowany oryginał.

Fajne. Ale animacja była pierwsza. I jest fajniejsza.

To mógłby być wybitny film.

Szanuję, że nie całkiem ten sam schemat, co zawsze, ale to 6/10 to takie bardzo naciągane 6/10.

Film średniak. Ale sceny z miotaczem ognia sztos. I Norman Reedus sztos. A Ana daję radę. Więc gwiazdka w górę.

Szok. Pamela potrafi!

Miał być epicki fresk, powstał ot barwny obrazek. Niby 3 godziny, a najciekawszy jest końcowy "zwiastun". Momentami jak "Doktor Quinn", a nie realistyczny film.

Mam wrażenie, że to najlepszy odcinek tej serii. Mylę się, czy nie. Hmm...