Szanujemy Twoją prywatność i przetwarzamy dane osobowe zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych. Razem z naszymi partnerami wykorzystujemy też pliki "cookie".
Zamykając ten komunikat potwierdzasz, że zapoznałeś się z polityką prywatności i akceptujesz jej treść.

Cały ten zgiełk

1979 Film
? 10.0 0.0 0
Oczekuje na przynajmniej 3 oceny krytyków
7.8
Bardzo pozytywnie oceniony przez użytkowników

Joe Gideon to utalentowany choreograf, lecz także nadużywający alkoholu pracoholik i narkoman. Mężczyzna wkrótce zaczyna postrzegać siebie jako człowieka śmiertelnego.

  • Recenzje użytkowników

    • Częściowo autobiograficzna wędrówka po obsesji genialnego artysty, podana w autoironicznej i fantastycznej formie musicalu. Nie stroni od narcyzmu, ale jednoczenie nie popada w banał i pretensjonalność. Jest projekcją wewnętrznych rozterek reżysera, widzianą oczyma głównego bohatera, pełną doskonałych scen musicalowych, w których czuć przestrzeń sceniczną, a choreografia niejednokrotnie potrafi urywać głowę. Bywa przejmujący i zabawny, nostalgiczny i refleksyjny. Perfekcyjnie zagrany Gideon.

    • Ależ się cieszę, że ten film nadrobiłam. <3

    • Tragikomedia, dramat psychologiczny i musical w jednym filmie? Czemu nie! Scen muzycznych jest stosunkowo mało, ale twórcy na szczęście poszli w jakość, a nie ilość. Ciekawa forma, ale też doskonały scenariusz i aktorstwo.

    • -You blew it. You forgot your line. At the end you're supposed to say... What's he supposed to say? -He's supposed to say "I don't want to die. I want to live."

    • Film o tym, że sobie żyjesz (lepiej lub gorzej) i nagle cię nie ma. No jak to tak? No jak się z tym pogodzić? No jak to działa? Żyj i nie zadawaj głupich pytań.

    • Rozliczenie i podsumowanie życia Fossa w obliczu śmierci. Narracja jest tutaj odbiciem jego życia. Nie do końca mój styl kabaretu ale doceniam.