Łukasz Krajnik

Tak naprawdę w serialu Cormoran Strike brakuje mi tylko jednej, jedynej rzeczy - oryginalności. Nie mam pojęcia, ile w tym winy J.K Rowling, a ile wkładu własnego autorów telewizyjnej ekranizacji, lecz końcowy efekt zbytnio przypomina dzieła, do których nawiązuje.

Mimo że argumentacja wokalisty formacji The Coup wyrażona została z subtelnością młota, wielowymiarowość towarzyszącej jej historii z góry odbija zarzuty o przedkładaniu publicystyki nad sztukę.

Jedna z najciekawszych kinowych premier tego roku. Odważna polemika z regułami dużego ekranu zapewnia niezapomniany seans, który jeśli nie wpłynie na zmiany światopoglądowe widowni, to na pewno sprowokuje choćby chwilę ważnej refleksji.

Oglądając takie dzieła, zaczynam bardziej wierzyć w renesans horroru. Biję więc brawo panu Asterowi i czekam na kolejne dokonania.

Takie dzieła jak Nić widmo udowadniają wyższość X Muzy nad innymi dziedzinami sztuki.

Sprawdza się głównie jako pokaz technicznej kompetencji jednego z najważniejszych nazwisk współczesnej kinematografii. Cieszy fakt, że tak popularny reżyser próbuje dekonstrukcji ogranych klisz, ale martwi niedbała realizacja ambitnych planów.

Nie tylko spełnia oczekiwania żądnej mocnych wrażeń widowni, ale także karmi ją przebłyskami artystycznego kunsztu. Reżyserowi udała się ekstremalnie trudna sztuka - zanurzył się po uszy w hollywoodzkim bajorze i wypłynął na brzeg, czysty jak łza.

Finalny produkt składa się więc z szeregu niepasujących do siebie puzzli, tworzących konstrukcję o wyjątkowo niestabilnych fundamentach. Aż trudno uwierzyć, że rodak Sokurova i Zvyaginsteva wydał na świat tak niedopracowany twór.

Filmowa propozycja dla nikogo. Fanom trzymających w napięciu dreszczowców grozi ryzyko drzemki, zaś nieobytych z tą tematyką widzów może odrzucić niski poziom produkcji, skutecznie zniechęcający do zapoznawania się z innymi pozycjami reprezentującymi ten konkretny rodzaj thrillera.

Perełka w sam raz na zimowy wieczór.

Próba stworzenia kina akcji pokazującego historyczne wydarzenia. Niestety niekompetencja aktorów oraz twórców psuje całkiem ciekawy koncept i zostawia widza z poczuciem niesmaku po nieudanym seansie. Może kiedyś powstanie dobry film steampunkowy, ale to jeszcze nie ten moment.

Intrygująca synteza ekscytującego thrillera i oryginalnego, odautorskiego komentarza.

Intrygujące, małe arcydzieło, które wykorzystuje elementarz kina grozy po to, by efektownie zniszczyć okładkę i pozamieniać kolejność stron. W efekcie powstał oniryczny kolaż, będący postmodernistycznym Frankensteinem skutecznie spędzającym sen z powiek.

Udająca pokoleniowy manifest wydmuszka.

Baśniowa opowieść poruszająca w intrygujący sposób problemy epoki globalizmu.