- 61% pozytywnych
- 39 krytyków
- 79% pozytywnych
- 29 użytkowników
Dwóch przyjaciół rzuca się w wir imprez, szukając swojego miejsca na świecie.
- Aktorzy: Krzysztof Bagiński, Michał Huszcza, Eva Lebeuf, Adam Repucha, Kaja Kukuła i 15 więcej
- Reżyser: Michał Marczak
- Scenariusz: Michał Marczak
- Premiera kinowa: 4 listopada 2016
- Premiera światowa: 23 stycznia 2016
- Ostatnia aktywność: 3 sierpnia
- Dodany: 12 września 2016
-
6.1Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
61%pozytywnych
-
39krytyków
-
39recenzji
-
28ocen
-
17pozytywnych
-
11negatywnych
-
-
6.4Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
79%pozytywnych
-
29użytkowników
-
10recenzji
-
28ocen
-
22pozytywne
-
6negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
8
Kiedy wygląda, że impreza już dobiega końca w środku nocy albo nad ranem, ale wy jeszcze z kimś gadacie na podłodze w kuchni, czy chodzicie po pustych ulicach z dwójką innych niedobitków, w połowie pijani, a w połowie śpiący, to już wiecie, że z całej tej nocy zapamiętacie właśnie ten moment. I wokół takich chwil jest zbudowana czerpiąca z dokumentu fabuła Marczaka.
-
5
Szkoda, że w parze z techniczną maestrią nie idzie odpowiedzialność za bohaterów. Reżyser jest tak mocno przywiązany do uproszczonej wizji ich życia wewnętrznego, że wyświadcza im niedźwiedzią przysługę.
-
8
Prawdziwy powiew świeżości nie tylko w rodzimym, ale i światowym kinie.
-
?
Uwodzi mnie swoboda, z jaką młody reżyser miesza dokument z fabułą, jestem zachwycony poszczególnymi scenami, koncepcjami realizatorskimi udowadniającymi, z jakiego kalibru talentem reżyserskim mamy do czynienia, za to o wiele wstrzemięźliwiej oceniam samą historię, a zwłaszcza bohaterów.
-
6
Potrafią zostać w głowie na kilka nocy, choć do nieprzespanych ich raczej nie zaliczymy.
-
3.3
Pięknie sfotografowany bełkot.
-
6.7
Jest w tym improwizowanym filmie, pochopnie utożsamianym z manifestem pokoleniowym 20-letnich warszawskich hipsterów, coś zuchwale bezwstydnego, co zachwyca i odpycha równocześnie.
-
8.3
Międzygatunkowa hybryda, film naginający granice pomiędzy dokumentem a fikcją, do tego o pięknej, płynnej dramaturgicznej melodii. Reżyserowany - i to doskonale - przez autora głośnego "Fuck for Forest", Michała Marczaka, jest wystylizowany a jednocześnie w każdym kadrze prawdziwy do granic.
-
7
Na pewno film niezły, który może przekonać szczególnie pokolenie dwudziestolatków. Jest zrealizowany z pomysłem, dobrze zagrany i nie brak w nim prawdy, ale zarazem czuć, że czegoś zabrakło do większej uniwersalności tej fabuły.
-
5
Tylko jedno pytanie siedzi w mojej głowie: dlaczego nie kupuje tej wizji świata jaką serwuje Marczak? Czemu wydaje mi się pretensjonalna, pusta i pozbawiona czegokolwiek, poza muzyką oraz stroną formalną?
-
-
Recenzje użytkowników
-
2
Fabuła jest szczątkowa. Zaczyna się od opowiadania ile czasu w całym życiu zajmują specyficzne czynności typu: oglądanie fajerwerków, uprawianie seksu, czy też rozstania. A potem zaczyna się ciąg imprez, wałęsania po Warszawie, z mało ciekawymi gatkami i fatalnie skonstruowanymi dialogami.
Dobrze, że przynajmniej jest Warszawa. Można, nudząc się na tym beznadziejnym filmie, zgadywać gdzie znajdują się bohaterowie. -
7
próba odnalezienia w sobie resztki hedonizmu przed wejściem w bycie trybikiem społeczności okraszona potrzebną nutą pretensji, browarów i nieprzespanych nocy
-
4
Ładne zdjęcia, a poza tym to drugi z rzędu obejrzany przeze mnie pozerski film (polski). Może z dwie sceny naprawdę mi się podobały, ale bardziej jako teledysk.
-
4
-
8
(FFG) narracja Marczaka dostarcza sporo frajdy, a całość zachwyca niesamowitym zrozumieniem pokolenia, o którym opowiada. zakłuło mnie w dołku.
-
8
8,5 Jeden z najlepszych polskich filmów w historii! Dokumentalny, bardzo Sorrentinowski, dokładny obraz młodzieży. Szczęśliwej, wolnej, pustej a może żadnej?
-
6
Naprawdę trudno ocenić mi ten film, momentami jest wciągającą, naturalistyczną opowieścią, każda "kurwa" i każde "stary jak ja ja cię szanuję" jest znane, bohaterowie wracający do domu nad ranem ze szlugiem w ustach i w połowie pijani wywołują uśmiech na twarzy, a pseudointelektualne dywagacje grymas zażenowania, ale film zbyt łatwo wchodzi w pretensjonalność i, paradoksalnie, pewną nienaturalność w swoim naturalizmie
-
10
-
7
(7.1) Każdy w tym filmie widzi co innego, ja widzę kwintesencję chujni studiowania w Polsce. Nie ma co robić, błąkanie się bez celu po mieście, marnowanie życia
-
8
-
