Milena odkrywa, że jej mąż jest zbrodniarzem wojennym. Musi podjąć decyzję, co z tą wiadomością zrobić.
- Aktorzy: Mirjana Karanović, Boris Isaković, Jasna Djuricic, Bojan Navojec, Hristina Popović i 14 więcej
- Reżyser: Mirjana Karanović
- Scenarzyści: Mirjana Karanović, Stevan Filipović, Darko Lungulov
- Premiera kinowa: 11 listopada 2016
- Premiera światowa: 25 stycznia 2016
- Dodany: 25 lipca 2016
-
Mogło być ciekawym spojrzeniem na rodzinne rozdrapywanie ran wojskowej przeszłości, odkrywanie prawdziwej twarzy człowieka, z którym dzieli się życie i feministycznym manifestem kobiecej siły. Pozostał chaos i niespełnione nadzieje.
-
Skłania do refleksji nad trudnymi wyborami, nad rozdźwiękiem pomiędzy poczuciem lojalności a potrzebą bycia prawym, dobrym człowiekiem i nad tym, jak dobrze znamy swoich najbliższych.
-
Warto obejrzeć ten film, bo oprócz tego, że porusza ważne tematy, to robi to w sposób subtelny w formie, ale jakże mocny w przekazie. Dociera dzięki temu tam, gdzie dotrzeć powinien.
-
Wyciszona i słodko-gorzka kronika z pożycia małżeńskiego, które jednak od czasów zamierzchłych jest rodzaju męskiego.
-
Opowiedziana jest bardzo nienachalnie, bez pretensji. Karanović ewidentnie czerpie z dokonań rumuńskiej nowej fali.
-
Sprawdza się jako portret skonfundowanej kobiety - w czym zasługa dobrego aktorstwa Karanovic - i jest ciekawy jako obraz patriarchalnego społeczeństwa, ale sama historia opowiadana jest rozwlekle i rozlewnie, w telenowelowej stylistyce, ze statycznymi, często czysto informacyjnymi dialogami.
-
Kameralny, świetnie opowiedziany film, ze znakomitą rolą słynnej serbskiej aktorki Mirjany Karanović.
-
Subtelny, ale przejmujący i gęsty obraz społeczności, która żyje w lęku.
-
Mirjana Karanović rezygnuje z efektownych środków wyrazu, dzięki czemu pozwala widzom w pełni skupić się na głównej postaci i jej dramatach. Film cechują oszczędne aktorstwo i prostota wizualna, które dobrze współgrają z jego rytmem i samą historią. Dobrą żonę polecam szczególnie tym, którzy są zainteresowani krajami byłej Jugosławii.
-
Zbudowany jest z inteligentnie naszkicowanych sugestii, drobnych obyczajowych obserwacji, z niedomówień i podskórnych emocji. Narracja jest płynna, niczym krople spływające po szybie. Początkowo rozmywają one widok na świat, potem odsłaniają jego prawdziwy obraz.
-
Jest jednym z tych małych, skromnych filmów, które okazują się zaskakująco pojemne. O ważnym, gorącym problemie opowiada wyciszonym tonem i z niecodziennej perspektywy. Nakazuje skupienie i stroni od efektowności. Dzięki temu potrafi powiedzieć więcej i mądrzej, a dzięki temu zapada w pamięć.