7.4
Pozytywnie oceniony przez krytyków
- 93% pozytywnych
- 55 krytyków
7.6
Bardzo pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 100% pozytywnych
- 28 użytkowników
Tonya Harding pragnie zdobyć olimpijski medal i mimo przeciwności losu udowodnić światu, że jest najlepszą łyżwiarką figurową świata. Jej kariera staje pod znakiem zapytania za sprawą oskarżenia o napaść na koleżankę z reprezentacji, Nancy Kerrigan.
- Obsada: Margot Robbie, Sebastian Stan, Allison Janney, Julianne Nicholson, Paul Walter Hauser
- Reżyser: Craig Gillespie
- Scenariusz: Steven Rogers
- Ostatnia aktywność krytyków: 10 października 2019 (10 dni temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 11 października 2019 (9 dni temu)
- Premiera kinowa: 2 marca 2018 (1 rok temu)
- Premiera światowa: 8 września 2017 (2 lata temu)
7.4
10.0
0.0
55
Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
93%pozytywnych
-
55recenzji
-
44oceny
-
41pozytywnych
-
3negatywne
-
9
Jeśli jednak widz zajrzy trochę głębiej, dostrzeże niezwykle wzruszający i smutny, ale jakże prawdziwy i wiarygodny obraz dorastania w dysfunkcyjnej rodzinie i konsekwencji, jakie to ze sobą niesie, a wszystko to prowadzone genialnie przez zjawiskową Margot Robbie. -
9
Wybitny film, taka sama rola Margot Robbie, najlepsza w jej niedługiej przecież karierze. Wybitne role drugoplanowe z Allison Janney na czele, która w roli matki Tonyi jest nie do rozpoznania. -
8.4
Pomimo kilku potknięć jak wspomniany przeze mnie niekiedy chaotyczny montaż i to, że twórcy zbyt wiele rzeczy wzięli za pewnik, prezentuje się bardzo dobrze. Jest niesamowicie wartki, ciekawy wciągający i niesamowicie zabawny. Posiada fenomenalny scenariusz, porządną i konsekwentną reżyserię, a także wyborne aktorstwo i rewelacyjne wykończenie. -
8.3
Margot Robbie, która była już zjawiskiem w drugoplanowej roli w "Wilku z Wall Street" oraz kwiatkiem do kożucha "Legionu samobójców", może wystarczyć jako magnes. A jej przebojowa rola tytułowa wystarczy, by uznać "Ja, Tonya" za dobre kino. -
8.3
Ogląda się z wypiekami na twarzy. -
8
Biografia łyżwiarki opowiedziana w nietypowej formie zapewnia wiele emocji. Ukazuje inne spojrzenie na niejednoznaczną postać, jaką jest Tonya Harding. -
8
Reżyser Craig Gillespie opowiada tę historię w szalonym tempie i z odpowiednim dystansem do bohaterów. Pozwala im zwracać się do widzów, czaruje humorem, klimatem epoki, doskonałą muzyką. -
8
Szalona jazda figurowa bez trzymanki. To także doskonała rola Margot Robbie. -
8
Scenarzyści mieli ułatwione zadanie, bo historię napisało samo życie. Oni jedynie ubrali ją w ładne słowa, podkręcili tempo i dodali trochę pikanterii. -
8
Jestem najlepsza. Ja, Tonya jest zabawna, momentami śmiejemy się "pod wąsem", ale z drugiej strony to historia kobiety, która całe zycie była wykorzystywana przez innych do osiągania ich własnych celów. To także film, który jest zupełnym przeciwieństwem do opowieści hołubiących "american dream". Mimo tego, że bohaterka Margot Robbie nie jest przykładem do naśladowania i choć popełniła w życiu wiele błędów, nie sposób jej nie współczuć. -
8
Nie jest to klasyczny film robiony pod Oscary, ale potrafi się wyróżnić własnym stylem opowieści, świetnym aktorstwem i doskonałym poziomem realizacji. -
8
Bardzo dynamiczny z perfekcyjnie nakręconymi ujęciami na lodzie. Potrójny axel wygląda tak, że ma się ciarki na plecach. -
8
Okazuje się być miłym zaskoczeniem, choć jako produkcja większej roli przy rozdaniu Oscarów raczej nie odegra. Niemniej jednak stanowi zapowiedź rzetelnego seansu, który dostarczy zarówno sporo rozrywki, jak i zmusi do myślenia oraz oceny zachowania głównej bohaterki. -
8
Margot Robbie w tytułowej roli jest autentyczna, szalona i naturalna. Kreacja jakich mało, zasługująca na atencję widza, jak i sam film. -
8
Potrójnego aktorskiego axla wykręciła Margot Robbie, która po latach zapewniła Tonyi Harding owację godną złotego medalu. Warto do tych braw dołączyć. -
8
Komediodramat z naciskiem na "komedio-" w formie i "-dramat" w refleksji. Biografia na miarę XXI wieku i samej Harding. -
8
Kawał niesamowitej biografii. -
8
Skomplikowany portret sportsmenki, który łamie ramy typowych opowieści o życiu gwiazd. Dynamiczny gatunkowy misz-masz, błyskotliwie zagrany, świetnie zrealizowany, trzymający widza w nieustannym szachu.
-
8
Jest tym, czym potrójny axel w łyżwiarstwie. -
8
Wielki tryumf kina niezależnego, produkcja, którą będą wizualizowała w swojej głowie jeszcze przez długi czas. -
7.5
Nie jest to klasyczna biografia, ale Gillespie tworzy bardzo mocne, wyraziste kino, z jednej strony dające sporo rozrywki oraz frajdy, z drugiej potrafi uderzyć dramatycznymi momentami. Pozornie sprzeczne, okazuje się zaskakująco spójnym, miejscami drapieżnym filmem, wprawiającym w zachwyt. -
7.5
Obraz pełen sprzeczności i ogromu emocji, pokazujący, że nawet niesportowemu sportowcowi możemy zawdzięczać dwie godziny kinematograficznej uciechy i żadna minuta nie wyda się czasem straconym. -
7.5
Nie jestem żadnym fanem łyżwiarstwa figurowego, a jednak film pozwolił mi się poczuć się dobrze w tym klimacie tafli lodu i ostrych jak brzytwa łyżw. Trzeba dodać że film jest naładowany emocjami i aż kipi od tego, a Margot jako aktora doskonale te emocje potrafi oddać. -
7.5
Dynamiczne i dobre niezależne kino z USA. -
7
Bardzo przyzwoita produkcja, która dla osób zainteresowanych dyscypliną może być dziełem objawionym. Ja zaś najwięcej przyjemności miałem z tego, że film twierdzi naraz, że jest najwierniejszym odwzorowaniem prawdy, ale też że prawda absolutnie nie istnieje, pozostawiając takiemu mnie duże pole do zabawy światem przedstawionym, choć niby takim historycznym... i realnym. -
7
Wspaniała, naturalna w swoim występie Robbie całkowicie angażuje widza. -
7
Dostaliśmy dramat podany w lekkiej, czasami wręcz pastiszowej oprawie. Komu odpowiada taka konwencja, powinien się skusić na seans. -
7
Wykracza poza biograficzny dramat sportowy. -
7
Oprócz warstwy realizacyjnej i aktorstwa, wszystko to sprawia, że obraz zasługuje na wysokie noty. -
7
Gdyby pozamieniać część elementów i uciąć trochę przydługich monologów wyszłoby kino, które mogłoby sprawić dużą niespodziankę, tak widzów jak i krytykom. A tak wyszedł film poprawny, ale i bez pazura. -
7
Historia Tonyi Harding to fascynujące studium przypadku, kiedy to sportowcowi nie udaje podnieść się ze sromotnej porażki. Niestety druga połowa filmu nie wybrzmiewa już tak mocno jak początek. -
7
Siłą jego filmu jest nie ostrożna żonglerka gatunkowymi konwencjami, lecz aktorski monolit, bo popisowe role Sebastiana Stana czy Allison Janney nie odbiegają od tej pierwszoplanowej. -
7
To nie jest więc kolejna sztampowa biografia, ale sprawnie opowiedziana historia, realizacyjnie ciekawa, balansująca pomiędzy emocjonalnością i poczuciem humoru. -
7
Jestem najlepsza. Ja, Tonya to naprawdę solidny film. Jednak na pewno nie są to Chłopcy z ferajny na lodzie, bo wyraźnie nie wszystkie elementy odpowiednio tu "zagrały". -
7
Ma wszystko, czego potrzebuje dobre dzieło - świetną, zaskakującą i trzymającą w napięciu historię, niejednoznacznych, angażujących emocjonalnie bohaterów i dynamiczne, wydobywające wszystko, co najlepsze z fabuły wykonanie. -
7
Mariaż kina sportowego z obyczajowym komediodramatem, który udał się znacznie bardziej niż kariera tytułowej bohaterki. -
7
Intryguje, bawi i wzrusza. Prawdziwy i zachwycający potrójny piruet! -
6.7
Bardzo ciekawy film. Świetnie zrealizowany, szczegółowo przemyślany i brawurowo zagrany. -
6
Bardzo przyjemny, świetnie zagrany, utrzymujący zainteresowanie widza film. Wypełnia pozytywną energią i nie pozostawia obojętnym, ale im dłużej będziemy się nad nim zastanawiać, tym jawniejsze stają się jego niemożliwe do zignorowania wady. -
6
Rozśmieszy, wzruszy a nawet nieźle wkurzy, dostarczając tym samym sporo dobrej zabawy. -
5
Dobre kreacje aktorskie i realizacyjna sprawność nie ustrzegają więc przed nudą i zniecierpliwionym przebieraniem nogami. -
5
Duże rozczarowanie i marnotrawstwo szansy. -
5
Dopiero finał przynosi zmianę tonacji na bardziej poważną. Za późno. Nagłe akcentowanie tragizmu losu bohaterki wydaje się fałszywe. -
?
Brak filmu Craiga Gillespie w gronie nominowanych do tegorocznych Oscarów dziwi chyba najbardziej. "Jestem najlepsza, Ja Tonya" posiada bowiem wszystkie cechy pretendenta do pozłacanych statuetek - dynamiczną formę opowiadania korzystającą z konwencji kina dokumentalnego, bohaterkę z krwi i kości i krytyczne podejście do amerykańskiego mitu. -
?
Nie jest filmem, który stanowiłby zamkniętą, rzetelną historię życia Tonyi Harding - nie taki zresztą jest jego cel. Reżyser, odchodząc od schematyczności będącej główną wadą wielu dzieł biograficznych, stworzył obraz interesujący i angażujący widza. -
?
Gillespie próbuje ukazać mniej znane a bardziej intymne losy Tonyi, kobiety, która nie tylko musiała przez całe życie mierzyć się z przemocą, ale też nauczyła się ją zadawać. Jeśli Harding jest ofiarą, to przede wszystkim ofiarą samej siebie, wyniszczających stosunków z otoczeniem, niekonformistycznego zachowania, ambiwalencji i tajemnic, a zatem tego wszystkiego, co składa się na jej barwną osobowość. -
?
Historia opowiedziana jest z nerwem, a postaci są ciekawe, w czym zasługa znakomitego aktorstwa. "Jestem najlepsza. Ja, Tonya" to pozycja, która z pewnością wyróżnia się spośród wielu podobnych do siebie filmów biograficznych o sportowcach. -
?
Craig Gillespie pierwszorzędnie przeplata historię Tonyi z wypowiedziami bohaterów, którzy niczym komentatorzy sportowi interpretują kolejne wydarzenia. Dramat wielokrotnie rozładowuje humorem, dzięki czemu widz nie wychodzi z kina z depresją. -
?
W przeciwieństwie do większości biografii, szczególnie tak dramatycznych, film jest utrzymany w duchu czarnej komedii, gdzie chronologiczna narracja przeplatana jest co i rusz fabularyzowanymi scenami współczesnych wywiadów z kluczowymi uczestnikami wydarzeń z 1994 roku. Bardzo to wszystko efektowne, momentami celowo przerysowane, a zarazem nieprzerwanie realistyczne.
- Wyświetlasz recenzje bez 1 duplikatu. Wyświetl wszystkie recenzje