malysz369

Droga do zbawienia czy fanatyzm religijny? Dwuznaczny, osadzony na granicy prawdy i złudzenia, cielesności i duchowości. Wyciszony, atakujący widza znienacka.

Mocno rozdziera i póki nie poukładam go sobie w głowie, to jestem w rozkroku między niezłym posthorrorem szukającym swojej ścieżki, który niekoniecznie dobrze wykorzystuje każdą z dróg w które podąża, a naprawdę wizjonerską, zaskakująco świeżą propozycją o notabene właśnie poszukiwaniu tożsamości i ścieżki. Na pierwszy rzut oka to rasowy horror z przerażającą historią, ale niech was to nie zmyli, bo lepiej nie zaczynać tego filmu ze zbyt wysokimi oczekiwaniami. To dużo bardziej wyciszający film.

TV. Mimo wielu irytujących motywów film całkiem nieźle się oglądało. Nawet zdarzyło mi się zaśmiać.

Przede wszystkim, to wizualny majstersztyk, a klimat miasta porywa. Niestety historia miejscami kuleje, natężenie wątków nie pomaga, ale końcówka ratuje całość.

Spoko, że próbowaliście zrobić coś nie o innego, Disney (nawet jeśli czasami nie wiadomo było, czy woleliście być bliżej animacji, czy raczej czegoś nowego), ale najwyższy czas w końcu skupić się na jakości i nie marnowaniu talentu wielu aktorów. żeby tak zmarnować talent m.in. Donnie Yena, Jeta Li, czy innych ludzi, którzy odgrywali w filmie sceny walki poprzez mocno pocięty montaż, to po prostu DYSHONOR. Do tego dodanie chi sprawiło, że Mulan nie jest zbytnio interesującą postacią.

O matko, zakochałem się w tym klimacie, te atmosfera dosłownie nie może wyjść z mojej głowy od paru dni. Do tego te przepiękne zdjęcia <3 Jednakże sam film przereklamowany. Sztuczne budowanie emocji za pośrednictwem przejaskrawionej muzyki, słaba gra aktorska, nienaturalne zachowania, wszystko wykładane na tacy i do tego ta koszmarna końcówka. Momenty były, ale, żeby w niektórych rankingach widniał jako najlepszy film wszech czasów?

Kane się nie starzeje. Nadal wzór i inspiracja dla reżyserów, narratorów i aktorów jak przypuszczam. Myślałem, że to eksponat, dobrze że się myliłem.