Sprawiedliwy

Naprawdę ciężko obejrzeć "Sprawiedliwego" do końca i pozbyć się wrażenia, że bierzemy udział w projekcie edukacyjnym "Polscy Sprawiedliwi".

Uderza w banalne tony, dziwi dramaturgicznymi rozwiązaniami czy ogrywaniem symboli, lecz niesie w sobie piękno i prostotę opowiadania.

Cierpi na liczne dolegliwości, ale mimo wszystko niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny i potrafi poruszyć.

Pozbawiona kiczowatego patosu i taniego dydaktyzmu kameralna opowieść o bohaterstwie, najwyższym poświęceniu i heroicznej postawie w środku piekła. Opowieść bardzo potrzebna Polakom.

Szczerbic nakręcił okupacyjną telenowelę: sentymentalną, pełną uproszczeń, podporządkowaną słusznym wartościom.

Jest wiele luk w tym filmie, pustostanów w fabule, pożegnanych za wcześnie wątków i uproszczeń. Jednak jest w tym też metoda - "Sprawiedliwy" to film o ideałach w świecie nieidealnym.

Film okazał się audiowizualnym cackiem z papierowymi postaciami. Jest jednak w tym cieście kilka rodzynków.

Kino w stu procentach staromodne: spokojne, szczere, pozbawione fajerwerków. Ktoś powiedziałby: "telewizyjne". Raczej nie zachwyca, ale pozostawia całkowicie pozytywne wrażenie.

Sztuczność i edukacyjną monotonię udaje się jednak przełamać porozrzucanymi po całym filmie scenkami-perełkami.

Na tle innych trudnych filmów jak wspomniana "Róża", "Pokłosie" czy "W ukryciu" traktuje temat pomocy Żydom zupełnie beznamiętnie i nieangażująco, co budzi największą przykrość, że potencjał takiego tematu nie został w ogóle wykorzystany.

Oparty w realiach historycznych obraz ukazujący w sposób obiektywny kilka postaw Polaków wobec tragedii Żydów podczas II wojny światowej.

Ten kawałek świetnego kina z życiową mądrością prawdziwie pokazuje realia wojennej Polski.

Chciałoby się powiedzieć, że "Sprawiedliwy" to takie nasze polskie "Życie jest piękne". Niestety, filmowi Szczerbica bardzo dużo brakuje, aby móc go porównywać z włoskim arcydziełem, ale przynajmniej próba została podjęta.

Poruszająca opowieść o bezinteresownej dobroczynności w czasach terroru i strachu. Może posłużyć za źródło otuchy, ale przede wszystkim informacji, wiedzy.

Niepotrzebny, nudny, nieangażujący - lista grzechów "Sprawiedliwego" jest cała masa. Szczerbic potwierdza tylko, że powinien odpuścić sobie reżyserowanie, gdyż kompletnie sobie nie radzi.