Gwiezdne wojny: Część I - Mroczne widmo

Rzeczywiście, można odnieść wrażenie, że Lucas zbytnio zapatrzył się w dziecięce komiksy. Na szczęście to wada tylko części filmu - reszta ma się doskonale, robiąc wrażenie spójną konstrukcją.

George Lucas nakręcił wielki przebój. Jeden z wielu sprawnie zrealizowanych blockbusterów. Tyle że oryginalne Gwiezdne wojny nie były blockbusterem...

Jest filmem nieprzemyślanym, pozbawionym uroku poprzednich części, dostosowanym do najmłodszych odbiorców.

W trójwymiarowym formacie miało być tym filmem, które przywróci mocno nadszarpniętą spektakularnymi porażkami wiarę w konwersję 3D. Dodatkowo wierni fani zastanawiali się, ile tym razem zmian w pierwszej części "Gwiezdnych wojen" zafunduje im George Lucas. W obu przypadkach szału nie ma.

Cyniczna część mnie dostrzega katastrofę realizacyjną, jaką jest epizod I, i chciałaby go pewnie regularnie besztać, ale ten dziesięcioletni dzieciak pamięta - i dobrze wspomina - niepowtarzalne wrażenia z kinowej sali w odległym roku dziewięćdziesiątym dziewiątym.

"Mroczne widmo" zapisało się w pamięci widzów głównie jako prequel legendarnej i niezwykle popularnej klasycznej serii, a nie jako film wartościowy sam w sobie. Potrzeba było czasu by spojrzeć na pierwszą odsłonę nowej trylogii mniej krytycznie i zobaczyć również jej atuty. A te, wbrew obiegowej opinii, "Mroczne widmo" naprawdę posiada.

Imponująco prezentują się natomiast te sceny, które łatwiej było przerobić, gdyż od początku powstawały w większości w pamięciach baz danych - wyścig podracerów, widoki Coruscant czy sceny walk.

Ludziom, którzy do miłośników gwiezdnej sagi się nie zaliczają i oczekują po prostu ładnego, kolorowego filmu dla dzieci, Mroczne widmo raczej się spodoba. Gorzej z fanami, bo nie da się ukryć, że choć Epizod I ma w sobie jakąś cząstkę dawnej sagi, to oczekiwania były dużo większe.