Asy bez kasy

Jeżeli preferujecie kino rozrywkowe wyjątkowo niskich lotów, z humorem na granicy dobrego smaku, to pozycja w sam raz dla Was, odprężająca po dniu ciężkiej pracy.

Im dalej, tym gorzej: po godzinie film wydaje się być samym sobą zmęczony.

Jeżeli kompletnie nie mamy pomysłu na zagospodarowanie prawie dwóch godzin w dziennym grafiku, a chcemy jednocześnie solidnie dać odpocząć szarym komórkom, to wycieczka do kina na film Jareda Hessa może być dobrą decyzją.

Od bólu przepony wywołanego nieustającymi salwami śmiechu, bardziej prawdopodobna jest kontuzja gałek ocznych od ciągłego przewracania oczami na widok wszystkich scen, w których reżyser i tabun scenarzystów zdecydowanie przedobrzyli.

Problemem komedii Asy bez kasy jest brak dobrych gagów. Twórcy oferują serię wymuszonych, często obrzydliwych i po prostu nieśmiesznych.

Mając niezły potencjał całkowicie go pogrążył jarmarcznym humorem i masą nietrafionych i mało śmiesznych gagów.

Jeżeli nie oczekujecie niczego wybitnego, to powinniście dobrze się bawić.

Chaotyczny twór, który niestety nie gości zbyt długo w pamięci widza.

Szału nie robią, co nie znaczy, że nie są w stanie nas zaintrygować.

Są nieco lepsze od Nacho Libre, ale wciąż nie porywają. Na starania dobrych skądinąd aktorów patrzy się więc z politowaniem... a to nie świadczy dobrze o tej produkcji.

Niezły kawałek komedii, do której z pewnością jeszcze nie raz wrócę. Wielbiciele Zacha Galifianakisa oraz osoby, które lubią się pośmiać z błyskotliwych żartów i zabawnych sytuacji, powinni wyjść z kina usatysfakcjonowani.

Ze względu na fabułę i niedociągnięcia reżyser robi z widzów półgłówków, sprawiając, że po seansie każdy, kto chociażby ukończył przedszkole, poczuje się jak idiota.

Pomimo kilku zabawnych scen i historii opartej na prawdziwych wydarzeniach, pozycja ta pozostaje błahą amerykańską komedią bez polotu.