- 25% pozytywnych
- 9 krytyków
- 35% pozytywnych
- 18 użytkowników
- Aktorzy: Josh Hartnett, John Malkovich, Bérénice Marlohe, Keir Dullea, John Rhys-Davies i 15 więcej
- Reżyser: Lech Majewski
- Scenariusz: Lech Majewski
- Premiera kinowa: 21 sierpnia 2020
- Premiera światowa: 17 września 2019
- Ostatnia aktywność: 28 kwietnia
- Dodany: 20 września 2019
-
5.1Negatywnie oceniony przez krytyków
-
25%pozytywnych
-
9krytyków
-
9recenzji
-
8ocen
-
2pozytywne
-
6negatywnych
-
-
4.1Negatywnie oceniony przez użytkowników
-
35%pozytywnych
-
18użytkowników
-
6recenzji
-
17ocen
-
6pozytywnych
-
11negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
4
Kino Majewskiego jest najpierw i przede wszystkim manifestacją niedemokratycznej natury artysty - nie lubi tłumów i w ogóle nie zwraca na widza uwagi. Jeśli więc lubicie się łasić, siłować i walczyć o swoje, Lech Majewski zaprasza. Po czym natychmiast odwraca się do Was plecami.
-
5
Skażona artystycznymi kompromisami i pełna poddanych recyklingowi spostrzeżeń, Dolina Bogów jest dokonaniem rozczarowująco zbędnym oraz pozbawionym polotu. Choć reżyser Wojaczka nadal wie, jak zachwycić oprawą audiowizualną, a swe koncepcje przełożyć na język kinematografii, to skryte pod tymi ornamentami rozważania na temat człowieka zagubionego w świecie i mikrokosmosu twórcy wydają się tracić na sile i znaczeniu, a w pamięci widza pozostają przede wszystkim pojedyncze pomysły.
-
5
Zdaje się być filmem stworzonym pod skrajne reakcje: jedni ją pokochają, inni znienawidzą. Nie powinno być wypośrodkowanych reakcji, jednak ja w sumie jestem pośrodku. Doceniam jajeczność wizji, wycyzelowaną stronę audiowizualną, ale mnie to emocjonalnie ani intelektualnie nie chwyta, a więc finalnie oceniam średnio.
-
4
Dolinę Bogów od Majewskiego, najlepiej byłoby zatem wrzucić do muzeum na wystawę dzieł awangardowych, gdzie koneserzy w całości mogliby podziwiać i smakować jego dzieło. W tym wąskim gronie odbiorców osobiście się nie odnajduję i mimo ciekawych zabiegów formalnych, kompozycji i struktury całości, jest to jednak kolejny film Majewskiego stanowiący przeszkodę dla zdolności poznawczych.
-
7
Skomplikowany, wielopoziomowy twór. Nie należy jednak się poddawać, lecz kontemplować go i smakować. Lech Majewski przemienia tutaj filmową kamerę w pióro i pędzel, aby przedstawić światu czytelny obraz będący wyrazem jego inspiracji, fascynacji, trosk oraz lęków.
-
3
Mimo świetnej muzyki i pięknie pokazanych krajobrazów, nie mogę polecić tego filmu. To zdecydowanie kino dla koneserów, większość widzów nie znajdzie w "Dolinie bogów" niczego dla siebie. Wielbiciele symbolizmu i historii utkanych tak zawile, że nawet autorzy zdają się w nich gubić, z pewnością spojrzą na dzieło Majewskiego przychylnym okiem.
-
9
Spełnienie marzeń prawdziwego kinomana. Mistrzowsko prowadzona kamera rejestruje zawiłą historię inspirowaną podaniami ludu Navajo, czyniąc z niej uniwersalną przypowieść. Piękno i niedostępność dziewiczych rejonów utrwalonych na kliszy przy akompaniamencie muzyki wzbudzają tęsknotę za życiem zgodnie z prawami przyrody. Ten tytuł z pewnością stanie się kultową pozycją w historii kinematografii.
-
?
Jest tak oryginalny, specyficzny i niezwykły, że wymyka się standardowej metodyce pisania recenzji filmowej, stawiając pod znakiem zapytania możliwość wyartykułowania czegoś adekwatnego do tego, co zawiera się w symbolicznej tkance znaczeniowej obrazu. "Dolinę Bogów" wypełnia takie mnóstwo symboli i metafor, które same w sobie mogą być wieloznaczne, albo - co gorsze - wymykające się nie tylko znaczeniom i sensom, ale i samym interpretacjom, pozostawiając widzów w konsternacji.
-
4
Seans trwający ponad 2 godziny potrafi być męczący, a po jego obejrzeniu nie będziemy mieli większych przemyśleń na temat przedstawionych problemów. Ani pewności czy intencje reżysera poprawnie przełożono na język filmu.
-
-
Recenzje użytkowników
-
8
-
1
fpff2019
xD, ale pierdolnięty i pretensjonalny film. zaszczytna festiwalowa jedynaczka trafia do tej abominacji lynchy kina -
8
-
7
-
6
Kino (WFF). Majewski bawi się w Lyncha i ucieka bardzo mocno w symbolikę. Niesamowita strona wizualna.
-
5
44. Gdynia #14: Pierwsze spotkanie z Majewskim. Artystycznie bardzo szeroko, uniwersalnie, ale poza głównym nurtem arthouse'u. Filmowo można opowiadać ciekawiej
-
