Siergiej Dowałatow, by móc publikować swoje prace, wykonuje coraz bardziej absurdalne polecenia Związku Pisarzy.
- Aktorzy: Milan Maric, Danila Kozlovsky, Helena Sujecka, Artur Beschastny, Elena Lyadova i 5 więcej
- Reżyser: Aleksey German
- Scenarzyści: Aleksey German, Yulia Tupikina
- Premiera kinowa: 18 stycznia 2019
- Premiera światowa: 17 lutego 2018
- Dodany: 21 lutego 2018
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
WięcejKamera Łukasza Żala, niczym wyborne pióro Dowłatowa, prowadzi opowieść w sposób bardzo subiektywny - pozostaje maksymalnie blisko tytułowego bohatera, plącząc się między nogami i chwytając na gorąco żywioł jego codzienności.
-
Więcej
Reżyser snuje tu więc uniwersalną opowieść o poszukiwaniu wolności twórczej, stawiając opresyjną ojczyznę w centrum poświęcenia i oddając hołd artystom niepokornym.
-
Więcej
Powolne tempo opowieści oraz intelektualna atmosfera skuteczni odstraszą miłośników blockbusterów i rąbanek. Film ma kilka zabawnych scen, choć dominuje w nim smutek i nostalgia. Niestety, nawet najbardziej otwarci na kino hipsterzy zirytują się niepotrzebną paplaniną zza kadru, która zabiła już niejedno arcydzieło.
-
-
Więcej
German w kilku miejscach przełamuje posągowość swojego kina, szuka przestrzeni wolności w delikatnych pęknięciach lodowatej fasady, w humorze.
-
Więcej
"Dowłatowa" trudno nie docenić za rozmach myśli, artystyczną konsekwencję i oryginalne spojrzenie. Ale film wymaga sporego zaangażowania i uwagi. Stawia opór nie mniejszy niż radzieccy redaktorzy, niedopuszczający do druku kolejne teksty.
-
Więcej
Nie jest to film optymistyczny, nie niesie ze sobą nadziei, nie podnosi na duchu. To portret społeczeństwa, które zostało już do cna przeżarte przez system, jednostki, które wciąż stawiają opór, są wyrzucane na margines, niszczone przez... niezauważanie.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Kino (NH). Przegadane, nużące i słabo napisane. Ale zdjęcia Żala naprawdę na poziomie.
-
-
Już dawno nie oglądałam filmu, który by tak skrzył się błyskotlwymi dialogami i inteligentnym poczuciem humoru. Wolność sztuki konfrontowana z oportunizmem mas
-
Niespełniona, wiecznie zapita bohema z monopolem na „antysystemowość”. Chcący być sobą, muszą pozostać nikim. Dla lubujących się w szarzyźnie.
-
