- Silence
- Dramat historyczny
- Japonia, Meksyk, USA, Wielka Brytania, Włochy, Tajwan
- 161 min
- 79% pozytywnych
- 70 krytyków
- 90% pozytywnych
- 71 użytkowników
XVII wiek. Do ogarniętej prześladowaniami i przemocą Japonii przybywają dwaj jezuiccy księża, którzy chcą odnaleźć dawnego mentora oraz głosić Słowo Boże.
- Aktorzy: Andrew Garfield, Adam Driver, Liam Neeson, Tadanobu Asano, Ciarán Hinds i 15 więcej
- Reżyser: Martin Scorsese
- Scenariusz: Martin Scorsese, Jay Cocks
- Premiera kinowa: 17 lutego 2017
- Premiera światowa: 29 listopada 2016
- Ostatnia aktywność: 28 czerwca
- Dodany: 5 grudnia 2016
-
6.9Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
79%pozytywnych
-
70krytyków
-
70recenzji
-
47ocen
-
37pozytywnych
-
10negatywnych
-
-
7.1Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
90%pozytywnych
-
71użytkowników
-
12recenzji
-
69ocen
-
62pozytywne
-
7negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
7
Ładunek intelektualny "Milczenia" oraz siła jego ikonografii sprawiają również, że łatwo przymknąć oko na kilka nietrafionych strategii narracyjnych. Osobiście wolę jednak, gdy Bogiem dla twórcy "Infiltracji", "Kasyna" i "Wściekłego byka" okazuje się samo kino, sztuka mnożąca sensy bez pomocy - nawet polifonicznego - języka.
-
?
Pozwolę sobie na kalambur: nierówny film Scorsesego jest najciekawszy tam, gdzie reżyser zamiast gorącej kąpieli oczywistości stawia na kubeł zimnej wody.
-
9.3
Przez cały seans siedziałem jak zahipnotyzowany i do teraz nie mogę przestać o nim myśleć.
-
9.5
Jest więc, dzięki udanemu punktowi odniesienia jakim jest Japonia, wielkim kinowym esejem na temat starcia Zachodu z resztą świata.
-
5
Potrafi widza zmęczyć, choć kto wie, może stanowi to kwestię wiary i jeśli odbiorca posiada jej choćby o krztę więcej od recenzenta, to seans będzie dla niego niemalże duchową wyprawą.
-
7
Martin Scorsese w swojej najnowszej produkcji wraca do tematu wiary i robi to w bardzo ciekawy, choć niestandardowy dla siebie sposób.
-
?
To zupełnie inny Scorsese, stonowany, powolny, uduchowiony, pochylający się nad tematem i nie mówiący widzowi wprost, co powinien myśleć po seansie. To Scorsese w najwyższej formie warsztatowej i intelektualnej, ale zarazem opowiadający w takim stylu, że nie odważyłbym się polecić tego filmu nikomu.
-
?
Martin Scorsese kojarzony jest najczęściej z kinem gangsterskim, ale temat wiary dla tego reżysera był zawsze bardzo ważny. Nie tylko w filmach traktujących o niej bezpośrednio jak "Ostatnie kuszenie Chrystusa" czy "Kundun", ale nawet w klasycznych "Ulicach nędzy", gdzie religia też była obecna - choćby jako niewyczerpane źródło poczucia winy dla bardzo grzesznych bohaterów. "Milczenie" nie jest więc w jego dorobku pozycją przypadkową.
-
6
-
8.3
Nie jest łatwym dziełem. To kino zimne, zdystansowane i ciężkie, co jest nietypowe dla kochającego stylistyczny eklektyzm wizjonera Scorsese. To kino intymne i klaustrofobiczne.
-
-
Recenzje użytkowników
-
9
Świetna historia, przepiękne zdjęcia i bardzo dobra gra aktorska schodzą na drugi plan, gdy ma się tyle miejsca na interpretację i ocenę zachowania bohaterów
-
8
Aż nie bardzo wiem co powiedzieć poza tym, że to absolutnie wielki film będący spełnieniem wielkiego reżysera.
-
9
9-, ależ to jest mocne i ten występ Garfielda! Przyczepię się tylko do montażu, bo widać przeskoki między kadrami. Scorsese odwalił kawał świetnej roboty.
-
7
Klimatyczny, pięknie skadrowany, dobrze napisany i zagrany. Jednak zabrakło więcej emocji, odwagi i bardziej bezlitosnego montażysty.
-
6
Spokojne, nieśpieszne tempo, które zaczyna nużyć. Wiele powtórzeń, a puenta wybrzmiewa już w połowie filmu. Świetny Garfield. Recenzja: http://tiny.pl/gfr2t
-
7
Odbicie w wodzie - zbyt dosłowne. Jednak ogólnie film się broni oglądając rozterki młodych misjonarzy.
-
7
Byłoby bardzo dobrze, gdyby ostatnie kilka sekund nie rozwalało wcale nieoczywistego obrazu. I tak warto obejrzeć, bo to solidny dramat o moralności i wierze.
-
8
bardzo niejednoznaczny film, gdzie nie można utożsamić się z żadna ze stron. co nie zmienia faktu, że jest on warty zobaczenia.
-
8
-
7
Piękny, zagrany po mistrzowsku film, Andrew Garfield przechodzi samego siebie. Z wierzchu pochwała chrześcijaństwa, ale w głębi raczej policzek dla obu stron.
-
