Jak pokochałam gangstera

Nowy film Kawulskiego ogląda się bardzo przyjemnie, jednak czuć czasami, że opowieść nie jest jednolita, a składa się ze zlepków różnych wydarzeń. Jakbyśmy czytali streszczenie życiorysu Nikodema Skotarczyka.

Wyprodukowane to jest nieźle, wygląda i brzmi profesjonalnie, pierwszorzędnych aktorów mamy tu zatrzęsienie - Tomasz Włosok w roli głównej jest świetny, choć show kradnie mu przyjemnie szarżujący Sebastian Fabijański. Wszystko się więc na pierwszy rzut zgadza - poza wątpliwą moralnie romantyzacją postaci odrażającej oraz równie wątpliwą i niezbadaną motywacją, by uraczyć nas tą barokową, lecz monotonną opowieścią o losach gangstera.

To film, który chce iść drogą swojego poprzednika, jednak nie tylko powiela błędy "Jak zostałem gangsterem", ale przede wszystkim nie ma takiej mocy i tak wciągającego scenariusza. Zamiast tego otrzymujemy wizualnie ładną ekranizację encyklopedycznego streszczenia życia słynnego polskiego gangusa, który kochał kobiety, pieniądze i szybkie samochody.

Mimo iż "Jak pokochałam gangstera" daleko jest do filmu idealnego, produkcję Kawulskiego dzielą lata świetlne od quasi-monopolisty gatunku, jakim na przestrzeni lat stał się w polskim kinie Patryk Vega. Pierwszy z panów wydaje się znacznie lepiej rozumieć zarówno zasady filmowego rzemiosła, jak i oczekiwania widzów, bowiem ci coraz bardziej oddalają się od twórcy "Pitbulla". "Kawul" może i nie rozwinął się znacznie jako twórca, ale pokazał, że wyklarował sobie indywidualny styl.

Nie zawsze show biznes idzie w parze z kinem, a właściwie, najczęściej idą one oddzielnie. Choć nie mogę odmówić Kawulskiemu mocy sprawczej, bo nigdy bym się nie spodziewał, że wyreżyseruje dwa filmy z taką obsadą, a to że są one kinematograficznymi fast foodami, to już inna sprawa.

Nie zawsze show biznes idzie w parze z kinem, a właściwie, najczęściej idą one oddzielnie. Choć nie mogę odmówić Kawulskiemu mocy sprawczej, bo nigdy bym się nie spodziewał, że wyreżyseruje dwa filmy z taką obsadą, a to że są one kinematograficznymi fast foodami, to już inna sprawa.

Skoro Karolakowi daje się trzy razy w roku półtorej godziny, to naprawdę te trzy godziny na Nikosia też można przeznaczyć.

Wyprodukowane to jest nieźle, wygląda i brzmi profesjonalnie, pierwszorzędnych aktorów mamy tu zatrzęsienie - Tomasz Włosok w roli głównej jest świetny, choć show kradnie mu przyjemnie szarżujący Sebastian Fabijański. Wszystko się więc na pierwszy rzut zgadza - poza wątpliwą moralnie romantyzacją postaci odrażającej oraz równie wątpliwą i niezbadaną motywacją, by uraczyć nas tą barokową, lecz monotonną opowieścią o losach gangstera.

Nowy film Kawulskiego ogląda się bardzo przyjemnie, jednak czuć czasami, że opowieść nie jest jednolita, a składa się ze zlepków różnych wydarzeń. Jakbyśmy czytali streszczenie życiorysu Nikodema Skotarczyka.