Tego filmu nie ogląda się źle. Ma odpowiednie tempo, oryginalny pomysł na świat, jak i na samą fabułę.

Nie zawiodły moich oczekiwań, ale też nie rzuciły na kolana. To dopiero pierwszy akt trylogii Suzanne Collins, wprowadzający do niegościnnej przyszłości, która, miejmy nadzieję, nigdy nie znajdzie swojego odbicia w rzeczywistości.

Pierwsza część cyklu jest tak naprawdę dosyć przeciętna i blado wypada chociażby w porównaniu z "Niezgodną". Dobra obsada i świetna ścieżka dźwiękowa to niestety trochę za mało przy źle przemyślanym scenariuszu.

Fabuła "Igrzyska śmierci" to masa krzyżujących się ze sobą wątków, które splatając się tworzą trzymające w napięciu dzieło. Czy to akcja dziejąca się na wielkim placu boju, czy w dystryktach, czy nawet w studiu telewizyjnym, w każdym z tych miejsc poziom wykonania stoi naprawdę na wysokim poziomie.

Gdy jednak pierwsze bóle głowy przeminą i odbiorca pogodzi się z faktem, że forma filmu inspirowana jest twórczością reporterów-amatorów, "Igrzyska śmierci" okazują się historią opowiedzianą sprawnie i z polotem, choć metrażowe wymogi wymusiły na twórcach brutalne sprasowanie niektórych wątków.