
- 62% pozytywnych
- 57 krytyków
- 53% pozytywnych
- 58 użytkowników
Jacek powraca do swojego rodzinnego miasteczka, po przymusowej operacji rekonstrukcji twarzy.
- Aktorzy: Mateusz Kościukiewicz, Agnieszka Podsiadlik, Małgorzata Gorol, Anna Tomaszewska, Dariusz Chojnacki i 15 więcej
- Reżyser: Małgorzata Szumowska
- Scenariusz: Małgorzata Szumowska, Michał Englert
- Premiera kinowa: 6 kwietnia 2018
- Premiera światowa: 23 lutego 2018
- Dodany: 20 grudnia 2017
-
5.9Negatywnie oceniony przez krytyków
-
62%pozytywnych
-
57krytyków
-
57recenzji
-
42oceny
-
26pozytywnych
-
16negatywnych
-
-
5.4Negatywnie oceniony przez użytkowników
-
53%pozytywnych
-
58użytkowników
-
23recenzje
-
55ocen
-
29pozytywnych
-
26negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
Szumowska wydaje się serio wierzyć, że demaskuje coś w zachowaniach naszej rodzimej wsi, ale niestety spuszcza zbyt rozproszone baty i nie wychodzi daleko ponad psioczenie, jacy to wszyscy Polacy poza siedzącymi akurat przy stole to są oszuści i hipokryci.
-
W trakcie oglądania nie sposób bowiem pozbyć się myśli, że Szumowska piętnuje z automatu, proponując łatwą wyliczankę pijanych szwagrów, lubieżnych księży i polaczkowatych polaczków. Niby znajduje miejsce na ciut głębsze role Agnieszki Podsiadlik i Małgorzaty Gorol, niby patrzy na swoich bohaterów z sympatią. Ale to sympatia protekcjonalna, sympatia Warszawy pochylającej się nad prowincją: trochę śmieszną, trochę straszną i w tej swojej dziwności całkiem fotogeniczną.
-
Nie jest specjalnie udanym projektem, rękę do dialogów Szumowska ma bardzo ciężką, jej metafory są subtelne jak bombardowanie Drezna, a poczucie wyższości aż się z poszczególnych kadrów wylewa. Jest to też jedna z tych produkcji, o których zdecydowanie przyjemniej się rozmawia, niż ogląda.
-
Niedostatki "Twarzy" wychodzą na jaw tym bardziej, gdy zestawi się ją ze znakomitym "Body/Ciało". W tamtym filmie Szumowska udowodniła, że potrafi zaludnić ekranowy świat pełnokrwistymi bohaterami, którzy na naszych oczach ulegają nieoczekiwanej ewolucji.
-
Owszem, reżyserka wskazuje nieraz palcem na wyświechtane truizmy i bezsensowne przesądy, ale Twarz to też trochę test na polską autokrytykę godnościową. I jak potrafimy znieść czasami błędne postrzeganie nas samych.
-
Nie zgodziłabym się ze stwierdzeniem, że Twarz stanowi współczesną baśń. To obraz odsłaniający nasze wady jako narodu chwilami w zbyt kolokwialny oraz mało wyszukany sposób.
-
Jest to - delikatnie mówiąc - męczące i potwornie niesmaczne, a przy tym wtórne, nieśmieszne i w dodatku spóźnione o dekadę.
-
Szumowska ma w sobie dwie osobowości, albo może lepiej w tym wypadku napisać, że ma dwie twarze. Jedna to twarz subtelnego filmowca z "Body/Ciało". Druga ma wyraz infantylnego i pełnego fochów gniewnego dzieciaka z "W imię...". Niestety w "Twarzy" górę bierze to drugie oblicze.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Szumowska wolała pokazywać próbę egzorcyzmu czy ludzi biegających na golasa po sklepach niż przemyślenia, relacja bądź reakcje ludzi wokół głównego bohatera.
-
Nie bierze mnie ta satyra na społeczeństwo. Owszem, często jest celnie podana, ale inne filmy robiły to zdecydowanie lepiej i to głównie dzięki umiejscowieniu tego tematu jak wątek poboczny. Z drugiej jednak strony to ogromnie smutny film (w znacznej większości tylko na papierze - szkoda), ale doceniam go za to, że potrafił wzbudzić we mnie emocje. Kościukiewicz to tak dobry aktor, że ja nie wiem - uprzedzam, brak sarkazmu.
-
Choć rozumiem zamysł, to Szumowska powinna zrobić pełnokrwisty dramat. Nie wychodzi poza utarte i znane wszystkim schematy. A miała tutaj taką szansę.
-
To nie najlepszy film Szumowskiej lecz mimo wielu problemów scenariusza jestem zadowolony z seansu. Aktorstwo jest świetne, szczególnie Małgorzaty Gorol.
-
quo vadis w sumie, ale nawet dobrze, że się piętnuje, ale nie aż tak. nie hejtujmy tylko, ale zacznijmy ratować
-
Mało ciekawy scenariusz, a fabuła nieciekawa, niepotrafiąca zaangażować emocjonalnie widza.
-
-
Twarz polskiej wsi, ale jakaś taka niewyraźna. Otwarta, ale płytka krytyka Kościoła i prowincjonalnej mentalności, ale zbyt powierzchowna i bezrefleksyjna.
-
Ot, przykra sytuacja gdy na talent włażą skrajne poglądy i zjadają artystyczny potencjał.
-
Oto nasza polskość. Od walki o promocje w markecie po walkę o spadek już nad trumną. Celnie zobrazowane obserwacje naszego codziennego życia.
-