6.8
Pozytywnie oceniony przez krytyków
- 92% pozytywnych
- 18 krytyków
6.1
Pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 69% pozytywnych
- 16 użytkowników
Gloria stara się żyć pełnią życia. Kiedy w jednym z nocnych klubów poznaje czarującego mężczyznę, nowy romans rozbudza w niej nadzieje na przyszłość.
- Obsada: Julianne Moore, John Turturro, Michael Cera, Caren Pistorius, Brad Garrett
- Reżyser: Sebastián Lelio
- Scenariusz: Sebastián Lelio, Alice Johnson Boher
- Ostatnia aktywność krytyków: 13 czerwca 2019 (2 mies. temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 17 sierpnia 2019 (3 dni temu)
- Premiera kinowa: 24 maja 2019 (2 mies. temu)
- Premiera światowa: 7 września 2018 (11 mies. temu)
6.8
10.0
0.0
18
Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
92%pozytywnych
-
18recenzji
-
13ocen
-
12pozytywnych
-
1negatywna
-
8
Dzieło potrzebne, wyważone, wysmakowane, a przede wszystkim - niekrzykliwie i rzeczowe niczym deklaracje tytułowej bohaterki. -
7.8
W porównaniu z filmem Czego życzy sobie kobieta z udziałem Sharon Stone, traktującym przecież o tym samym, dzieło chilijskiego twórcy jest obrazem dużo bardziej udanym tak aktorsko, jak i stylistycznie, fabularnie i technicznie. Dowodzi tego, że w portretowaniu kondycji Amerykanów cudzoziemcy nie mają sobie równych, jeśli wziąć pod uwagę także arcyamerykański film Jackie popełniony przez rzeczonego Larraina. -
7.5
Gloria jest jak kobieta z sąsiedztwa. Jest jak nasza ciotka, matka czy pani od ubezpieczeń samochodowych, gdzie zresztą pracuje. Zwykła kobieta ze zwykłymi problemami. Nie spodziewajcie się więc po treści tego filmu żadnych fajerwerków. On przyciąga bo jest doskonale zagrany. -
7
Niebanalny film o kobiecie w niefilmowym wieku. -
7
To prawdopodobnie jeden z najlepszych filmów spośród tych, których powstanie było całkowicie niepotrzebne. -
7
"Gloria Bell" to taki właśnie film, w którym bohaterka zamiast patrzeć w kalendarz, zadręczać się i wzbudzać naszą litość, woli dać się podziwiać w czynie, wśród małych klęsk i prozaicznych sukcesów. Jej radość bez daty ważności i powaga, do której dojrzeje, wzbudza coś w rodzaju szacunku. A może nawet zazdrości. -
7
Wytwarza poczucie sisterhood, a twórca potrafi bez wielkich fajerwerków, umiejętnie wprowadzić coś autorskiego, bez truizmów do gatunku feel good movie. -
7
Porządne, zrelaksowane aktorstwo światowych gwiazd kina, delikatna melodia z nutką goryczy, przytłaczająca rutyna i wyrwanie się z niej - dla tych rzeczy warto dać Glorii Bell szansę. Nie pozostanie jednak prawdopodobnie zapamiętana na dłużej. -
7
Po obejrzeniu Glorii Bell chce się śpiewać i tańczyć. Smakować życia i, jak główna bohaterka, zawalczyć o swoje szczęście. -
6
Przyjemne kino środka. Raczej niezobowiązujące pod względem emocjonalnym, choć koniec końców krzepiące nieco nasze zastałe serca. -
6
Gloria Bell z humorem, ale i kilkoma gorzkimi obserwacjami, przygląda się drugiemu życiu współczesnych rozwodników zbliżających się do końcowej granicy wieku średniego. Umiejętnie portretuje blaski i cienie życia singli z odzysku, którzy nie do końca odcięli się od poprzednich związków. Brzmiący piosenkami, które stanowią ilustrację kolejnych etapów życia Glorii Bell, ma do przekazania, że nie warto się poddawać w poszukiwania szczęścia. -
6
Uwodzi - bez dwóch zdań, ale niestety nie ma szans ze swoim chilijskim pierwowzorem. Jeśli pamięta się choć odrobinę zjawiskową Paulinę Garcię, naprawdę trudno dać się porwać Julienne Moore. -
5
W "Glorii Bell" ginie właśnie autentyzm. Całość przypomina rekonstrukcję, o tyle udaną, co zbędną. Chyba błędem było posadzenie ponownie na fotelu reżysera Lelio. -
?
Jeżeli ktoś pamięta nagrodzoną kilka lat temu na wielu festiwalach chilijską tragikomedię "Gloria", to "Gloria Bell" zapewne da mu poczucie déja vu. Nie ma w tym nic dziwnego, bowiem amerykańska historia wzlotów i upadków w życiu dojrzałej kobiety nie tylko nie różni się specjalnie od latynoskiego pierwowzoru, ale nawet została nakręcona przez tego samego reżysera, Sebastiána Lelio. -
?
Niestety "Gloria Bell" dowodzi, że zrealizowanie remake'u własnego filmu jest jak powtórnie opowiedziany żart - za drugim razem rzadko bywa śmieszny. -
?
Dla niektórych będzie musicalem, dla innych melodramatem. Film chillijskiego reżysera Sebastiána Lelio to przede wszystkim psychologiczny portret kobiety wydostającej się z wnętrza społecznych uprzedzeń i głośno akcentującej swoje pragnienia. Warto go zobaczyć głównie ze względu na rewelacyjną rolę Julianne Moore. -
?
Ten słodko-gorzki komediodramat tanecznym krokiem porywa widzów do wnętrza świata kobiety tak samo wrażliwej, jak i silnej. I jest to opowieść wyjątkowo wnikliwa, czuła i empatyczna. -
?
Sebastián Lelio, przenosząc opowieść na amerykański grunt i niewiele zmieniając w jej wydźwięku, wyraziście podkreślił uniwersalny przekaz swojego obrazu. Wraz z doskonałymi aktorkami stworzył niezwykle wyrazisty, prawdziwy i złożony portret współczesnej kobiety.