Jeddite

Świetna realizacja scen katastrofy oraz fantastyczne zdjęcia zapewniają świetne widowisko! Chociaż część wątków jest niedociągnięta, to ogląda się ten serial bardzo dobrze.

Bardziej aktualna wiedza naukowa, ale na animacjach nie bardzo widać 30 lat różnicy w rozwoju efektów specjalnych. Dodatkowo częste przebitki na współczesnych archeologów, sprawiają wrażenie jakby ten serial był niskobudżetowym kuzynem oryginalnych "Wędrówek...".

Urocza komedia szpiegowska i serial o budowaniu rodziny. Ogląda się świetnie, choć ma swoje niedociągnięcia. Najbardziej uwierały mnie irytująco nieregularnie pojawiające się sceny po napisach oraz narrator, który w kółko wyjaśnia to, co widz już wie. Konwencja jest urocza, ale raz na parę odcinków zdarzają się mocniejsze sceny przemocy (chociaż nigdy nie przekraczają granic dobrego smaku, jak w niektórych animacjach dla dorosłych). Za to pojawianie się w serialu papierosów jest zbędne i głupie.

Twórcy miotają się, aby reanimować ten remake, ale to poległo już na etapie założeń, więc ciężko odratować ten serial.

Niezła produkcja szpiegowska z dobrym klimatem. Aczkolwiek bohaterka rozwiązuje sprawę, idąc jak po sznurku. Przydałoby się nią trochę zakręcić. Oraz uznać, że Białoruś ma coś takiego jak kontrwywiad i polscy agenci nie mogą sobie hasać po Mińsku, jak po Krupówkach.

Nie rozumiem fenomenu tego serialu. Od "Pamiętników z wakacji" różni go właściwie tylko profesjonalna realizacja techniczna. A tak analogicznie mamy nieciekawe historie antypatycznych ludzi. Rzekome przesłanie społeczne ogranicza się do kilku niezbyt subtelnych dialogów. Humor zazwyczaj żenujący lub obrzydliwy. I tylko wakacyjny klimat daje radę.

Serial, który z początku trochę irytuje powtarzalnym schematem programu kulinarnego. Jednak z czasem, gdy postacie otrzymują więcej miejsca dla siebie, okazuje się fajną zabawą typowymi motywami fantasy z masą ciekawych pomysłów i trochę szalonym, ale uroczym, humorem.

Zrobiony ze sporym rozmachem (jak na ówczesną TVP) sezon udanie zapełnia lukę w serialu dotyczącą okresu powstania warszawskiego.

Jeden z ciekawszych polskich seriali po '89 roku. Co prawda 1. sezon nie do końca przekonuje, ale już sezony 2-3 są naprawdę świetne, a pozostałe, mimo różnych momentów, trzymają przyzwoity poziom. Jest to serial, który stawia na relacje między bohaterami i efektowność, kładąc mniejszy nacisk na realizm historyczny. I może dlatego tak dobrze się go ogląda.

Sztampowy kryminał z drętwymi dialogami i głupio zachowującymi się postaciami. Ale chociaż ujęcia Tatr ładne.

Ciepły komediodramat z dość delikatnym, a momentami nieco żenującym humorem. Bardzo fajny pomysł na fabułę, ale szkoda, że wątek detektywistyczny przez większość czasu spada mocno na drugi plan.

Anime o walkach mechów, gdzie same walki nie są zbyt widowiskowe, ani istotne, a na pierwszy plan wysuwają się problemy i relacje bohaterów. Niestety poziom odcinków jest nierówny. Pierwsza połowa serialu jest dość przyjemna, a w drugiej robi się mroczniej, brutalniej i bardziej męcząco. Dwa ostatnie odcinki to już bezsensowna, nużąca sieczka. A obecne w każdym odcinku obsesje seksualne twórców są często, aż nazbyt żenujące.

"Dekameron" nie jest ekranizacją powieści Boccacia (bierze z niego tylko czas/miejsce akcji oraz ogólną ideę), choć zachowuje frywolny duch oryginału. Jednak serial ma trochę dziwaczny humor, do którego nie zdołałem się przekonać. Przeszkadza również obsada dobierana z klucza politycznej poprawności.

Z jednej strony, serial trzyma się komiksowej historii powtarzając nawet dokładnie niektóre sceny i dialogi (co nie jest złe, bo są świetne). Z drugiej, dodaje nowe elementy, co bywa dobre (wiele udanych żartów, pogłębienie niektórych postaci, historia po napisach), jak i złe (kilka sztucznych dialogów z leniwymi ekspozycjami, nowe postacie, które są zbędne (Metadana) lub irytujące (Apoteka, matka Cezara)). Poziom animacji niższy, niż w filmach. Jednak całościowo jest to bardzo dobra rozrywka.

Świetny skandynawski kryminał - treściwa i ciekawa historia, bardzo dobrze wykreowani bohaterowie i mroczno-piękny jesienny klimat.

Serial ma wysoki próg wejścia - początkowo jest tu dużo gadania o polityce międzynarodowej i osobach, które nie pojawiają się na ekranie. Jednak gdzieś w połowie pierwszego sezonu opowieść zaczyna się skupiać na głównej intrydze i postaciach, co wychodzi mu zdecydowanie na dobre. Co prawda Kate często irytuje swoją postawą harcereczki wiecznie ratującej świat, ale już Hal, dyplomata z syndromem odstawienia od stanowisk, jest bardzo ciekawą postacią.

Sprawna komedia kryminalna z motywem zamiany miejsc. Chociaż ogólnie dobre wrażenie psują trochę epizody dziwacznego humoru (np. scena z UFO).

Technicznie (efekty, dekoracje, kostiumy) na bardzo dobrym poziomie. Fabularnie dość powoli się rozkręca, ale ostatecznie potrafi zaciekawić.

Bardzo dobry serial gangsterski ze świetnie napisanymi i zagranymi postaciami (Farrell i Milioti!). Mimo kilku naciągnięć scenariuszowych (niektóre plany Pingwina są lepione na ślinę), ogląda się bardzo dobrze.

Mimo zdecydowanego nadmiaru niepotrzebnych, niesmacznych i nadmiernie naturalistycznych scen przemocy, jest to porządny akcyjniak ze świetnie zbudowanymi bohaterami i masą czarnego humoru. Jeśli podobał wam się "Legion samobójców" Gunna, to pokochacie też "Koszmarne komando".

Sitcom w typie "Przyjaciół", choć ci przyjaciele są mało sympatyczni (poza Eleine. Ale już Kramer, czy George są wyjątkowo antypatycznymi typkami). Niemniej serial ten zapewnia kupę śmiechu. Ciąży mu tylko nieudany 1 sezon (na szczęście tylko 5 odcinków), ale już od 2. sezonu poziom jest nieustannie równy i wysoki.

Ten czysto rozrywkowy i komiksowo przerysowany serial daje zaskakująco dużo frajdy. To efekt świetnej chemii między głównymi bohaterkami oraz oryginalnego podejścia, dzięki któremu nastoletnie problemy nie wyglądają tak sztampowo, jak w typowych filmach o nastolatkach. Problemem są tylko nieciekawe historie miłosne, które w pewnym momencie spychają na bok to, co najlepsze w tym serialu - pogonie za przestępcami i relacje między siostrami.

Ten serial to 7 bardzo dobrych historii, opartych na opowiadaniach Józefa Hena. Zrealizowane jest to dobrze i nieźle się ogląda, mimo widocznie niewielkiego budżetu. Jedyne co naprawdę tu uwiera, to słaby montaż, który funduje nam gwałtowne przeskoki między scenami i ujęciami, co często sprawia wrażenie, jakby wycięto z serialu jakieś ważne fragmenty.

Dobrze napisane i zagrane. Z wieloma wyrazistymi bohaterami (w tym margrabia Ansbach - najlepszy czarny charakter w historii polskich seriali). Akcja jest prowadzona bardzo sprawnie i z odpowiednim napięciem. A wszystko zilustrowane pamiętnym motywem muzycznym. Mimo widocznych gdzieniegdzie braków budżetowych, ogląda się to świetnie. Tak powinno się kręcić seriale przygodowe.

Przyzwoita przygodówka o poszukiwaniu skarbów, którą nieźle się ogląda. Nawet mimo pewnych niedociągnięć w animacji, drewnianego humoru Lary oraz słabo wypadających momentów z wewnętrznymi problemami bohaterki. Pojawia się trochę krwi i przemocy, ale na szczęście jest to trzymane w ryzach i nie zmienia serialu w jakieś absurdalne, niesmaczne gore.

Serial w typie "Sukcesji" (nawet czołówka nawiązuje do czołówki "Sukcesji"). Ma swoje zalety - klimat norweskiej prowincji i specyfikę branży łososiowej. Jednak w porównaniu do "Sukcesji" nie ma tak dobrego scenariusza (starcia biznesmenów przypominają czasem wyścig ślepców), wyrazistych postaci (najsłabszą postacią jest Gjert - niby doświadczony przedsiębiorca, a zachowuje się jak obrażony przedszkolak), czy specyficznego humoru. Do obejrzenia, ale bez zachwytów.

Serial ma trochę niedzisiejsze tempo, płynie wolno, często gubiąc gdzieś główne śledztwo. Jednak jest to nieźle zrealizowane widowisko kostiumowe, więc miłośnikom tego typu kina powinno się to nieźle oglądać.

Pierwsze 3-4 sezony to prawdziwe 10/10. Historia życia Elżbiety przeplatająca się z dziejami Wielkiej Brytanii i zmieniającym się światem - świetnie napisane, wzbudzające emocje i świetnie zagrane. Niestety w ostatnich sezonach twórcy nie zdołali uniknąć pułapki i dali zepchnąć Elżbietę do trzeciego szeregu, wysuwając na czoło Dianę (której historia była już wałkowana na tysiące sposobów i w tym serialu po prostu nuży).

Animacja w tym serialu jest gładka i przyjemna dla oka, ale w ruchu i szczegółach widać braki (animacja z lat 90. wyglądała lepiej i miała lepszy klimat). Odcinki są zabawne, lecz wiele z nich ma problemy z fabułą i wątpliwym przesłaniem. Prowadzenie postaci też nie zawsze jest konsekwentne. Niektóre postaci nawet skrzywdzono, jak Migotkę (w tej wersji to egocentryczna i sfochowana raszpla), czy w jednym z odcinków Włóczykija (odcinek z Włóczykijem wojującym anarchistą). Ogólnie - średniak.

Całkiem dobra opowieść o przyjaźni, z ładnymi zdjęciami przyrody i dziecięcą bohaterką, która dobrze gra. Niestety serial cierpi na wiele problemów - przede wszystkim bardzo powolne tempo, jak na 6-odcinkowy format. Drażni również sporo niepotrzebnych scen (na czele z durną nagą sceną na śniegu), dobór aktorów z klucza politycznej poprawności oraz przeczące wszelkiej logice metody wychowawcze Mattisa.

Bardzo dobrze zrealizowany serial wojenny. 2 sezon też trzyma poziom, ale szkoda, że tam na pierwszy plan wysuwa się najbardziej antypatyczna postać.

Pierwszy sezon to świetny kryminał z dusznym klimatem i niejednoznacznym zakończeniem (10/10). Drugi sezon poszedł bardziej w sensację i miał kilka niezłych scen akcji, ale też absurdalne rozwiązanie zagadki (6/10). Trzeci sezon bliższy jest klimatom pierwszego, ale nie jest już tak dobrą historią (7/10). Dodatkowo serial ma talent do tworzenia postaci antypatycznych, głupich nastolatków (szczególnie sezony 2 i 3). Całościowo jest to jednak jeden z najciekawszych polskich seriali ostatnich lat.

Perfekcyjny sitcom z nietypowym dla tego gatunku zakończeniem.

Perfekcyjny sitcom z masą czarnego i ciętego humoru.

"Czarna Żmija" w najlepszej formie - z przezabawnymi żartami i bezbłędnym aktorstwem. Perełka wśród historycznych sitcomów.

Absolutnie niepoprawny humor i zabawa historią. Jednak tu jeszcze twórcy nie rozkręcili się tak bardzo, jak w następnym sezonie.

B-klasowa produkcja o złodziejach szukających skarbu. Poziom nierówny - raz prezentuje całkiem zabawne sceny przygodowe, by zaraz dowalić scenariuszowymi niedoróbkami. Raz idzie na poważnie, by zaraz zahaczyć o pastisz (choć w drugim sezonie wszystko jest już lepiej wyważone). Jednak może być to lekki, rozrywkowy seans na niedzielne popołudnie.

Ciekawy pomysł na przedstawienie pewnego zjawiska na przestrzeni stu lat i zebrania w jednym serialu tylu historycznych postaci (takie polskie Avengers). Jednak mała liczba odcinków wymusza daleko idące skróty fabularne, które nie pozwalają w pełni zżyć się z bohaterami. Poziom odcinków jest bardzo nierówny. Serial często też popada w nauczycielski ton. Jednak miłośnicy kina historycznego na pewno obejrzą ten serial z zainteresowaniem.

Przyzwoity serial, mimo kilku naciąganych rozwiązań fabularnych. Plus za umieszczenie akcji w marynistycznych klimatach.

Dużo w tym kiczu, ale jest to kicz kontrolowany, składający się na lekką, zabawną i bezpretensjonalną przygodówkę o piratach. Sympatyczne postacie i ciekawe relacje między nimi. Świetnie się ogląda.

Mimo że z sezonu na sezon historia robi się coraz bardziej telenowelowa, to do końca trzyma poziom i przyjemnie się ogląda. Dobrze odwzorowana epoka międzywojenna. Ciekawie również pokazuje pracę w międzywojennej korporacji.

Serial, który bardzo przyjemnie się ogląda. Znajdziemy tu wszystko, co polubiliśmy w "Domu z papieru" - kreatywne włamania, dobrze budowane napięcie, lekki, rozrywkowy ton, przestępcy, których bardziej interesują romanse, niż kradzieże itd. Jednak nie ma to, aż takiego błysku, jak pierwsze sezony "Domu z papieru".