Neon Genesis Evangelion

Ponadczasowy klasyk, który ciągle broni się z perspektywy czasu dzięki wspaniałym postaciom i reżyserii oraz temu jak wymyka się byciu typowym mecha anime.

Zaczyna jak prostacka bzdura, kończy pretensjonalną psychologiczną wiwisekcją bohaterów. Jakimś cudem to gra.

Anime o walkach mechów, gdzie same walki nie są zbyt widowiskowe, ani istotne, a na pierwszy plan wysuwają się problemy i relacje bohaterów. Niestety poziom odcinków jest nierówny. Pierwsza połowa serialu jest dość przyjemna, a w drugiej robi się mroczniej, brutalniej i bardziej męcząco. Dwa ostatnie odcinki to już bezsensowna, nużąca sieczka. A obecne w każdym odcinku obsesje seksualne twórców są często, aż nazbyt żenujące.

Konglomerat rożnych, zdawało się niepasujących do siebie gatunków idealnie złączonych w całość. Coś, co zaczyna się jako zwykły film przygodowy z mechami i urocza komedyjka zamienia się z czasem w ściskającą za gardło psychodramę.

Samotność, odrzucenie, depresja Shinjego udziela się i nam. Skoro świat cię odrzucił dlaczego masz się dla niego poświęcać? Jedno z japońskich arcydzieł lat 90.

Hehe, jakie fajne mechy, jaki śmieszny pingwin… O Boże! O kuwa!
Serial, w którym każdy bohater wszystkich nienawidzi, a przede wszystkim samego siebie. Brzmi jak coś dla mnie.
Finałowe odcinki rozwalają emocjonalnie.

evangelion best anime

Szybki recap: co, nie, jak, ahaaa, co, ale czadowe, czekaj co on powiedział, ale fajne, co

Ta końcówka..

Dekadę temu byłbym zachwycony.

Wielkie roboty, imołszyns, wielkie potwory, cringe, problemy psychiczne. Brzmi jak sklejone kropelką, ale jednak się trzyma. Od razu się zabieram za The End...