7.0
Pozytywnie oceniony przez krytyków
- 83% pozytywnych
- 7 krytyków
?
Czeka na przynajmniej 3 oceny użytkowników
- 100% pozytywnych
- 2 użytkowników
Bohater "Dzikiej gruszy", absolwent pedagogiki Sinan, przed ostatnimi egzaminami wraca do rodzinnego Çan w północno-zachodniej Turcji. Jako przybysz z większego miasta patrzy z mieszanką niechęci i pobłażania na prowincjonalną społeczność, którą opuścił przed laty. Stopniowo jednak życie w Çan angażuje go coraz bardziej, a marzenia o sukcesie - i wymarzonej karierze pisarza - okazują się trudne do urzeczywistnienia.
- Obsada: Dogu Demirkol, Murat Cemcir, Bennu Yıldırımlar, Hazar Ergüclü, Serkan Keskin
- Reżyser: Nuri Bilge Ceylan
- Scenariusz: Nuri Bilge Ceylan, Akin Aksu, Ebru Ceylan
- Ostatnia aktywność krytyków: 28 grudnia 2018 (3 mies. temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 18 kwietnia 2019 (4 dni temu)
- Premiera kinowa: 10 maja 2019 (za 17 dni)
- Premiera światowa: 18 maja 2018 (11 mies. temu)
7.0
10.0
0.0
7
Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
83%pozytywnych
-
7recenzji
-
6ocen
-
5pozytywnych
-
1negatywna
-
8
Raczej nikogo nie zdziwi informacja, że jest to film absolutnie przepiękny. Cudowne zdjęcia są już od dawna obowiązkowym elementem każdej produkcji Turka i tu również możemy cieszyć oczy pięknymi panoramami, pomysłowymi ujęciami, czy wspaniale iskrzącym się śniegiem. -
8
Dzieło, przy którym oddychamy dokładnie takim samym powietrzem, jakie unosi znad przerzucanych w trakcie skupionej lektury stron wielkiej powieści. Dostojewskiego, Steinbecka, Nabokova, Márqueza. Nowy film Turka to tego kalibru produkcja. -
7
Dla wielu widzów może to być niełatwe wyzwanie, ja jednak przyznam, że dałem się - po raz kolejny - ponieść tej wysmakowanej opowieści. Zwłaszcza, że "Dzika grusza" jest, podobnie zresztą jak i poprzednie filmy laureata Złotej Palmy przesiąknięta pięknym, melancholijnym spojrzeniem na naszą egzystencję. -
7
Mądry i gorzki, rozwiewający iluzję, którą pielęgnuje każdy z nas - iluzję sukcesu. -
7
ozkochany w Bressonie, Ozu i Tarkowskim, Ceylan celuje od kilku lat w podobnie ascetyczny i totalny model kina - próbuje zawrzeć w pojedynczej opowieści jak najmniej, aby powiedzieć jak najwięcej. -
5
Po seansie, jakby zarażeni, wychodzimy sfrustrowani i wracamy do naszej codzienności. Niektórzy nie dotrwają jednak do końca. -
?
To jeden z tych filmów, które skłonni jesteśmy nazywać "utworami" lub "dziełami" - dobry przykład sztuki wysokiej. To kino erudycyjne, przywodzące na myśl projekty Bergmana czy Michałkowa, odcinające się od estetyki innych współczesnych twórców.