Wielkie zimno

Francuska komedia wychodzi od dobrego pomysłu, początkowo bawi, ale niestety coraz bardziej mrozi banalnymi rozwiązaniami.

Ogląda się bez frajdy, bez entuzjazmu, zaiste - na zimno.

Na pograniczu francusko-belgijskiego humoru.

Pomysłów twórcom nie brakowało, ale mam wrażenie, że Wielkie zimno mogło być obrazem śmieszniejszym. Zabrakło przekonania.

Zalicza swoje wzloty i upadki, jednak niedostatki w humorze i fabule uzupełniają świetnie napisane i zagrane postacie. To sprawia, że tę czarną komedię ogląda się bez wielkiego zażenowania i można się na niej dobrze bawić.

Naprawdę solidnie wykonany warsztatowo i chociaż fabularnie w wielu miejscach można poczuć niedosyt, a komediowo brakuje mu zdolności umiejętnej "jazdy po bandzie", to sumarycznie odbieram go raczej pozytywnie.

To, z jaką klasą Gérard Pautonnier naśmiewa się z naszej codzienności, przypomina geniusza Aki Kaurismaki. Wielkie zimno jest pełne ciętych żartów z naszego ego, a z drugiej strony wywołuje dużo uśmiechu przy każdej scenie, kiedy na ekranie pojawia się starsza pani, żywiołowość której upewnia nas, że sama nie szybko skorzysta z usług Edmonda Zwecka.