Riko prawie bocian

Z pewnością spodoba się młodszym widzom, ale nie zostanie ich ulubionym filmem. Maluchom zabraknie postaci, z którymi mogłyby się identyfikować.

Nie wszystkie dzieci nadążą za językowymi zabawami tłumaczy. Sporo kontekstów, ale i przesłania wydaje się zarezerwowane dla starszych, już nawet nastoletnich widzów, których za to proste fabularnie przygody Riko raczej znudzą.

Dość pokręcona i miejscami pozwalająca sobie na dość nieoczywiste postacie fabułka skierowana do bardzo młodego odbiorcy. Ja może jestem troszkę za stary na takie cudeńka, ale czas nie był do końca stracony.

Barwny, dynamiczny, ma wiele efektownych scen i bardzo uproszczoną fabułę skierowaną do młodszych dzieci, ale jednocześnie dość chaotycznie skonstruowaną i z wieloma niedopowiedzeniami, więc dorosłych może to irytować.

Europejski film jest więc całkiem sympatyczną bajką dla dużych i małych dzieci, która przysporzy kilku uśmiechów, a nawet kilku parsknięć śmiechem. Mimo wszystko - raczej nie wytrzyma próby ponownych seansów, ani nie zostanie w głowie na dłużej. Z drugiej strony - jako jednorazowa rozrywka na rozluźnienie, sprawdzi się całkiem nieźle.

Choć istnieje dużo zgrabniej opowiedzianych, mądrzejszych i ciekawszych plastycznie animacji, "Riko prawie bocian" zasługuje na Waszą uwagę. W niszy średniobudżetowych, europejskich animacji, które ani nie obrażają naszej inteligencji, ani nie działają jak środek nasenny, wyróżnia się mądrym przesłaniem oraz bohaterami z nieco innej, psychodelicznej bajki.

Jeśli więc szukacie filmu, na który możecie zabrać swoje pociechy, to Riko prawie bocian powinien im się spodobać. Dobrze wiedzieć, że europejska animacja potrafi jeszcze zaskoczyć i zainteresować widza.

Film przedstawia prostą historię opowiedzianą w łatwy, absorbujący i przystępny sposób - tym samym trafiającą do serc i umysłów najmłodszych, dodatkowo uczącą akceptacji na tle rasowym i seksualnym oraz motywującą do realizacji marzeń.