Siostry Laura i Kate posiadają niezwykłe zdolności - potrafią komunikować się z duchami. Ich klient, producent André Korben, chce za wszelką cenę uwiecznić na taśmie filmowej dowód istnienia świata nadprzyrodzonego.
- Aktorzy: Natalie Portman, Lily-Rose Melody Depp, Emmanuel Salinger, Amira Casar, Pierre Salvadori i 15 więcej
- Reżyser: Rebecca Zlotowski
- Scenarzyści: Rebecca Zlotowski, Robin Campillo
- Premiera kinowa: 24 lutego 2017
- Premiera światowa: 8 września 2016
- Dodany: 12 stycznia 2017
-
Wydaje się być niewykorzystanym dobrym pomysłem na film.
-
Urzeka swoją aurą spokoju, elegancji i stonowania.
-
Obraz, którego się nie ogląda, lecz w niego wnika - i albo w niego uwierzy, niczym w seanse spirytystyczne, albo kompletnie zaneguje.
-
Nie brakuje polskich akcentów, ale na tym kończą się jego nieliczne zalety. Brak jakiejkolwiek chemii pomiędzy Portman i Depp oraz scenariusz, który pisano chyba po ciemku, nie tylko skutecznie zdławi zainteresowanie zjawiskami nadprzyrodzonymi, ale sprawi, że zupełnie straci się wiarę w reżyserskie umiejętności Zlotowski.
-
W dość nierównym i nijakim Planetarium Portman oraz Salinger swoimi magnetyzującymi osobowościami oraz świetną grą utrzymują resztki zainteresowania widza.
-
Ten piękny diamencik jest bowiem nieco pozbawiony pasji, perypetie sercowe głównych bohaterów oglądamy trochę tak, jak ciała niebieskie w tytułowym przybytku - siedząc bezpiecznie w fotelu, z daleka, nie przejmując się specjalnie, wszak to tylko pokaz.
-
"Planetarium" nie przekonuje do siebie. Ma się wrażenie, że cała "intryga" powstała tylko po to, by Portman mogła założyć na siebie kilka strojów z epoki i zrobić sobie kilka fajnych fotek. Film za to nudzi doszczętnie.
-
W intrygujący sposób mieszka gatunkowe konwencje, w pewnym momencie sam stając się namysłem nad naturą kinowego medium. Do tego osadzony jest w fascynującym momencie historycznym.
-
Ładnie wykonany średniak, w którym dobre pomysły i fantastyczna kreacja największej gwiazdy równoważą się z fabularnym chaosem i rozmytą ogólną koncepcją dzieła.
-
Otwiera różne furtki interpretacyjne, a zarazem wydaje się niespełniony, obdarty z tajemnicy i zupełnie nieangażujący emocjonalnie.
-
Szaleńcze próby uchwycenia niemożliwego, bohaterowie którzy odchodzą ze swoimi tajemnicami i ciągłe napięcie podsycane muzyką - to chyba najbardziej charakteryzuje obraz. Balansujemy między wczoraj i dziś, jawą i snem, światem rzeczywistym i fantastycznym. A mistrzowska gra aktorów opleciona doskonałą muzyką sprawiają, że im dłużej oglądamy film, tym trudniej znaleźć granicę miedzy jednym a drugim...