Ciche miejsce: Dzień pierwszy

Bardzo lubię te - w sumie już - franczyzę! Ma w sobie coś takiego hipnotyzującego. Najlepszym elementem jest z pewnością małodialogowość , skupienie się na wyrazie twarzy , pewnego rodzaju powrotu do kina niemego, a jednocześnie dźwięk w filmie robi tu niesamowitą robotę przykuwając widza do niespodziewanych dźwięków. To też ciekawy dyskurs socjologiczno-społeczny, pokazujący co jest tak naprawdę w życiu ważne itp. Nyong'o i Quinn aktorsko miażdżą - niesamowita ekspresja. Wart obejrzenia.

To imponujący prequel, który doruwnuje wcześniejszym filmom z serii pod względem napięcia i emocjonalnego oddziaływania. Film przenosi nas do początku inwazji kosmitów, tym razem w sercu Manhattanu, gdzie Lupita Nyong'o błyszczy jako Samira.
Sarnoski, wspaniale łączy momenty grozy z ludzką historią, skupiając się na relacji Samiry z Ericem. Film pełen jest intensywnych scen, które sprawiają, że „Day One” jest zarówno emocjonalnym, jak i najstraszniejszym filmem z serii.

5,5/10. Najsłabsza część. Bardzo cicha, kameralna, intymna, choć rozgrywa się w wielkim, głośnym Nowym Jorku. Bez dużego napięcia i emocji, ale ta Lupita!

Myślałem, że przeniesienie akcji do zaludnionego Nowego Jorku całkowicie zaburzy klimat kameralnej apokalipsy poprzednich części, na szczęście się pomyliłem.

To wciąż opowieść bardzo intymna, nie skupiająca się na zagładzie, ale na postaciach. Próbujących przeżyć, relacjach między nimi. Ciche Miejsce nie stało się kolejnym bombastycznym i parodystycznym zarazem efekciarstwem, co warto docenić. A Lupita wyczarowała postać z krwi i kości, której się kibicuje. Kotki też to lubią.

Ma kilka świetnych momentów i jest takie uroczo kameralne i smutne, ale takie trochę o niczym. Przynajmniej lepsze od dwójki.

Efektowny i przerażająca kontynuacja super serii ,dobre rolei efekty

„Ciche miejsce: Dzień pierwszy” trudno nazwać horrorem, ale to bardzo wartościowy film. Pokazuje, że nawet w najtrudniejszych chwilach można urozmaicić sobie życie i wcale nie trzeba się załamywać. Ludzie bywają zbyt głośni i pragną za wiele, co może prowadzić do zagłady świata. Aktorzy doskonale oddają emocje samym zachowaniem, bez zbędnych słów. Interesujący pomysł i świetna realizacja.

Tragiczny horror, zbędny prequel i tylko częściowo zadowalający dramat. Marnuje potencjał nie skupiając się na rozwinięciu tego co nie wystarczająco ciekawe.

Zagłada karą dla ludzkości za nadmierny hałas? Brzmi ciekawie, chociaż nie pociągnięte. Ciekawa bohaterka i rewelacyjny kot. Angażujące. Dobrze zmontowane sceny ataku.