Ciche miejsce: Dzień pierwszy

To imponujący prequel, który doruwnuje wcześniejszym filmom z serii pod względem napięcia i emocjonalnego oddziaływania. Film przenosi nas do początku inwazji kosmitów, tym razem w sercu Manhattanu, gdzie Lupita Nyong'o błyszczy jako Samira.
Sarnoski, wspaniale łączy momenty grozy z ludzką historią, skupiając się na relacji Samiry z Ericem. Film pełen jest intensywnych scen, które sprawiają, że „Day One” jest zarówno emocjonalnym, jak i najstraszniejszym filmem z serii.

Zagłada karą dla ludzkości za nadmierny hałas? Brzmi ciekawie, chociaż nie pociągnięte. Ciekawa bohaterka i rewelacyjny kot. Angażujące. Dobrze zmontowane sceny ataku.

5,5/10. Najsłabsza część. Bardzo cicha, kameralna, intymna, choć rozgrywa się w wielkim, głośnym Nowym Jorku. Bez dużego napięcia i emocji, ale ta Lupita!

Tragiczny horror, zbędny prequel i tylko częściowo zadowalający dramat. Marnuje potencjał nie skupiając się na rozwinięciu tego co nie wystarczająco ciekawe.

Bardzo lubię te - w sumie już - franczyzę! Ma w sobie coś takiego hipnotyzującego. Najlepszym elementem jest z pewnością małodialogowość , skupienie się na wyrazie twarzy , pewnego rodzaju powrotu do kina niemego, a jednocześnie dźwięk w filmie robi tu niesamowitą robotę przykuwając widza do niespodziewanych dźwięków. To też ciekawy dyskurs socjologiczno-społeczny, pokazujący co jest tak naprawdę w życiu ważne itp. Nyong'o i Quinn aktorsko miażdżą - niesamowita ekspresja. Wart obejrzenia.