7.6
Bardzo pozytywnie oceniony przez wielu krytyków, uznany
- 100% pozytywnych
- 44 krytyków
7.0
Pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 100% pozytywnych
- 6 użytkowników
Daniel i Katie muszą stawić czoła bezdusznej biurokracji. Mimo codziennych problemów, na nowo odnajdują prawdziwą przyjaźń i radość życia.
- Obsada: Dave Johns, Hayley Squires, Briana Shann, Dylan McKiernan, Kate Rutter
- Reżyser: Ken Loach
- Scenariusz: Paul Laverty
- Ostatnia aktywność krytyków: 16 października 2019 (3 mies. temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 18 lipca 2019 (6 mies. temu)
- Premiera kinowa: 21 października 2016 (3 lata temu)
- Premiera światowa: 13 maja 2016 (3 lata temu)
7.6
10.0
0.0
44
Bardzo pozytywnie oceniony przez wielu krytyków,
uznany
-
100%pozytywnych
-
44recenzje
-
31ocen
-
31pozytywnych
-
0negatywnych
-
10
Broni się jako dzieło sztuki. Ma świetne, inteligentne i pełne humoru dialogi, postaci są dobrze poprowadzone i wiarygodne, a fabuła łączy prostotę i głębię. Chwyta za serce, ale nie epatuje pornografią cierpienia. -
9
Odtrutka na wszelkie blockbustery. Film, który nie pozostawia obojętnym i jednocześnie przypomina, że jesteśmy tylko małymi trybikami w wielkiej państwowej machinie. -
9
Choć cały scenariusz nieco trąci banałem jednoznacznie gloryfikując biednych i bezsilnych wobec władzy bohaterów, to jednak w czasie seansu całym sercem jesteśmy po ich stronie i kibicujemy im w walce z nieludzkim systemem urzędniczym. -
9
Prosty, oszczędny w słowach acz dobitny, manifest tytułowego bohatera, pod którego epigramatyczną formą, pełną wściekłości i żalu, mógłby podpisać się niejeden z nas. -
8.5
Loachowi udało się pogodzić w swoim filmie bardzo różne elementy: gniew i desperację, humor i najczystsze przywiązanie. -
8.5
Bardzo przejmująca, niezwykle prawdziwa oraz "na czasie" opowieść, która traktuje o sprawach pozornie prostych. -
8.3
Ukazuje, że ze światem dzieje się coś niedobrego na wielu poziomach. W samym środku sytej Europy człowiek może być skutecznie pozbawiany człowieczeństwa. -
8.3
Ken Loach tym gorzkim, choć niepozbawionym humoru, filmem mówi: wystarczy iskra, aby ruszyła lawina walki z biurokracją, wystarczy jedna bezduszna decyzja, by zgasić ostatni płomień w ludzkim sercu. -
8.3
Spokojny krzyk, ale stanowczy sprzeciw. -
8.3
Boleśnie aktualne kino. -
8
Prostymi środkami, niemal dokumentalną realizacją "Ja, Daniel Blake" łapie za serce, unikając jak ognia emocjonalnego szantażu. -
8
Oglądajcie, bo to kawał Waszej i mojej ulicy. Prawdziwy i szczery do bólu. -
8
Nawet jeśli trochę przesadzona, jest to bardzo ciekawa wizja świata, w którym żyjemy. Zdecydowanie dająca do myślenia. -
8
Loach w tej materii obraca się znakomicie, i jak mało kto ciętą i celną ironią piętnuje absurdy niemal kafkowskiego systemu. -
8
Ludzie pokochają film Loacha, jestem tego pewien. Dlaczego? Bo wszyscy, mniej lub bardziej, przechodziliśmy przez nonsensy, których na naszych oczach doświadcza główny bohater. -
8
Znakomity film, który daje do myślenia. -
7
Kino ważne, zaangażowane i uświadamiające nam pewne społeczne sprawy, może i z publicystycznym zacięciem, ale też z niesamowitą mądrością. -
7
Cichy i spokojny film - realistyczny jak rzadko kiedy. -
7
Dave Johns jest genialny od pierwszej sceny i takim pozostaje do samego końca. -
7
Bardzo ludzki, bliski dramat prezentujący nierówną walkę starszego już bohatera z systemem, bezdusznymi procedurami oraz ludźmi, którzy postępują według procedur, nie zważając na logikę. -
7
Choć pokazuje świat szary i okrutny, nie stawia na ludzkości krzyżyka. -
7
Pogodny i delikatny, bez nastawienia na szokowanie czy złośliwe piętnowanie. -
7
Porusza ważny społecznie temat, dramat i emocje opierając w zasadzie tylko i wyłącznie na wyrazistych postaciach. Obraz nie oferuje bowiem nic ponad dobrze rozegraną historię. To jednak wystarcza, aby stworzyć ujmujący film.
-
6.7
Ma prostą formę, przez co obraz zyskuje, sprawia wrażenie autentycznego. -
6.7
Widziałem już lepsze filmy Loacha, ale i tak trzyma poziom nieosiągalny dla wielu młodych zdolnych. -
6.7
Jest coś delikatnego w sposobie, w jaki Ken Loach wyreżyserował nagrodzony Złotą Palmą w Cannes film o poważnych problemach brytyjskiego systemu pomocy społecznej. -
6.7
Klasyczny słodko-gorzki film brytyjskiego kina pięknoduchów walczących z Margaret Thatcher i jej polityczną spuścizną. -
6.5
Miesza ze sobą elementy dramatu z delikatnym zaznaczeniem komedii, a może romansu, co podsyca pozytywnie fabułę. Szkoda tylko, iż walka, którą toczy tytułowa postać jest aż tak jednostronna, bowiem psuje to całościowe postrzeganie produkcji. -
6
Wymieszanie zachwycających, mocnych sekwencji z wyjątkowo nieprawdopodobnymi, miałkimi fantazjami nie służy filmowi, który mógłby być świetnym portretem jednego z ostatnich proletariuszy w dwudziestowiecznym znaczeniu tego słowa.
-
6
Można tylko pomarzyć, by ktoś w Polsce tak rzetelnie potrafił rozliczać "przyjazne państwo" i inne "dobre zmiany", które są ładnymi sloganami, a w wielu przypadkach też mają niewiele wspólnego z rzeczywistością.
-
6
Łatwo Blake'owi kibicować, zaś reżyser z powodzeniem łączy komediowe i dramatyczne tony. Szkoda tylko, że najmniej ciekawa walka, ta, którą toczy ze sobą dwóch Loachów, eksponowana jest w filmie najmocniej. -
?
Patetyczny koniec i jasno wypowiedziana myśl podsumowująca całość seansu zamieniają prostą historię osoby pokrzywdzonej przez los w polityczną broń wymierzoną w tych sprawujących władzę. -
?
Jest wyciągnięciem ręki w stronę ludzi przegranych, ale walczących o zachowanie swojej godności, nie poddających się. Oglądanie takich filmów w naszym kraju, gdzie kapitalizm przybrał karykaturalną formę, jest bezcenną wartością. -
?
Ten skromy film ogląda się z zapartym tchem i biernym oporem, do którego uzewnętrznienia namawia twórca. -
?
Jak najbardziej słuszny, ale niestety niestrawny. -
?
Zostawia widza ze ściśniętym sercem. -
?
Drażni nadpsute europejskie sumienie, pokazując, że w pozornie szczęśliwych społeczeństwach dobrobytu "jest miejsce" na niezasłużoną nędzę. -
?
Trudno znaleźć drugi film, który w tak prosty, szczery i otwarty sposób opisałby bolączki współczesnego zachodniego świata. -
?
Z jednej strony "I, Daniel Blake" jest potrzebny, bo nigdy nie za mało mówienia o słabych i odsuwanych przez okrutne systemy społeczne ludziach. Z drugiej - filmowo Loach nie potrafił swojej historii obronić. -
?
Siła szlachetnie prostego "Blake'a" polega na tym, że pozornie nieefektownym pojęciom udało się nadać na ekranie olbrzymią atrakcyjność. -
?
Ważny głos przeciwko odzieraniu człowieka z godności, a więc zawsze aktualny. -
?
Błyskotliwy, silnie oddziałujący na emocje, obfitujący w sceny, które naprawdę trudno będzie wymazać z pamięci.
