- 100% pozytywnych
- 17 krytyków
- 74% pozytywnych
- 22 użytkowników
Palestyński autor znów kieruje kamerę na siebie. Tym razem, żeby dziwić się codziennym życiem, ludzkim twarzom i zwyczajom: na Bliskim Wschodzie, w Paryżu i Nowym Jorku. Przypomina, że gdy uważnie przyjrzeć się znajomym miejscom, można w nich odkryć wiele drobnych cudów i śmiesznostek.
- Aktorzy: Elia Suleiman, Tarik Kopty, Ali Suliman, Holden Wong, Robert Higden i 15 więcej
- Reżyser: Elia Suleiman
- Scenariusz: Elia Suleiman
- Premiera światowa: 24 maja 2019
- Ostatnia aktywność: 14 marca
- Dodany: 16 maja 2019
-
7.6Bardzo pozytywnie oceniony przez krytyków
-
100%pozytywnych
-
17krytyków
-
17recenzji
-
13ocen
-
13pozytywnych
-
0negatywnych
-
-
6.4Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
74%pozytywnych
-
22użytkowników
-
9recenzji
-
19ocen
-
14pozytywnych
-
5negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
7
Fakt, że jego propozycja zostaje oceniona jako zbyt dydaktyczna, a do tego z niewielkim potencjałem komercyjnym, mówi sporo o autoironicznej optyce reżysera. Cóż mogę dodać? W taki sposób zanudzać i pouczać Suleiman może nas bez końca.
-
8
Inteligencki rewanż Orientu na Okcydencie, seans obowiązkowy dla wszystkich fanów francuskiego kina i najlepsza odpowiedź na pytanie, czemu "Kafarnaum" to zły film. Innym pewnie spodoba się olbrzymia liczba odniesień popkulturowych, a pozostali powinni docenić udaną polityczną satyrę na "modę" na Palestynę wśród Amerykanów.
-
?
Siła "Tam gdzieś musi być niebo" tkwi jednak nie tylko w temacie, ale również w decyzji Suleimana, by odkurzyć filmową konwencję opartą na wyrazistej osobowości z vis comica wpisanej w slapstickowość rzeczywistości.
-
7.5
To z jednej strony piękne nawiązanie do filmów Jacquesa Tati i Bustera Keatona, z drugiej - oryginalny, słodko-gorzki głos na temat kondycji współczesnego świata.
-
7
Tak, troszkę przynudza, ale robi to w tak uroczy sposób, ze nie potrafię mieć mu tego za złe. Seans wspominam jako niezwykle immersyjną podróż do innego świata, która znacznie bardziej zainteresowała mnie tym palestyńskim twórcą niż zrobiłby to hiperpoważny, ciężki gatunkowo film.
-
7.1
Oczywiście można się zżymać, że w istocie Suleiman powiela samego siebie, nie oferując - poza drobnymi przesunięciami - niczego nowego i że przyjęta przez niego burleskowa konwencja jest rachityczna, a sam film to tylko korowód niepowiązanych ze sobą w żaden istotny sposób scen, to jednak mimo tych zarzutów ogląda się to świetnie, a seans dostarcza potężnej dawki inteligentnego humoru.
-
6.7
Po seansie świat przez moment rzeczywiście wygląda sympatyczniej i warto to wrażenie w sobie pozostawić.
-
8
Elia Suleiman w swoim najnowszym filmie dzieli się trafnymi spostrzeżeniami na wiele sfer życia, nie zapominając przy tym o swoim własnym podwórku.
-
?
Powolna, oparta o nietypowy humor obserwacyjna komedia, w której najciekawsze jest po prostu obcowanie z Suleimanem i jego okiem do dziwactw codzienności.
-
8
Bohater podróżuje, spaceruje, obserwuje, czasem uniesie lekko brwi, ewentualnie przycupnie na chwilę w jakiejś małej paryskiej kawiarni. Ktoś powie: "Boże, ale to musi być nudny film". Nic bardziej mylnego.
-
-
Recenzje użytkowników
-
6
Całość bez wyraźnej fabuły, ale pojedyncze sceny zabójcze. Osobiste. Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/2020/01/09/Tam-gdzieś-musi-być-niebo-–-Palestyna-ocena-610
-
8
Im więcej o tym filmie myślę tym bardziej podoba mi się świetne połączenie warstwy satyryczno-komediowej z mnogością metafor i interpretacji poszczególnych scen
-
6
-
4
NH2019
Są śmieszne momenty, ale w większości to „not funny didn’t laugh” -
7
Przesmiewczo, zabawnie, do chwili zadumy jak wygląda nasz świat. Ale też do refleksji jakimi stereotypami się kierujemy. To sztuka mieć dystans do tego tematu.
-
7
To sprawnie zrealizowana na wpół autobiograficzna parodia powszechnego schematu historii o samotnym, przygnębionym bohaterze żyjącym w niepasujących do niego realiach. Film przepełniony jest absurdalnymi sytuacjami i gagami, które mniej lub bardziej trafnie opisują rodzimą dla bohatera Palestynę oraz wielkie miasta zachodu m.in Paryż. Brakuje jednak solidnego zakończenia. Natomiast przekaz istnieje, ale jest prosty i zbyt subtelny, choć może jest to element celowej awangardy.
-
6
Wszędzie dobrze ale w domu najlepiej. Może właśnie tam znajduje się niebo? O tożsamości w morzu absurdów, które czasem bawią, czasem nie.
-
8
Pełen delikatności i miłości do Palestyny film, w którym milczący bohater-obserwator szuka swojego miejsca na świecie pokazując jego absurdalność i śmieszność.
-
7
Film o intrygującym nastroju, pobudzający do skojarzeń, nie koniecznie zrozumiały od pierwszego zobaczenia. Batdzo piękne fragmenty muzuczne, zwłaszcza podniosła 1 scena pochodu z krzyżem.
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
6
Wszędzie dobrze ale w domu najlepiej. Może właśnie tam znajduje się niebo? O tożsamości w morzu absurdów, które czasem bawią, czasem nie.
