Brunhilda

Widziałam film na festiwalu Nowe Horyzonty. Niestety mimo ciekawego pomysłu mniej więcej w połowie zaczęłam się nudzić. I tak już zostało do końca.

Ten film jest naprawdę 7+? Ja byłam zażenowana mnogością "dorosłych" tekstów i idących za tym podtekstów. Chciałam dać 2, ale ostatecznie jest 3 za tzw. przesłanie

Jak dla mnie zbyt rozwleczony i przewidywalny, chociaż ostatnia scena faktycznie została mi w pamięci.

Niby film przewidywalny, więc jak wytłumaczyć jego 50 (!) seansów w niedzielę, a 30 w jeden dzień roboczy w kinie CC? P.S. Scena z dyrektorką i villagerem absolutnie zbędna!

Film łączy powojenne obrazy z rozmowami telefonicznymi rosyjskich żołnierzy z rodziną, które zostały przechwycone przez ukraiński wywiad. Przekaz wzmocniony poprojekcyjnym spotkaniem z Władysławem Zadorinem, który podczas obrony Wyspy Wężowej, trafił na dwa lata do rosyjskiej niewoli, był dla mnie wstrząsającym przeżyciem.

Ubawiłam się jak rzadko kiedy, a zakończenie wryło mnie w fotel. Film do zobaczenia wkrótce ponownie - nawet mimo znajomości puenty.